BUL BENİ KAYBOLMUŞUM

Sana Sarılamadan

Selaaaam!

Söylediğim gibi yeni bölüm geldiiii!

Yılbaşı bölümü yazacağım sanırım biraz geç olacak ama idare edersiniz siz beni bence 🙏🏻

Uzatmayacağım, sizi bölümle başbaşa bırakıyorum!

Yorum ve beğenilerinizi bekliyoruum! 💜

İyi Okumalaar ;)-S.

***

Sevim annenin gözleri doldu, ikisi de Kerem'e bakıp bahçeden çıktılar. Kapıyı kapatıp Kerem'in biraz sakinleşmesini bekledim.

Z- İyi misin?

K- Of! Annem nasıl böyle şeyler söylüyor? En başından beri konuyu bildiği halde-

Z- Kerem, annen çok üzüldü. Onlar senin ailen, tabi baban için hiçbir şey söyleyemem. Onu sen hayatımıza alsan ben yanında durmam ama sen istersen de bir şey söylemem çünkü baban. Ama annene haksızlık etmeyelim tamam mı? Ailenden vazgeçme zaten bir tek annenle bağın var şu an.

K- Bana bu konuda bir şey söyleme Zeynep.. Benim tek ailem sizsiniz.

***

Hayatımızdan tüm saçmasapan olayları, insanları çıkarttık derken az önce Ahmet Bey'in tekrar kapıya gelmesi alevlendirdi ortalığı. Kerem çok fazla gerildi. Üstüne bir de hiç suçu yokken Sevim anneyi de kırdık, Kerem ona da çok üzüldü biliyorum. Annesi her zaman bizim yanımızdaydı, elimizden tuttu. O üzüldükçe ben de kendimi çok kötü hissediyorum.

Rüzgarlar Kerem'in halini görüp olayı duyunca zaten kalktılar. Ben de mutfağı toparlıyorum. Son bardağı da makineye yerleştirip mutfaktan çıktım. Geçerken salona göz attım ama boştu. Merdivenleri çıkıp direk yatak odasına geçtim ve bingo. Kerem, İz'in yatağının başında kollarını yatağın kenarına yaslamış eğilip İz'i seyrediyor. Odaya girdiğimi farketmeyince ben de yanına gidip başımı sırtına yaslayıp sarıldım. Beşiğe yasladığı elini kaldırıp yanağımı okşadı.

K- Pişmanlık hissetmiyorum.. Aksine İz'e baktıkça kanım donuyor Zeynep.. Nasıl acımasızlıkla aldılar bizden çocuğumuzu! Şimdi de karşıma çıkmış beni affet torunumu göreceğim diyor.. Tamam direk işin içinde olmayabilir ama eli dokundu! Çocuğuna kötülük yaptı.. Aklım, kalbim hiçbir şekilde kabul etmiyor dedi fısıltı halinde.

Z- Aşkım, anlıyorum ben seni. Ben de seninle aynı şeyleri hissediyorum düşündükçe deli olacakmışım gibi ama Sevim anne..

K- Anneme çok kızgınım bakma, hatta en çok ona kırgınım. Yaşadığımız her şeyi saniye saniye bilirken nasıl karşıma geçip bu şekilde konuşuyor..

Z- Kerem.. O bir anne. Onu hemen göz ardı edip atamazsın, senin kalbini biliyor o. Babana karşı olan hayalkırıklığını, duygularını.. Yaşayamadıklarını.. Belki de bunları düşünerek hareket etti.

K- Gelmişim otuz yaşıma Zeynep bu saatten sonra yaşamak istemiyorum. Zaten yaşayamam da, bu kadar çok şey olduktan sonra babamın kucağına atlayacak değilim.

Bir anda sinirlerim bozuldu Keremle göz göze gelip gülmeye başladık. O sahne resmen gözümün önüne geldi, Kerem ve babası.. O da benimle birlikte gülerken sarıldık birbirimize. Gözümden yaş geldi neredeyse..