Hoofdstuk 5

3K 145 19
                                    

{POV Blair}
Als ik in de woonkamer kom kijken de jongens meteen op.

Jason komt naar mij toe gelopen en zegt dan "heb je genoten van je bad?"

Ik knik en zeg dan "hoe kan het? Ik snap het niet. Hoe kun jij mijn tweelingbroer zijn en heb ik er nooit iets van geweten? Waarom woon jij hier en waarom woon ik bij mijn adoptieouders? En waarom ben ik hier zo naartoe genomen? Waarom had iemand mij niet gewoon in het bos gelaten waar ik was en mij laten gaan? Ik snap het allemaal niet. En wie zijn al deze mensen hier? Wie is hij? En wat betekend Mate?"

"Rustig rustig Blair" zeggen Jason en die andere jongen tegenlijk.

Ik kijk ze beiden nog steeds vragend aan en ben nog steeds ene beetje bang voor alles.

Waarom herinner ik mij niet van mijn verleden en van mijn broer.

Ik weet dat ik heel jong was toen ik bij mijn adoptieouders terecht kwam. Ik was nog maar vier. Maar waarom weet ik dan niets meer? Er is mij nooit veel verteld over mijn verleden. Nu ik er aan denk is mij nooit iets verteld.

Ik word uit mijn gedachten gehaald door Jason "Blair rustig aan, stel niet zo veel vragen tegelijk".

"Hoe kan ik nou rustig zijn en niet zo veel vragen stellen als ik eerst word ontvoerd in een bos en vervolgens wakker word in een of ander dorpje dat ik niet ken en vervolgens erachter komen na achttien jaar dat ik een tweeling ben, wat weet ik nog meer niet. Dadelijk heb ik ineens nog meer familie of ben ik dadelijk een of ander dier. Hoe kan ik rustig zijn!"

Ze kijken mij beiden geschrokken aan en dan zegt de jongen waarvan ik zijn naam niet weet "je hebt gelijk. Dit is allemaal ook veel voor je, maar stel in ieder geval niet zo veel vragen tegelijk. Dan kunnen we ze één voor één beantwoorden, Oke?"

Ik knik en dan trekt Jason mij naar de bank toe en gaat samen met de andere jongen tegenover mij zitten.

Dan zegt Jason "Oke zullen we maar beginnen bij het begin. Ons verleden dus?"

Ik knik en dan begint hij te praten "vroeger toen wij nog heel jong waren, vier jaar om precies te zijn, toen woonden wij in een dorpje hier ene stuk vandaan. Onze vader was de Alpha van de roedel en onze moeder was de Luna. We werden een keer aangevallen en toen heeft onze moeder ons weg gestuurd om veilig te zijn. Samen met onze broers en ons zusje zijn we het bos in gerend. Na een tijdje heel hard te hebben gerend waren we helemaal uitgeput. Onze moeder had met ons een bepaalde plek afgesproken waar we haar weer zouden zien zodat ze ons kon ophalen als het weer veilig was. Maar toen we bij die plek waren gaan slapen en een tijdje later weer wakker waren was jij weg. We weten dat je door iemand was meegenomen en dat diegene jou helemaal kapot had gemaakt. Je bent uiteindelijk door iemand gevonden die jou had meegenomen. Meer weten we niet. We hadden je nooit meer terug gezien en onze vader werd gek. Omdat hij jou niet meer had. Hij werd zo gek dat hij rare dingen ging doen en toen begon hij mij pijn te doen. Het deed hem blijkbaar pijn om mij aan te kijken omdat die jou dan zag. Uiteindelijk werd het zo erg dat ik was weggelopen. Na een tijdje te hebben rondgezweefd in het bos kwam ik bij een dorpje uit waar we nu zijn. Ze hadden mij hier opgevangen en deden alsof ik hun familie was. En zo ontmoette ik hem". Bij dat laatste wees hij naar de jongen waarvan ik nog steeds de naam niet weet.

Ik weet niet meer wat ik moet denken. Het is allemaal zoveel. Ineens heb ik een echte familie en heb ik broers en een zusje en boven alles ben ik een tweeling.

"Dus ik heb een echte familie?"

"Ja Blair je hebt een familie"

Ik weet nog steeds niet wat ik moet denken en zeg dan "maar wat doe ik hier dan? Ik heb nog zoveel vragen"

"Zeg wat je wilt weten en wij beantwoorden jouw vragen"

Ik begin meteen en zeg "waarom ben ik hier zo naartoe meegenomen?"

"Dat komt omdat je in ons gebied was gekomen. Wij dachten dat je een indringer was die ons iets wou aandoen"

Dan zeg ik "een indringer van wat? Hoezo mag je hier niet komen? Ik kom zo vaak in het bos om te hardlopen. Je mag toch gewoon overal komen waar je maar wilt!?"

Ik zie Jason en die andere jongen een blik wisselen en dan zegt die jongen "je weet echt niet waarom je hier bent he en hoe het allemaal werkt hier"

Ik schud mijn hoofd en dan praat Jason verder "waar ben jij opgevoed?"

Ik zeg dan "gewoon in de stad, ik weet niet hoever dat hier vandaan is aangezien ik bewusteloos was toen ik hiernaartoe werd ontvoerd!"

Ze kijken een beetje moeilijk en dan zeg ik "ik heb nog een vraag, wat is een roedel en een Alpha en Luna en door wie werden we aangevallen? Was het door het leger, door de mensen uit een ander land?"

Ze kijken nu al helemaal verbaasd en dan zegt Jason "je weet niet wat wij zijn!? En je weet ook niet wat jij bent!?"

Ik kijk ze raar aan en zeg dan "tuurlijk weet ik wel wat wij zijn. Wij zijn mensen en ik woon in een stad en jullie in een dorpje".

Dan zegt de jongen tegen Jason "ik denk dat ze door mensen is meegenomen vroeger!"

Dan kijk ik ze weer raar en vragend aan en zeg dan "waar hebben jullie het over, natuurlijk ben ik door mensen meegenomen. Door wie of wat anders!?"

Kidnapped by the AlphaWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu