◇♡ Kördüğüm ♧♤

31. Bölüm

Öncelikle merhaba arkadaslar... 30. Bölüm herkes icin biraz degişik oldu. Dilberciler ve zineciler ayaklandilar.. öncelikle dilberi bu kadar suclamayalim .. siz seviyorsunuz diye sevileceksiniz diye bir kural yok.. zine nin acilarina gelirsek artik cok aci cektigine inanmiyorum. Sizden özellikle RICA EDIYORUM : dilberi az yazdin zineyi cok yazdin zine aci cekiyor dilber cok mutlu diye kritize etmeyin.. her karaktere yer vermeye calisiyorum esit bir sekilde.. hikayemi oldugu gibi yazmaya korkuyorum.. biraz anlayis rica ediyorum canlar 😚 keyifli okumalar...
Hatirlatma:

Belki ben sana güvenecegim " demisti. Ve bir adim yaklasip

" hatta güveniyorum sana kimsenin bilmedigi birsey söyleyecegim"

Osmankn bakislari keskinlesirken zine bir cirpida

" ben hamileyim.. ikiz bebeklerim olacak" demisti..

Hayat insanin karšısina ne cikarir kim bilebilmis ki?
Dost bildigin gün olur düsmanin olur düsman bildigin ise dostun.. dogru muydu bu deyim?
Düsmanindan dost olabilirmiydi? Veyahut dostundan düsman? Insanin akli insana cogu zaman oyun oynar tabi müsade ettigin sürece.. ve zine tamda bu durumdaydi?

Düsmani bildigi osmana kimsenim bilmedigi sirrini aşikar etmisti. Neden böyle birsey yapmisti henüz oda bilmiyordu. Hayatta bazi anlar vardir ya hani.. düsünmessin agzina ne geliyorsa dogruu neyse o an onu yapar onu söylersin ya zine ye de öyle olmustu.

Osman bunu kullanabilirdi.. ama belki kullanmayabilirdide.
Ahvah etmeyecekti zine cünkü bu zamana kadar aldigi hic bir karardan pismanlik duymamisti. Bundanda duymayacakti.
Dün gece osman sasirmis bir sekilde zineye bakmis ve yesil gözlerini onun mavislerine mühürlemisti.

" bunu bana neden söyledin? Kimse bilmiyorsa bas düsmanin neden bilsin?"
Diye sormustu. Zine düsünmeden vermisti cevabini
" adamligini ölcüyorum osman kalmis mi kalmamis mi diye," demisti gayet net bir ses tonu ile.
Her ikiside gözlerini kacirmiyorlardi. Su saaten sonra hic birseyin garantisi yoktu.

***********

Mirhan oldugu yerde kalakalmisti geceden beri. Düsünüyordu düsündükce cilgina dönüyor arabaya tekme atiyordu.
Herkese zineyi getirecegini söylemisti bunun üstüne herkes konakta toplanmis ikiliyi bekliyorlardi.
Geceden beri düsünüyordu osmanin zineye dokunma ihtimalini gec ona bakmasi bile mirhanin yikilmasina yetiyordu. Cok gec kalmisti. Denge esitlil diye diye karisini kaybediyordu. Bu olayda tek suclu varsa oda mirhana göre kendisiydi. Gözünü telefondan ayirmamis yesil gözlerinin altindaki torbalar sismisti. Uykusuzluk ve gecirdigi sinir nöbetlerinde döktügü göz yaslarli gözlerini bi hayli yormustu genc adamin suan istedigi tek sey karisini bulmak ona onun yaninda olacagini onu sevdigini söylemek olacakti.
" nerdesin güzel gözlüm nerde" demisti fisiltiyla..

**********

Konakta kimsenin birbirine fark ettirmek istemedigi bir huzursuzluk vardi.
Zine kacirilmis. Osman geri dönmüs ve mirhan ortada yoktu.
Herkesin gözü kapida kalmisti. Sessizligi bölen süphesiz evin haylaz oglu nizar olmustu

" ma bu pic hortladi ya daha rahmetli hamo dede mezardan kahsa sasirmam" demisti gayet ciddiydi aslinda taki annesinin terligini kafasinda hissedene kadar.
Her anne gibi oda terlik firlatma isabet ettirme derslerine katilmis ve 100% basariyla tamamlamisti.
Nizar bi gözünü kapamis bir gözünü annesine cevirmis kafasini oksuyordu.

" densiz ölmüs adamin arkasindan nasil konusur hele bak. Nizar bak agzim burnumdadir edemim bak senle ugrasim ma bak bende ciddiyim" demis ve kaslari catilmisti.

Ahuzar hanim ogullarina kiyamaz normalde ama normal ogullarina nizar ve mirhan muaflardi bu vaziftan. Ikiside itina ile terliklerini yerlerdi.

Nizar aciyi atlatinca
" yaw ana varya seninde gücün bi bana yetiy bu ne git yaninda bedirhan abem siwan var onlari vur hep ben hep ben yeter ya" demisti nizar kamelyaya otururken..