You stole my heart || Shawn Mendes

Chapter 3

🌷| Juultje

'Hij lacht terug en ik zie oplichtende lichtjes verschijnen in zijn donkerbruine ogen die blijheid uitstralen'

                    - - - - - - - - - - - - -

Ik stap de auto in en plof neer op de autostoel voorin waar allemaal kruimels op liggen. Zeker van de koekjes die Selena gister heeft opgegeten onderweg naar het zwemmen. Ik zucht even en schuif dan de kruimels met mijn handen van de stoel af. Mijn moeder stapt ook de auto in en komt naast me zitten. "Klaar?" Ik knik. Ik pak mijn telefoon en druk mijn oortjes in de plug-in. Ik open mijn spotify en zet mijn afspeellijst van  Shawn Mendes op. We beginnen met rijden en ik zing zachtjes de eerste paar zinnen van 'I don't even know your name' mee.

"I'm running, I'm searching
And I don't know where to start
I'm dying my love you punched....."

zing ik hard mee waardoor mijn stem bijna overslaat. Mijn moeder kijkt me verontwaardigd aan, "kan het nog harder?" Hoor ik zachtjes door de keiharde muziek heen. Ik knik en begin nog harder te zingen, wat na een tijdje op schreeuwen begint te lijken. Ik kijk mijn moeder aan en haar wenkbrauwen fronsen. Buiten adem lach ik en zing ik weer zachtjes mee.

"And I won't stop, stop looking
'Till I hold you in my arms
'Cause I'm running, I'm running I'm running"

Mijn moeder parkeert en ik zet de muziek stop. Met moeite stap ik de auto uit en gooi de deur met een harde klap dicht. Ik rol mijn oortjes op en maak een knoopje. Ik stop het in de kontzak van mijn korte broekje. Het is een gerafeld broekje met een paar kleine gaatjes en lichtblauw van kleur. "Kom je?" Vraagt ze, ik knik snel en volg mijn moeder die richting de draaideuren loopt. Naarmate we dichterbij komen wordt het felrode kruis steeds scherper. 'Ziekenhuis de vlucht' staat er in dikke koeienletters onder. Ik kijk naar het witte blok van een gebouw, er zitten honderden misschien wel duizenden kleine raampjes ingebouwd. Elke ziekenkamer een, om naar buiten te kijken. Naar alles wat er gebeurd, wat zij niet kunnen meemaken. Omdat ze ziek of gewond zijn. Ik ben zo afgeleid dat ik bijna tegen de draaideur knal en de deur daardoor stopt met draaien. Mijn moeder kijkt me geërgerd aan en ik vang een paar geïrriteerde blikken op van mensen die nu vast staan. Ik lach schuldig en wacht tot de deur weer begint te draaien zodat we verder kunnen lopen.

Kamer 306.... kamer 306... Zoekend kijk ik naar alle bordjes waar nummers op zijn gedrukt. 306! Ik ren naar binnen en werp een blik naar het rechtse bed bij het raam. "Thomas!" gil ik. "Ik heb je zo gemist" ik spring in zijn armen en hij geeft me een stevige knuffel. Ik kijk hem aan en lach even. Zijn haar is wat uitgevallen, vorige week had ik nog een grote bos rosse plukken, nu is zijn haar iets korter en zitten hier en daar wat kale plekjes die hij heeft proberen te verbergen onder zijn andere haar. Ik zeg er maar niks over, misschien word hij dan wel verdrietig en dat wil ik niet. "Gefeliciteerd" zegt hij. Hij lacht terug en ik zie oplichtende lichtjes verschijnen in zijn donkerbruine ogen die blijheid uitstralen. "Dankje" ik ga op zijn bed zitten en laat mijn moeder hem ook nog een knuffel geven. Ze wrijft met haar hand over zijn rug en kijkt hem bezorgd aan. "Alles oké?" Vraagt ze. Thomas haalt zijn schouders op. "Alles zo z'n gangetje. Vandaag ben ik met Chris naar de buitentuin geweest en...." hij onderbreekt zijn verhaal als hij bij de deur een blond meisje met infuus ziet langslopen. Zijn mond valt lichtjes open wat na enkele seconden in een zwakke glimlach veranderd. Ze lacht terug en zwiept even met haar blonde haar. Het meisje loopt weer verder en ik werp een nieuwsgierige blik naar Thomas die nog helemaal aan het lachen is. "Dus jij en 'the blond girl'?" Schuldig kijkt hij me aan en ik zie dat zijn hoofd na een paar seconden een stukje roder word. "Euh... nee hoor, gewoon een meisje dat hier rondloopt" liegt hij. "Smoesjes" grinnik ik. Mijn moeder glimlacht "door mij is ze goedgekeurd" zegt ze. Beschaamd slaat Thomas een hand voor zijn gezicht en lacht. "Oke, ander onderwerp" zegt hij vlug in de hoop dat hij er onderuit komt. Ik knik, "laten we het over je verjaardag hebben" glimlacht hij. Ik kijk op en zie dat Thomas uit de lade van zijn nachtkastje een doosje probeert te pakken. Mijn moeder helpt hem en legt het doosje in zijn handen. Het is een blauw ingepakt doosje met een knalroze strik eromheen. "Speciaal voor jou- hij overhandigd het doosje- voor je verjaardag. Omdat je de allerliefste zus bent en ik heel veel van je houd." Zijn woorden klinken oprecht. "Ik houd ook heel veel van jou, grote broer" ik druk een kus op zijn wang en scheur daarna het blauwe inpakpapier van het doosje. Het is een geschilderd doosje, er staan bloemen op en een groot bos met een blauwe lucht. "Heb jij dit...?" Thomas knikt. "Het is super mooi" complimenteer ik hem. Er verschijnt een kleine glimlach op zijn gezicht. Ik haal de deksel van het doosje en zie 2  kaartjes erin liggen. Ik zie niet helemaal scherp wat erop staat dus haal ik ze eruit. Ik bestudeer de kaartjes goed, "Shawn Mendes Illuminate world tour" lees ik langzaam voor. Na een paar seconden dringt het tot me door "Shawn Mendes?" Mijn ogen worden groter. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht en ik vlieg Thomas in de armen. "Dankje!" Gil ik, ik huppel door de kamer heen met de kaartjes zwierend in mijn hand.

Ik ga naar Shawn Mendes....

                    - - - - - - - - - - - - -

Tralalalalaaa hoofdstuk 3! Het is echt warm hier en ik heb lekker een korte broek aan. Ik heb trouwens ook net te horen gekregen dat in naar Parijs gaaaaaahsjdbhsksmaosmjs!!!   
Vergeet niet te stemmen en reageren +verbeteringen zijn altijd welkom!
Liefs Mare🌻
4'09'17