You stole my heart || Shawn Mendes

Chapter 5

🌷| Juultje

'Ik ben toe aan een grote bak met ijs' zeg ik nors terwijl ik Melanie meesleur.'

- - - - - - - - - - - - -

                         1 mei 2017

Ik scan mijn ov-chipkaart en stap de tram binnen. Ik kijk rond en gelukkig zijn er nog een paar plaatsen vrij. Ik ga zitten op een stoel bij het raam en gaap even. Ik pak mijn mobiel en stuur Melanie een bericht dat ik onderweg ben. Het is ondertussen al kwart voor elf terwijl we om half elf hadden afgesproken. Ik ben gewoon niet zo goed in op tijd komen. De felle zon schijnt op mijn zwarte broek. Ik leun op mijn hand met mijn hoofd en kijk naar buiten. Er rijden auto's over de wegen en fietsers over de fietspaden. Aan de kant lopen wandelaars en een vrouw met een kinderwagen. De tram remt even waardoor de voetgangers kunnen oversteken. En er word medegedeeld dat de volgende halte over 2 minuten is.

"Wat ben je toch weer op tijd!" Gilt Melanie sarcastisch terwijl ze me een knuffel geeft. "I'm sorry" mompel ik.
We lopen richting de keuken waar Melanie haar broer zit, Mike. Ik heb bij hem op school gezeten en had altijd al stiekem een kleine crush op hem, hij was de grootste en de knapste badboy van de school. "Hey" lacht hij, ik voel mezelf wat roder worden en kijk dan de andere kant op, wanneer het wat minder word kijk ik hem aan en zeg ik "hai." Hij lacht even en kijkt daarna weer op zijn mobiel. "Toch niet nog steeds?!" Lacht Mel. Ik haal mijn schouders op, en lach ook.

"Ik heb geld, eten, drinken, mijn mobiel en portemonnee meegenomen" zeg ik. Melanie luistert aandachtig en bij het woord 'drinken' schiet haar iets te binnen. "Goed dat je het zegt" antwoord ze terwijl ze een flesje met water vult. "Hoelaat gaat de trein?" "Kwart over" "shoot, we hebben nog maar 10 minuten!" "Fucked up" hoor ik Mike grinniken, ik zucht even. "Dan vertrekken we nú" verzekerd Melanie die haar tas pakt en richting de deur loopt, "I'm coming!"

"We hadden ook nog wel een kwartier rustig aan kunnen doen!" Mopper ik terwijl ik naar het bord kijk waar de vertragingen worden aangegeven. "10 minuutjes maar? Dat valt wel mee" zegt Melanie. Ik staar nog steeds naar het bord dat zich vernieuwd. Er verschijnen en er verdwijnen vertragingen. "Are u kidding me, een half uur!?" Gil ik chagrijnig terwijl ik naar het bord wijs waar zonet de tijd is gewijzigd. "Ik ben toe aan een grote bak met ijs" zeg ik nors terwijl ik Melanie meesleur.

"Daar is onze trein, héhé" zegt Melanie die opstaat van het bankje. Ik neem een lik van mijn ijsje en volg Melanie. We stappen in de trein en zoeken een plaats. "Daar!" Ze wijst naar twee stoelen achter een oude vrouw. Ik knik en we lopen richting de stoelen. Ik plof neer naast de raamkant en Melanie gaat naast mij zitten.

Melanie pakt haar telefoon en scrolt wat op instagram. Ik lik nog een keer aan mijn ijsje en leun richting Melanie zodat ik mee kan kijken. We komen langs een foto van Shawn en ze liked hem meteen. 'Can't Wait for the show tonight!' Staat in de caption. Het is een foto van hem op een Amsterdamse brug. "Oh god, we gaan hem zoeken" zegt Melanie met een grijns.

De conducteur komt binnengelopen aan het begin van de coupé. Een brede man met grijs haar en een grote snor. Een brilletje bedekt zijn gezicht en door zijn dikke bierbuik springen de gouden knoopjes van zijn donkerblauwe jasje bijna open. Melanie en ik spotten hem en doen ons best om het niet uit te proesten. Hij komt dichterbij en ondertussen pakken Melanie en ik onze kaartjes. We doen onze Apple oortjes waar we zonet understand op luisterden uit. Als hij voor ontstaat kijkt hij onze rode gezichten aan, het blijft even stil. Om te zorgen dat het niet nog erger word drukt Melanie haar kaartje in zijn hand. Hij scant het en knikt even terwijl hij het kaartje terug geeft. Ik geef hem ook mijn kaartje en nadat er een groen licht uit zijn scanner verschijnt lacht hij tevreden. Hij loopt weer verder door. Melanie en ik schieten in de lach. "Hij leek op mijn opa" fluistert ze terwijl de tranen in haar ogen staan. Ik knik en houd mijn hand op mijn buik aangezien die pijn doet van het lachen, sommige mensen!

We stappen uit de trein en worden omringd door honderden mensen. Melanie kijkt met een brede glimlach rond, "kom!" Ze draait een rondje en pakt mijn arm om mij vervolgens mee te sleuren richting buiten.

Na een paar minuten staan we buiten het station. Ik snuif de frisse geur van zomer op en glimlach in mezelf. "Oke, wat gaan we als eerste doen?" Vraagt Melanie opgewonden. "Eigenlijk dacht ik aan..." ik denk even na en vervolg dan mijn zin. "Een ice coffee caramel!" Gil ik terwijl Melanie heftig knikt. "Starbucks here we come!" Ze begint een kant op te lopen. "Mel, waar ga je naartoe?" Vraag ik met opgetrokken wenkbrauwen. "Euhm.. naar de Starbucks" "de Starbucks is die kant op" lach ik terwijl ik naar rechts wijs. Ze kijkt me even verbaasd aan en haalt daarna haar schouders op terwijl ze een kleine 'oke' mompelt. "Ik dacht dat ik het hier goed kende" grinnikt ze. Terwijl ze richting mij loopt. "Je bent zo slim meid" "dat dacht ik nou ook!" Lacht ze.

               - - - - - - - - - - - - -

Omg, ik ben gisteren naar het zwembad geweest omdat het 32 graden was en ik ben verbrand, Foktop. Op m'n neus, m'n wangen, m'n schouders en m'n armen Hahaha. Niet echt slim, Lmao. Ik hoop dat jullie het hoofdstuk leuk vonden, vergeet niet te stemmen en te voten!
Liefs Mare🌻
14'09'17