BUL BENİ KAYBOLMUŞUM

Tek Ailem

Selaaam!

Yeni bölüm geldii!

Pazartesi okulum başlıyor malum sezonu açıyorum, içimi de bir fenalık basmıyor değil hani ama... Sözün özü yazın biraz daha sık bölüm atmıştım ama bundan sonra biraz seyrekleşebilir, tüm hikayeler için.

Daha fazla uzatmıyıım, hepinizi öpüyorum.🎈

İyi Okumalaar ;) -S.

***

Babam.

Bakışlarımız aynı anda kesişti. Çok garip bir şekilde, yüzüne hiçbir şey hissetmeden baktım.

Az önce İz doğduğundan beri içimde oluşan titremeyi hiç mi hissetmemişti. Bir gıdım bile mi? Bana bu kadar yaşattığı şeyden sonra onun gerçekten baba olduğuna inanmıyordum zaten, ama artık düşünmeme gerek bile kalmadı.

A- Kerem, oğlum.. Ben sabahtan beri bekliyorum kapıda. Torunumu görmeye geldim-

K- Sen baba olduğuna emin misin ki dedelik vasfını üstleniyorsun?

***

A- Oğlum beni bir dinlesen-

Elimi duvara yaslayıp ona daha fazla içeriye giremeyeceğini anlatmıştım.

K- Dışarı çık, karımı ve kızımı rahatsız etmeni istemiyorum. Bu saatten sonra hiçbirinize izin vermem zaten dedi onu odadan çıkartırken.

Beni anlayınca mecburen geri dönüp odadan çıktı, bende peşinden devam ettim ve odanın kapısını kapattım. Zeynep'in veya İz'in artık böyle konularda etkilenmesini istemiyorum.

K- Söyle şimdi ne söyleyeceksen! Söyle de içinde kalmasın.

A- Sabahtan beri bekliyorum burada Kerem, lütfen izin ver yeniden aile olmamıza. Ben sana yapılanların yarısını bile bilmiyordum, beni de oyuna getirdiler sen de biliyorsun.

İçimde yükselen sinirle birlikte imalı bir şekilde güldüm.

K- Gerçekten mi ya? Söyleyeceğin tek şey bu mu.. En azından özür dileyeceğine gelmiş burada suçsuzluğunu kabul ettirmeye çalışıyorsun. Ayrıca ben aile olmayı 25 sene bekledim, merak etme bir süre sonra geçiyor. İnsan olmayacağını anlıyor, sen de anlarsın! Bundan sonra benim ailem bu odadakiler. Sen gerçekten benim hiçbir şeyimsin Ahmet Sayer.

A- Kerem! Babanı bu kadar kolay silemezsin. Bak senin de çocuğun var, sen de babasın artık. Böyle bir şey yaşamak istemezsin ileride.. anla beni.

K- Ben böyle bir şeyi yaşamam merak etme sen. Ben kızımın elini bırakmam, ben kızımın arkasından iş de çevirmem. Hiçbir zaman kızım benim karşımda olmayacak, biz hep yan yana duracağız. Baba olmayı bilmeyen bir adamdan dede falan olmaz, hadi şimdi git!

Sesim hastane koridorunda çıkmaması gereken şekilde yüksek çıkmıştı. Sadece bakışlarımdan değil tüm vücudumdan ateş çıkıyormuş gibi hissediyordum. Babamın gözlerinden bir saniye ayırmadım bakışlarımı, kararlı olduğumu anlasın istedim.

Gözlerine bakarken bir kez kalbim titremedi, kendimi yalnız hissetmedim. Kırgın bile değildim sanki. Eskiden böyle hissederdim, sanırım gerçekten büyüdüm.