BUL BENİ KAYBOLMUŞUM

Fısıltıdan Daha Sessiz

Kendimi bir türlü toparlayamadığım için bölümü de bir türlü tamamlayamadım. Ama yine hızlı geldi bence.. Şu sıralar çok keyifsiz geçiyor benim için.

Önceki bölüme gelen beğeni sayısı ve yorumlaaar! 😍😍 Harikasınız, siiiz!

Umarım bölümü beğenirsiniz!

Hepinizi kocaman öptüm!😘

İyi okumalaar ;)-S.

***

K- Saçmalamayı kes artık! Buraya konuşmak için gelmiştin öyle değil mi? Neden hep ben konuştum? Kim olduğunu söylemeden gideceksin buradan yine! Sen kimsin biliyor musun? Söyleyim mi senin kim olduğunu! Duymak istiyor musun! Derken artık kontrolünü kaybetmiş avazı çıktığı kadar bağırıyordu.

Zeynep'in gözyaşları akmaya başlamış tüm direncini kaybetmişti. Hıçkırıkları Kerem'in bağırışıyla yarışır gibi odada yankılanmıştı. Kerem'in öfke saçan bakışları delip geçecek gibi saniyelerce dolandı genç kadının vücudunda.

Z- Haayıııır! Diye haykırmıştı hıçkırıklarının arasından.

K- Sen! Sen Zeyneep... Sen benim sevdiğim kadınsın!

***

Zeynep duyduklarıyla önünde durduğu koltuğa çökmek zorunda kalmış, karşısında duran, sinirden köpüren adama bakmaya cesaret bile edemiyordu.

Her an yemyeşil gözlere öfkenin karıştığını görebilirdi, ne diyeceğini bilmiyordu.

Karşısında öfkeden deliye dönmüş, çaresizlik içinde yüzen her tarafı yalanla dolmuş bir adam vardı. Bu adam, karşısında duran kandırdığı adam kimdi?
Cevap zor değil, sevdiği adam!

Uzun zaman olmuştu değil mi kulaklarına onun sesiyle "sen benim sevdiğim kadınsın" kelimeleri dolmayalı.

Zor olan sevmek değil, zor olan hasretle kavrulan vücudunun bir anda onunla dolmasıydı. Çölde yanıp kavrulurken suya kavuşmak gibi bir şeydi bu.

Başını kaldırıp ona bakmak için uzunca bir süre cesaretini toparlamaya çalıştı. Elleri tir tir titrerken Kerem'den hiç ses çıkmamıştı. Hıçkırıkları son bulmuştu ama içini çekmekten bir türlü alıkoyamıyordu kendisini.

Sonunda kendini toparlayıp başını kaldırma cesareti gösterdi Zeynep. Karşısındaki koltuğa çökmüş, dirseklerini dizlerine dayamış yüzünü elleriyle kapatmış bir adam duruyordu.

Vücudunun sessizce sarsıldığını görünce Zeynep'in içinde bir şeyler hareketlenip kendine engel olmasına fırsat kalmadan karşı koltukta bulmuştu kendisini.

Şimdi ne yapacağını bilemez halde hemen dibinde oturuyordu Kerem'in, sıcaklığı tüm vücudunu alev alev yakıyordu. Ama sessizce ağlaması içindeki her şeyi kavurup küle çevirmişti hemen. Yüzünü buruşturdu, sağ eli ona dokunmak için havada asılı bekliyordu. Sol elinin parmakları bacağının üzerinde duramayacak kadar sabırsızdı. Dokunmalıydı ona, varlığını sonuna kadar hissettirmeli. Bundan sonra ne olacağını bilmese de şuan yapmak istediği tek şey sarılmaktı.