Sen ve Ben Değil! BİZ

Uyanmayacak

Bünyem o kadar geniş değil, bazı insanları içim almıyor.

Bölüm Şarkısı: Astro- İnnocent İn Love

Rehanın Ağzından: (1 ay sonra) (hızlı hızlı ilerletmem lazım yoksa anlatacak birşey olmuyor)

1 ay. Koskoca 30 gün. Hiç gözünü açmamıştı. Evet uyumayı severdi ama 30 gün fazlaydı. Bir insan 30 gün nasıl uyuyabilirdi ki? Yine her zaman ki gibi hastane kantininde Aybarsla oturuyorduk. Ağlayıp duruyordu sümsük. 15 gündür dibimizden ayrılmıyordu. Yine sinirlerim tepeme çıkmıştı.

"Ağlayıp durma lan sende. Ben dışarı çıkıyorum"deyip ayağa kalktım.

Mala Elçinin beni sevdiğini söyledik hatta ve hatta defteri gösterdik ama sümsük sümsüklüğünden vaz geçer mi? Gerizekalı hem Elçin uyanmıyor diye hemde beni seviyor diye ağlayıp duruyordu. Çok salaktı bu çocuk.

Bahçeye çıkınca sigara pakedimden bir tane çıkartıp yaktım. Sonra herşeye lanet ederek içime çektim dumanı. Sigarayı Elçinden sonra iyice arttıtmıştım. Ama uyuşturucu bir etkisi vardı. Acılarım sigara sayesinde hafifliyordu. Sigaramı ağır ağır içerken telefonum çaldı.

Ağzımda dolu olan dumanı üfleyip cebimden telefonu çıkarttım. Babam arıyordu. Elçin olayından haberi vardı. 2 hafta önce buraya gelmiş, Ömer amcayla konuşmuştu. Şimdi samimiydi araları.

"Efendim baba?"diye cevap verdim ve sigaradan tekrar çektim.

"Nasılsın koçum?"deyince sıkıntılı bir şekilde üfledim dumanı.

"Şu son 1 aydır nasılsam öyleyim baba. O hala gözlerini açmıyor, bende kendime gelemiyorum. Hala canım yanıyor. Günden güne umudum kalmıyor. Olan bu. Sen nasılsın?"

"Oğlum orda üzgünken nasıl olabilirim ki? Elçinin uyanması için dua ediyorum. Doktorları araştırdım. Çok ünlü proflarla konuştum. Ama hepsi bekleyeceğiz diyor. Başka bir açıklama yapan yok"

"Teşekkür ederim baba. Herşey için çok teşekkür ederim. Şimdi kapatmalıyım. Elçinin yanına gideceğim"

"Tamam oğlum. Sende çok hırpalama kendini. Elçine selamlarımı ilet. Üzme o kızı"deyip kapattı.

Sevindiremiyordum ki üzsem. Sigarayı yere atıp üzerine bastım. Sonra da ayağa kalkıp Elçinin odasına doğru ilerledim. Asansöre binmiştim ki bir kız hızla gelip bana çarptı. Bende onun çarpmasının verdiği şiddetle sırtımı asansör duvarına vurdum. Kızın ardından 2 kişi daha girmişti. Gülmemek için kendilerini zor tutuyorlardı belliydi bu. Kaşlarım çatık bana çarpan kıza baktım.

Üçünün de hemşire olduğu belliydi.

"Çok özür dilerim bir anda ayağım takılınca size uçtum. Birşeyiniz yok değil mi?"dedi kıpkırmızı olurken.

Arkadaşları itmişti kızı bunu görmüştüm zaten. Ve hastaneye ne zaman gelsem bu kızı çevremde görüyordum.

"Birşeyim yok. Ama yalan söylememelisin bence. Arkadaşlarının ittiğini gördüm. Ve çevremde dolanma artık. Sevgilim var benim. Emin ol gözüm ondan başkasını görmüyor"deyince iyice kızardı.

"Kimmiş sevgilin peki?"diye bir diğer kız sordu.

"Sizene bundan? Kendimi size kanıtlamak zorunda hissetmiyorum?"deyip tek kaşımı kaldırdım.

"Demek ki kanıtlayabileceğin bir sevgilin yok"dedi ve arkadaşlarıyla gülmeye başladı.

"Peki. Gelin o zaman benimle"deyip asansörün durmasını bekledim.