Kidnapped by the Alpha

Hoofdstuk 3

{POV Blair}
Ik word weer wakker en merk dat ik op iets hard lig. Ik open mijn ogen en er schijnt eerst een fel licht in mijn ogen, als ik eraan gewend ben zie ik verschillende mensen om mij heen staan. Na een tijdje kom ik erachter dat ik op de grond lig.

Ik probeer om te gaan zitten maar een stekende pijn schiet in mijn hoofd. Meteen grijp ik met mijn handen naar mijn hoofd.

Als de pijn na een tijdje alleen maar erger word voel ik mezelf weer wegzakken en val ik weer op de grond.

Ik open mijn ogen weer en merk dat ik nog steeds op de grond lig. Er staan nog steeds verschillende mensen om mij heen.

Ik schrik van alle mensen en schuif een stukje achteruit, ik negeer de stekende pijn in mijn hoofd en zeg dan tegen de mensen in paniek "waar ben ik?" "wie zijn jullie?" "wat doe ik hier?"

Net als iemand wil antwoorden word er een deur met een ruk open gedaan en keihard dicht geklapt.

Ik grijp weer naar mijn hoofd door een verschrikkelijke pijn en kijk dan opzij naar waar het harde geluid vandaan komt.

Ik zie een grote jongen van ik denk iets van 21 jaar op mij afkomen met een andere jongen achter zich aan die eruit ziet van dezelfde leeftijd als mij.

De grote jongen kijkt eerst erg boos en ik word meteen bang van hem en kruip achteruit. Totdat ineens zijn blik totaal veranderd naar ik weet eigenlijk niet wat en dan roept hij heel hard "MATE MATE".

Ik kijk hem verbaasd aan, wat betekent mate. Iedereen kijkt hem ook een beetje verbaasd en verrast aan.

Voordat ik het weet rent hij heel hard op mij af en ik word alleen maar banger. Ik probeer weer verder achteruit te kruipen maar ik kom niet verder omdat ik tegen iets of iemand aanstoot.

Als ik me wil omdraaien om te kijken tegen wat ik ben aangekropen zie ik dat ik tegen een van de mensen die om mij heen stond ben gebotst.

Ik draai me weer om en schrik dan heel hard en laat een harde gil achter.

Voor mij staat de grote jongen die ik inschatte van 21 jaar, hij bukt naar mij en staart me aan.

Hij wil dichter naar me toe buigen maar ik houd hem tegen en zeg "wie ben jij?" "wat moet je van me?" "waar ben ik?" "laat me alsjeblieft gewoon gaan"

Hij kijkt me een beetje verbaasd aan en staat dan op.

Vervolgens zegt hij "breng haar naar binnen Jason", op dat moment zie ik de andere jongen weer achter hem staan.

Ik kijk hem aan en nu kan ik hem pas eens goed zien, en wat komt die naam Jason me toch zo bekend voor maar ik weet niet waarvan. Ik kende helemaal geen Jason, maar toch komt die naam me bekend voor.

Als ik hem aankijk schrik ik een beetje. Het lijkt wel alsof ik een spiegelbeeld van mezelf zie alleen dan in een jongens versie.

Terwijl ik naar die jongen kijk zie ik zijn gezicht ook verbaasd kijken zodra hij mij aankijkt.

Hij blijft me nog een tijdje verbaasd aankijken terwijl die oudere jongen achter hem blijft staan en ook verbaasd kijkt.

De jongste jongen draait zich even om en kijkt naar de oudere jongen. Ze wisselen even blikken en kijken elkaar verbaasd aan.

Dan draait hij zichzelf weer om naar mij toe en staart me nog steeds verbaasd aan terwijl ik hetzelfde doe.

Ik begin na te denken en dan komt er een herinnering naar boven toe. het lijkt wel een moment van vroeger of zoiets.

Herinnering:

Blair, Jason komen jullie even. Mijn broertje en ik rennen naar binnen naar onze moeder toe.

Dan zeg ik "wat is er mama?"

"Ik ga zo even met jullie zusje naar de winkel toe, beloven jullie mij dat jullie goed luisteren naar jullie oudere broer Nate"

"ja mama wij zullen goed luisteren naar Nate" zegt mijn tweeling broertje Jason.

"oke goed zo, ik blijf niet lang weg. Papa is bij de roedel samen met jullie oudste broer Justin" zegt mama.

"oke" roep ik en loop dan samen met mijn broertje weer naar de tuin om verder te spelen.

Einde herinnering 

Ik heb nog nooit een herinnering van vroeger gehad. Had ik dan echt twee oudere broers en een zusje! En bovenal een tweelingbroertje? Ben ik een tweeling.

Op dat moment begin ik het te begrijpen en kijk ik weer naar de jongen voor mij.

Is dat mijn tweelingbroer Jason!?