II. MY DARLING

174 19 6
                                    

My Darling Part 10

Jeonghan's POV

I wasn't the kind of man na naattract ng nga magaganda at sexy na babae. When it comes to women, gusto ko simple lang  like this girl, I find her cute dahil sa kanyang mga singkit na mata, at matatamis na ngiti. Though, mas nakakatanda ako sa kanya, I can't find any hindrance to like her more.

It was also a coincidence nang naging msgkaibigan kami ni Chanhyuk, kapatid ni Rian. Pinagtapat ko kay Chan ang nararamdaman ko sa kapatid niya. I efen asked him how would I court her pero sinabi niya na hindi daw interesado si Rian sa mga lalake dahil subsob daw ito sa pag-aaral.

Rian was a bullied victim, she was a nerd kaya lapitin ng mga bullied. I badly wanted to protect her from them pero hindi ko man lang magawa. I looked down to myself seeing her hurt dahil sa mga paratang sa kanya. She's so fragile.

One day, napansin kong wala sa sarili si Rian. I followed her to the rooftop. Then there, I saw her stood up and trying to be ready to jump. She was crying. Hinila ko siya at nawalan ako ng balance. It end up na nasa harap ko siya at nakapatong sa akin. Naramdaman kong uminit bigla ag nararamdaman ko kaya bahagya ko siyang itinulak. Napaupo kami sa sahig, we were silent for seconds.

"Anong plano mo ha!?" I badly want to punch myself for shouting at her. Napaiyak siya ulit sa ginawa ko.

"Hoy! Bakit ka umiiyak??" Tanong ko sa kanya. I'm so bad, I made her cry.

"Ayoko na kasi..." she said in between sobs.

"Tahan na muna.." sabi ko habang tinapik siya sa balikat.

"I know how hard it is but you can't just let them manipulate you..." sabi ko at tumayo. I felt very awkward looking into her eyes.

"You should learn how to fight and protect yourself,hindi lahat ng tao kayang protektahan ang kapwa tao" I said atsaka umalis. I don't really want to leave her there but my pride wants to.

As time goes by, nagtaka nalang ako noong lagi na siyang bumubuntot sa akin. I find it weird kaya tumatakbo din ako. Gusto kong pigilan ang pagkakilig ko sa ginagawa niya. Lalaki ako at kinikilig din. I even shouted at her many times pero nakikita kong lumalakas siya kasi nagiging mas makulit siya. I am happy, pero it changed until I used Sera. I think her feelings for me was gone, I was a bit scared. We actually acted like we had a relationship. It was my plan at sinabayan lang ako ng mga kaibigan ko kasama na si Chanhyuk doon at si Sera.

Sera was my childhood friend kaya sobrang malapit kami sa isa't isa. For me, she was like a younger sister. I can feel Rian's jealousy when we make her accompany us sa date kamo namin ni Sera but that was just a set up to see if she still has feelings for me, and so napatunayan namin na meron pa. Yung mga pictures na kinuha namin, natawa ako doon dahil sa lahat ng mga pictures namin ni Sera magkasama, ako lang ang nakikita. It was zoomed.

That time noong napagkaguluhan si Sera, we all went to Sera's house. And she saw me holding Sera's hand, naramdaman ko ang pagkalungkot niya. She kept it for the whole time she was there. Bumigat din ang damdamin ko. Noong nagpaalam siya uuwi na, I simply followed her. I witnessed how she cried in the rain. I wanted to run into her and hugged her pero napaka-torpe ko. Nahihiya ako.

Nang makabalik ako sa bahay nila Sera, gulat silang lahat nang nakita akong bagsak ang balikat at basang-basa.

"Hey what happened?" Tanong ni Sera. Hindi ako sumagot.

"Nabasa ka ba ng ulan--" Chanhyuk paused.
"Nabasa ng ula ang kapatid ko!" Napatayo siya at akmang lalabas pero pinigilan siya ni Sera.

"Jeonghan ikukuha kita ng towel" sabi ni Sera at tumango lamang ako.

Gusto kong iuntog ag sarili ko para hindi na ako matorpe.

"Ayan sinundan mo pero wala kang nagawa, nabasa ka pa.."Sera started.

"Jeonghan you better stopped being torpe! Di bagay para kang bakla!" Tiningnan ko ng masama si Junhui. Nakakapagsalita siya ng ganyan dahil hindi pa nagkakagirlfriend at nagkakagusto kahit kanino.

"Ligawan mo na kasi" naalpatingin ulit ako kay Sera. Nagsihiyawan naman ang mga kaibigan ko. Yes, kailangan pero kailangan ko pa ng konting panahon.

It took me weeks and days to gain courage. Kulang padin pero bahala na. That day, hindi ako pumasok sa mga subjects ko instead sinundan ko lamang si Rian, hanggang sa bookstore at sa convenient store. Gulat siya nang nalaman niyang ako ang katabi niya at ang nagbigay ng kimchi sa kanya. She even lied. Nakita ko ulit ang lungkot niya. He ran ayaw from me. And after that day, dahil sa tulong ng mga kaibigan ko, I have this courage to speak and confessed to her. Maraming naging arrangements ang planong surpresa namin para kay Rian. I rememvered her calling me 'my darling' before when we were chasing in the soccerfield. I felt weird kaya ko siya tinaboy.

When she arrived in the garden, I was amazed with her simple look. My girl type indeed. I sang a song and I see her inexplicable emotions. Akmang aalis siya noon but thanks to Sera. Akala siguro niya na kami ni Sera. I see how shocked she is nang nakita niya si Sera na nakangiti.

After I give her the song and flower, I confessed. She cried but I was happy to say na hindi ko pagsisishan ang oras na yun na pinaiyak ko siya. I k ow she was happy because we had mutual feelings to each other. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. I asked her the question that I wanted her to answer. She nodded but I wasn't contented so I repeated the question and she shouted her answer so loud.

I am really happy to have this girl. She was a unique one.

"Hey Jeonghan doon tayo" she said with excitement at hinila ako.

"The sunset looks so nice Jeonghan, take a picture of me" utos niya. I pouted.

"Oh?! Anong problema?" Tanong niya habang nakatass ang kilay.

"Ikaw lang? Hindi pwedeng tayong dalawa?" Tanong ko. Tumawa siya.

"Okay sige, selfie tayo bilis!" She said. Kinuha ko ang cellphone at binuksan ang camera nito. Nilapit ko ng kaonti ang mukha ko sa kanyang mukha.

"On three..." simula ko

"One... two...three.." bago pa sya makaangal, I took a picture of us na nakahalik ako sa pisngi niya.

"Hey!" Sigaw niya sa akin. Agad akong tumakbo at baka makotongan pa ako nito.

"Stop running Jeonghan!" She yelled. I stopped running and face her. There was only few steps away from us.

"I LOVE YOU RIAN!!!!" I shouted as loud as I could.

I'm proud of her.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
The End.

THE 13 GOOD BOYS' STORIES Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon