Bölüm 37
lkim'den
"Bu plana uyduğuma inanamıyorum! Resmen Edward Cullen'ı yakalamak için Dracula'nın inine giriyoruz. Ne zekice ama!"
Gözlerimi devirerek Jack'e bakmamaya çalıştım. Aras ve Anıl yanlarına aldıkları 8 adamla birlikte otelin etrafındaki güvenlik duvarını tespit ederken biz de otelin 4 blok ötesinde farklı bir motelde hacklediğimiz güvenlik kameralarını inceliyorduk. Bizimle birlikte odada yalnızca iki tane adam vardı. Koloniden sadece en güvenilir ve en yetenekli 10 adam getirebilmiştik. Daha fazlası dikkat çekerdi ve ayrıca kuru kalabalığın da yalnızca ayağımıza dolanacağını düşünmüştük. Güneş'e dönerek dikkatle kamera görüntülerini izleyen yeşil gözlerine baktım.
"Vay be!" Diye seslendim. Yüzü hafifçe yumuşarken hayretle gözlerini incelemeye devam ettim. Bilerek bana bakmadığının farkındaydım ama bunu konuşmazsak orta yerimden çatlatacağımı çok iyi biliyor olmalıydı.
"Kes şunu!" Diye mırıldandı. Dudaklarımı birbirine bastırsam da uzun süre sessiz kalmayı başaramamıştım. Geçen on dakikanın ardından tekrar konuştum.
"Dünyanın en güçlü vampiri ha?" Güneş gözleri devirerek omuz silkti. Bu bir çeşit yenilgiydi. Sormak istediklerimi sorabilmem için bana fırsat vermişti.
"Nasıl yaptın ya? Bazen senden gerçekten korkuyorum." Diye seslendim. Güneş hafifçe gülümsedi ve omuzlarında duran altın sarısı saçlarını geriye savurdu.
"Ee kızım, ailede ilişki tavsiyeleri veren kişi neden benim sanıyorsun?" Diye sordu. Dudaklarım yukarı doğru kıvrılırken tam ağzımı açmıştım ki Jack'in çalan telefonu lafı ağzıma tıkmıştı. Jack hızla açarak kulağına tuttu.
"Görünürde bir terslik var mı?" Diye sordu Aras. Jack kaşlarını çatarak dikkatle kamera görüntülerine son kez göz gezdirdi.
"Sorun yok gibi görünüyor." Diye cevap verdi Jack. Aras onaylayan bir ses çıkararak;
"O zaman harekete geçiyoruz." Dedi. Derin bir nefes alarak oturduğum yerde dikleştim.
************
Güneş'ten
Fill'in kendisine ayırdığı kat, çatı katıydı. Bu, kuşatma için olan sınırları zorluyordu. Onca katta, onca insanın dikkatini çekmeden on beş kişi birden yukarı çıkmamız gerekecekti. Ve tabii ki bu süre zarfında bazı güvenlik kameralarının görüntüleri karartılmalı, her kata yerleştirilmiş iki güvenlik görevlileri halledilmeliydi. Riskli ve zor bir plandı. Her şeyin ötesinde plana dahil etmediğimiz bir ayrıntı vardı. Şeytan'ın Oğlu'nun Zekası. Beni en çok korkutan kısım buydu zaten. Yine de saat gece yarısını gösterdiğinde harekete geçmiştik. Sırayla bir ben, bir İlkim kattaki güvenlik görevlilerinin dikkatini dağıtırken diğerleri yukarı çıkıyorlardı. Güvenlik kameraları için koloniden Demir adlı bir bilgisayar uzmanını görevlendirmiştik. O, işini uzaktan yapıyordu. Nihayet çatı katına geldiğimizde bizi karanlık ve boş bir oda karşılamıştı. Etrafı dinledik. Ses yoktu. Odanın ortalarına doğru ilerlerken omzumda hissettiğim elle hızla arkamı döndüm. Ben hissetmeden bu kadar yakınıma yaklaşmayı nasıl başarmıştı? Karşımda kızıl saçlı, zayıf bir kız duruyordu. Omzuma koyduğu eli tutup bükmeye çalışırken karnıma yediğim yumrukla geri çekilmek zorunda kalmıştım. Geri çekilirken gözüm diğerlerine kaydı. Herkes aynı durumdaydı. Bunca vampir, nasıl bu kadar sessiz olabilirlerdi? Nasıl varlıklarını hissedemezdik?
Önümdeki kızla dövüşmeye devam ettim. Ne kadar dövüştük bilmiyordum fakat kıza bir kaç kere vurmak dışında zarar verememiştim. O ise benim deyim yerimdeyse pertimi çıkarmıştı. En sonunda kollarımı geriye çevirerek arkamda durdu ve sabit kalmamı sağladı. Diğerlerine baktım. Sanki bilinçli bir şekilde, bizi U şeklinde etkisiz hale getirmişlerdi. Nasıl bu kadar iyi dövüşebilirlerdi? Belki biz öğrenciydik fakat Aras ve Anıl koloni baş vampirleriydiler. Jack baş eğitmendi. Yanımızdaki dokuz vampir, alanının en becerikli vampirleriydi. Bu kadar kısa sürede nasıl etkisiz hale getirilmişlerdi? Arkamızdaki vampirler fazla profesyoneldiler. İşte, diye düşündüm. Atladığımız Şeytan'ın Oğlu Zekası buydu! Hata etmiştik. Hızlı davranmış, plansız yola çıkmıştık. Ne sanıyorduk ki? Fill'i rehin alıp, yardım etmek zorunda bırakacağımızı falan mı?
