You stole my heart || Shawn Mendes

Chapter 14

🌷| Juultje

'Ik zie dat ik meer meldingen dan normaal heb, maar het zal vast wel weer een groepsapp zijn waar ze gisteravond helemaal los zijn gegaan'

- - - - - - - - - - - - -

Ik knipper een paar keer met mijn ogen, terwijl ik haar telefoon uit haar hand gris. Het was niet de bedoeling om hem zo af te pakken maar door alle adrenaline kan ik niet meer helder denken. Ik bestudeer de foto nog eens goed, ik ben het echt, op het account van Shawn. Shawn Mendes. "Mogen we een foto van je? Dan kunnen we die op ons fanaccount plaatsen zodat Shawn hem ziet!" Zeggen ze. Hoe willen ze dat ooit gaan doen, iedereen zal denken dat het nep is, waarschijnlijk zal niet eens iemand het delen. Ik heb zo veel vragen dat ik niet meer zie wat er om me heen gebeurd. De drukke winkelstraat is vervaagd en het geluid gedempt. Ik schiet met mijn ogen naar de meisjes en dan weer naar de telefoon, twijfelend, ben ik dat nou echt? Ik kan het gewoon niet beseffen, hoe dan? Shawn heeft me die avond gezien, ik zie vage schimmen voor me, van Shawn, hoe hij me geruststelde. Het meeste weet ik van Melanie, want die had me in geuren en kleuren enthousiast verteld wat er gebeurd was. Ik ben zo afgeleid van alle gedachten dat ik daar maar stil sta, verwikkeld in alle vragen, starend naar mijn eigen schoenen. Ik weet niet wat ik moet zeggen, ik klap dicht. 'Niet dichtklappen, stop Juultje' de stemmen in mijn hoofd worden steeds harder, ik begin heviger te ademen. 'Nee, stop, focus!' Schreeuwen ze. Ik probeer me op mijn ademhaling te concentreren maar ik raak in paniek. Ik voel een stevige hand die mijn schouder vastgrijp en de paniek verdwijnt. Ik draai me versneld om en kijk dan recht in de ogen van Thomas. "Wat is er?" Vraagt hij, een streep van zonlicht valt in zijn gezicht, waardoor zijn bruine ogen lichter worden, ik zou er uren naar kunnen staren. Het kalmeert me, zoals die van Shawn doen. Ik draai me vlug om naar de twee meiden die vol enthousiasme op een antwoord staan te wachten. Ik lach even naar ze en knik dan. "Waar moet ik staan?" Vraag ik op een zachte toon. "Gewoon hier?" Vraagt het meisje die haar telefoon al start-klaar in haar hand heeft vastgeklemd, terwijl haar ogen me aanstaren. Ik knik en haal mijn hand door mijn rossige haar terwijl ik mijn shirt even goed trek, het is zulk mooi weer dat je geen jas nodig hebt. De camera van haar telefoon is op mij gericht en ik hoor de geluiden van de foto's die worden gemaakt. Zodra ze haar telefoon naar haar toe draait, zet ik een stap naar voor om naast haar te komen staan. "Zal ik mijn insta even geven?" Ze overhandigt haar telefoon en

- - - - - - - - - - - - -