BUL BENİ KAYBOLMUŞUM

Yapamayacağım!

Heyoo yeni bölüm erken geldi. Yapılan yorumlar beni çook aşırı mutlu ediyoor! Umarım en kısa zamanda beğeniler de artar.

Herkese çooook teşekkür ederiim, kocamaaan öpüyorum.

Yorum ve beğenilerinizi bekliyoruum.

İyi okumalaaar ;)-S.

***

"Hani diyorlar ya, güçlü olmak istiyorsan sevdiğinin gözlerine bak. İşte o yalanmış, ben baktım bugün! Baktım Yağmur dakikalarca baktım, olan bütün direncim emilip gitti! Oraya yığılıp kalmamak için kendimi zor tuttum. Nasıl çıkacağımı bilemedim oradan! Dayanamıyorum ben, bana o yeşilleriyle kaybolmuş gibi bakarken dayanamam! Bakmasın bana öyle!"

***

Yağmur tam ağzını açmış birkaç şey söyleyecekken telefonu çalmaya başladığı için susup yerinden kalkmak zorunda kaldı. Çantasını bıraktığı tarafa doğru ilerleyip içinden telefonunu çıkardı. Tanımadığı bir numara arıyordu, kaşlarını çatıp telefonu açtı.

"Alo?"

"Alo, Yağmur?"

"Evet benim buyrun yalnız ben çıkaramadım?"

"Kerem ben, Kerem Sayer."

"Kerem! Çok pardon numaran yoktu ya ondan tanıyamadım, nasılsın?"

"Hastaneye gitmiştim ama seni bulamadım, neredeysen yanına gelebilir miyim?"

"Aa, şey.. Tamam, gel. Ben adresi atarım sana. Bekliyorum, görüşürüz"

İşte şimdi çok güzel oldu diye düşünüp telefonu çat diye kapattı Yağmur. Hızla salona girdi, arkadaşı kırmızı gözleri ve burnuyla ona bakıyordu. Yağmur endişeli gözlerini ona dikti.

Y- Zeynep, Kerem buraya geliyor! Dediği anda Zeynep'in de yüzü dehşete kapılmış gibiydi.

Z- Ne demek buraya geliyor ya! Ne demek! Buluşacak başka yer mi bulamadınız! Ah Yağmur! Beni mi sınıyorsun ya, sana demin ne dedim ben! Dedi koltuktan hızlıca kalkıp arkadaşına en öfkeli bakışlarını atarken.

Y- Ne yapabilirim Zeynep? Kerem'i bilmiyormuş gibi konuşma benimle görüşmek isterse her şekilde görüşür!

Zeynep derin bir nefes aldı ve hızla çantasını koyduğu yerden alıp montunu da eline atmış kapıya yönelmişti bile. Ama işler beklediği gibi gitmedi ve elini kapı kulpuna attığı anda zil çaldı.

Zeynep ve Yağmur birbirlerinin gözlerine bakarken Zeynep kapana kısılmış gibi hissediyordu.

Z- Sakın evde biri daha olduğunu söyleme, yukarıya gidiyorum! Dedi, dişlerinin arasından sessizce konuşmuştu.

Az önceki bitkin haline inat koşarak merdivenleri çıktı.

Yağmur son kez üstünü düzeltip kapıyı açtı, karşısında görmeği beklediği Keremden daha farklı biri vardı. Hastanedeki halinden daha bitkin gözüküyordu, üzerini kusursuz bir şekilde saran ve tüm hatlarını ortaya çıkaran takım elbisesi bile bunu gizleyemiyordu artık. Onu süzmeyi bırakıp kendini toparladı.