THE 13 GOOD BOYS' STORIES

I. NOT A STRANGER

Not a Stranger Part 6

That morning, I decided to call mom and ask the names of our drivers. Una, ayaw niyang sabihin but I reasoned out. And in the end, sinend niya through my email lahat ng resumes ng mga naging driver namin.

Hinanap ko ang mukha ng driver na nakita ko sa panaginip ko. Medyo marami na din kaming naging driver kaya medyo mahirap siyang hanapin.

It took me an hour to look for that man. And finally I saw his resume. I took a picture of it. At agad akong naligo at nagbihis. I went out.

Una akong pumunta sa Subway para kumain ulit ng sandwich doon and after that, pinuntahan ko ang sinasabing address noong driver na 'yun.

I feel incomplete for three years. I always think that there's something's missing to me. The truth. That's what I think. I become a writer to escape that TRUTH but I guess I have to look for it since it didn't really went near me for the past three years.

Nang marating ko ang nasabing bahay, buong tapang kong pinindot ang door bell nito. It wasn't a big house, but it's refreshing gawa ng mga tanim na nakapaligid dito. Maya-maya bumungad sa akin ang isang babae na nasa mid 50's.

"Ano po kailangan niyo--" halos matulala siya nang nakita niya ako.

"M-maganda araw p-po. D-dito p-po nakatira s-si M-mr. L-Lee?" Kinakabahan ako sa ginagawa ko ngayon.

Yumuko ang babae saglit at tumingin ulit sa akin. I can see hatred and sadness in her eyes. Pinatuloy niya ako at naupo kami sa tablang lamesa sa may garden nila. Tinanong niya pa ako kung anong gusto kong inumin pero tinanggihan ko siya dahil hindi naman ako magtatagal. Gusto ko lang makausap si Mr.Lee.

"Nasaan po si Mr.Lee?" Magalang kong tanong sa kanya. Napabuntong-hininga siya saka ako hinarap. I can see sadness in his eyes.

"He died three years ago ija" sabi niya sa akin. Halos malaglag ang panga ko at nakaramdam ako kirot sa aking dibdib.

"P-pwede ko p-po bang malaman kung b-bakit s-sya n-nawala?" Halos basag na ang boses ko.

"Dahil sa aksidente na kinasangkutan niyo ija" sabi niya.

And then, naalala ko ulit lahat ng napanaginipan ko. So it was real? Did I dreamed about it for a purpose?

"I-I'm sorry, I did n-not remember all what happened--" pinutol niya ako

"Of course hindi mo maalala dahil you have amnesia. I know kayong dalawa mg asawa ko ay biktima dito. It's not your fault Hana" sabi niya. Amnesia? Nagka-amnesia ako dahil dun sa aksidente? Is that why I don't remember Seungcheol? Si Seungcheol ba yung lalaking kasama ko?

"P-paano po yun n-nangyari?" Basag na boses kong tanong.

"hindi ko alam kung tama ba itong sabihin sa iyo pero gusto ko din malaman mo ang katotohanang tinago sa iyo ng iyong pamilya..."  sabi niya.

"Dati nang magka-kumpetensya ang company ng daddy mo ang mga Choi Brothers na pinangungunahan ni Choi Dong Gu, ang daddy ni Choi Seungcheol na naging boyfriend mo. Sa gitna ng pag-iibigan niyo ni Seungcheol hindi humadlang ang mga pamilya ninyong dalawa. Pero nang isang araw..." napatigil siya

"May riot na kinasangkutan ang daddy mo at ang Choi brothers. Alam mo naman kung gaano kadelikado ang negosyo ng daddy mo. At ang mga Choi Brothers. Dahil sa kagustuhan ng parents mo na ilayo ka kay Seungcheol at paghiwalayin kayo. Tjey fabricated everything. Sila din ang may gawa ng aksidente na ikinamatay din ng asawa ko..."umiyak siya. Tila natigilan din ako. Do they really have to do that? Nadamay pa si Mr. Lee dahil sa pagiging self-fish ng mga parents ko. Hindi ako makapaniwala.