BUL BENİ KAYBOLMUŞUM

Seni İstiyorum

Merhabaalaaar!

Yeni bölüme başlamadan bir şey rica edeceğim tatlışlar; hikayenin kapağı için fotoşop yapabilen biri var mı acaba buralarda? Bana ulaşabilir misiniz?

Umarım bölümü beğenirsiniz. Yorum ve beğenilerinizi bekliyoruuz!

İyi okumalaaar ;)-S.

***

Can gözlerini kısarak Kerem'e bakmaya başladı.

C- Yaptın mı ya? Cidden mi? Sana inanamıyorum ya, abi cidden inanamıyorum sana! Neden söylemedin?

K- Bu işin de raconu böyle, kumar oynamayı bilmiyorum ama bu işlerin raconunu çok iyi öğrendim merak etme! Dedi sırıtarak.

***

Kerem, Can'ı yol üzerinde bıraktıktan sonra olabildiğince hızlı şekilde eve gitmek için gaza yüklendi. Zeynep'e söz vermişti ve o uyanmadan evde olması gerekiyordu ama İstanbul trafiği pek ondan yana değildi bu gece.

Ufukla konuşup amcasını sorunsuz bir şekilde eve bıraktığını ve şirket hisselerinin amcasına ait olan kısmın evraklarının da onda olduğunu öğrendikten sonra yüzünde garip bir gülümseme oluşmuştu. Uzun zaman sonra bir şeyler onun tarafındaydı. Masadaki diğer iki adamı da kendisi ayarlamış hatta kumarhanenin sahibine de karşılıksız olarak büyük bir yatırım yapmıştı, her şey kusursuz ilerlemiş adam hiçbir şey çaktırmadan halledip yok olmuştu ortadan. Hatta kumarhanedeki korumaların üzerlerine gelmesi bile tamamen oyundan ibaretti çünkü Kerem kumarhane sahibine büyük bir meblağ ödediği için hiç kimse bir şey yapamazdı.

Zeynep'in evinin arka tarafında kalan garaja girdikten sonra ıslık çalarak arabadan indi. Merdivenleri ikişer ikişer çıkıp salona vardı, kimsenin olmadığını görünce yatak odasının olduğu kata çıktı, kapıyı yavaşça araladı. Zeynep hala bıraktığı yerde yatıyordu. Sağ tarafa doğru yatmış yüzü yatak odasındaki camda bakıyordu. Gülümseyerek yatağa yaklaştı ve yavaşça oturdu. Elleriyle buklelerini yüzünden çektikten sonra şakağına tüy gibi bir öpücük bıraktı.

K- Güzelim, uyan hadi bak geldim dedi fısıltı şeklinde.

Elleriyle hala Zeynep'in saçlarıyla oynamaya devam ediyordu bir yandan da.

Zeynep hafif kıpırdanıp yavaşça gözlerini kırpıştırdı iki kez. Gözlerini perdelerin arasından süzülen sokak lambalarından beyaz ışığına alıştırıp ancak Kerem'in yüzünü görmeyi başarmıştı.

Z- Gelmişsin.

K- Söz vermiştim.

Z- Kötü bir şey yapmadın değil mi Kerem?

K- Bu kime göre neye göre sorduğuna bağlı olarak değişebilir güzelim dedi gözlerini kısıp bir yandan da gülerek.

Zeynep, hızlıca yatakta doğrulup sırtını başlığa yasladıktan sonra parmağını Kerem'e doğrultup konuşmaya başladı.

Z- Bir şey yaptın değil mi, ben bu bakışları biliyorum. Ne yaptın? Ya, bak korkuyorum ben söylesene!

K- Gidip amcamı öldürmedim herhalde Zeynep! Kumar oynamayı bilmiyorum ama dolaylı yollardan baya iyi bir şey kazandım. Amcamın hisseleri bende artık!