THE 13 GOOD BOYS' STORIES

II. MY DARLING

My Darling Part 1

"Excuse me!"

"Pardon Me!" Sabi ko sa mga nakakabangga ko sa corridor. Rinig na rinig ko ang mahihina nilang mura sa bawat pag-singit ko sa masikip na corridor dahil sa dami ng mga estudyante.

"Jeonghan!!!" Sigaw ko nang nakita ko siya sa 'di kalayuan. Kasama niya ang kanyang mga barkada. Nilingon niya ako at napa-hilamos sa kanyang mukha. Dali-dali ko siyang pinuntahan. Pero huli na ako, tumakbo siya palayo sa akin at iniwan niya ang kanyang mga barkada.

"RiAn, bakit lagi mo nalang tinatakot si Jeonghan?" Nilingon ko ang isa sa mda kaibigan ni Jeonghan, si Junhui. Inirapan ko siya.

"Pake mo ba!?" Pagmamaldita ko sakanya saka agad na sinundan si Jeonghan.

I am Kim RiAn, I'm in my second year in college at senior ko si Jeonghan. He's in his fourth year na. I am a very sporty girl, I ran fast kaya lagi kong hinahabol sa Jeonghan. Bakit ako ganito? Well, I'm not obssessed as you think, I just want to be close with Jeonghan. He once save me from committing suicide pero ngayon iniiwasan niya ako. Isa pa doon, I liked him he was a unique guy that I ever met. He has a long hair na hanggang balikat at lagi itong nakatali, he has a manly attitude even though there's a feminine side of him. He's a gentleman,...for me. He has nice eyes, pinkish lips na talo pa ang aking lips, matangos na ilong, and lastly his angelic voice, which made me more amazed and liked him.

But then, again.... bigla ko nanaman natandaan yung pagkakaligtas niya sa akin.

Flashback

When I was in my first year in college, I became a bully victim dahil sa physical appearance ko. Chubby face, at singkit na mga mata. I am not pretty like the other girls out there. I did take their bullies ubtil one day before the first semester ends, I attempted suicide. I went very depressed at sobrang walang-wala na talaga ako sa sarili ko.

Uwian noon at naisipan kong tapusin ang lahat. Pumunta ako sa rooftop, I cried a lot as I arrived. Tumungtong ako sa dulo ng rooftop at tumingin sa ibaba habang umiiyak pa din. I have already thought about it, if I died from jumping from here no one will ever care. Wala kasi akong mga kaibigan. Hindi ko mapigilan ang aking mga luha dahil sa bugso ng aking nararamdaman. Humugot ako ng isang malalim na hinga at naghanda para sa gadawin kong pagtalon, nang may biglang dumating at humawak sa aking bewang at hinila ako.

Malakas niya akong hinila kaya natumba kami at nakadagan ako sa kanya. Nasa ibabaw niya ako at nakaharap ang aming mukha at nagkatapat ang tungki ng aming ilong. Bahagya niya akong tinulak, natauhan ako doon. Napaupo kami sa sahig.

"Anong plano mo ha!?" Singhal niya. Nakalimutan kong umiiyak pala ako kanina at nahinto ito, napaiyak ako muli.

"Hoy! Bakit ka umiiyak??" Tanong niya sa akin.

"Ayoko na kasi..." I said in between sobs.

"Tahan na muna.." sabi niya as he taps my shoulder.

"I know how hard it is but you can't just let them manipulate you..." sabi niya, tumingala ako sa kanya nang tumayo siya.

"You should learn how to fight and protect yourself,hindi lahat ng tao kayang protektahan ang kapwa tao" sabi niya ng wala-walang tingin sa akin at unti-unting umalis. Sa bawat pagyapak niya, kasabay ang kakaibang pagtibok ng puso ko. Tiningnan ko lamang siya hanggang sa nawala siya sa aking paningin.

****

"Jeonghan!!!" Sigaw ko habang tumatakbo. Nakarating kami ni Jeonghan sa soccerfield at patakbo siya palapit sa may naglalara.

"Tigilan mo na ako RiAn!" Sigaw niya sa akin habang tumatakbo.

"Jeonghan!! 'Wag kang tumakbo palapit sa may naglalaro---" I was too late. Lumanding at lumagapak ang soccer ball sa kanyang mukha at natumba siya kaagad.

"Jeonghan!!" Sigaw ko at agad siyang nilapitan. Napaupo siya mula sa pagkakatumba at napahawak sa kanyang ulo.

"Jeonghan! Sabi ko naman sayo na 'wag tumakbo palapit sa naglalaro--" napalingon siya bigla at napasigaw.

"Ahhh! Lubayan mo na ako RiAn!!!" Sabi niya at akmang tatayo sana pero agad ko siyang hinawakan at napaupo ulit. I hold him as tight as I could.

"I'll take you to the clinic whether you like i or not" nagngising-aso ako. Mahigpit ko siyang hinawakan at kinaladkad patungo sa clinic.

Humiram ako ng first aid sa nurse. Kaya binigyan niya ako ng kailangan ni Jeonghan, yelo na nakabalot sa tela at tissue. Nakaupo si Jeonghan sa may dulo ng higaan. Pinupunasan niya ang kanyang ilong na dumudugo padin.

Nilapag ko ang yelo sa tabi niya at kumuha ako ng tissue. Hinawakang ko ang kanyang mukha. Bahagya niyang inilayo ang kanyang mukha.

"Wag kang oa!" Sabi ko at sabay irap sa kanya. Hinawakan ko muli ang kanyang mukha at dahan-dahang pinunasan ang mukha niyang nay dugo (gawa ng nosebleed). Pagkatapos kong linisin, ipinasok ko ang isang malinis na tissue sa kanyang ilong para tigilan ang pagtulo ng dugo. Tinignan ko siya ay napatawa ako.

"Nakakataww ka palang tingnan na ganyan pero don't worry darling you still look handsome" sabi ko sabay abot sa yelo. Tinanggap niya ito.

"Ano sabi mo?Darling???" Inis niyang tanobg sa akin pero 'di ko siya sinagot.

"Ilagay mo yang yelo sa ulo mo para mahimasmasan ka darling" sabi ko ulit at diniinan ang salitang darling. Tinalikuran ko siya.

"'Wag mo akobg tawaging DARLING!" Sigaw niya. Hinarap ko siyang muli at kinindatan. Nginitian ko din siya.

I saw how his face turned red.

I took a few steps palabas ng quarter sa clinic, I stopped for a while at hinarap siya..

"Hintayin kita dito sa labas darling. Pahinga ka..." I blow a flying kiss at itinaboy niya ito kunwari sa hangin.

Nakakunot ang noo niya at matalim akong tiningnan. I liked to tease him so much, he just look so good even though he looks so pissed off.

Huminga siya ng malalim.

"Labas.." he tried to said calmly. Though kahit sinubukan niyang pakalmahin ang sarili niya he's still too pissed off.