You stole my heart || Shawn Mendes

Chapter 10

🌷| Juultje

'Ik wil haar avond niet verpesten, als ik nu zou zeggen dat het écht veel pijn doet zouden we naar huis gaan. Maar Melanie doet altijd zoveel voor mij, ik moet wat terug doen. We zullen en moeten vanavond Shawn vinden, dat verdient ze'

                    - - - - - - - - - - - - -

Met de snelheid van een scheurende lamborghini vlucht ik achter Melanie aan in de hoop dat we de bewaker van het restaurant af kunnen schudden. Als we een hoek omslaan in een brede gang van het hotel verschijnt er een grote glazen deur, waarschijnlijk van het zwembad. Melanie en ik hadden het niet echt zien aankomen dus verliezen we bijna ons evenwicht als we een poging doen om te stoppen met rennen voordat we tegen de deur aan zouden knallen. Achter me hoor ik een paar beveiligers mompelen, dat is niet goed. Ik denk namelijk dat alle beveiligers al zijn ingelicht over wat wij hier in het hotel doen. Ik wandel op de glazen deur af en trek hem open maar tot verbazing is hij op slot. "Are u kidding me!?" Gil ik frustrerend. Melanie maakt een gebaar dat ik stil moet zijn, want anders zouden de bewakers ons misschien ontdekken. "Je moet het met liefde doen" grijnst Melanie die naar de deur toe wandelt en hem opentrekt alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Verbaasd staar ik haar aan terwijl Melanie mij een trotse blik werpt. "Ik zei het toch: liefde is vaak de oplossing meid. En nu moeten we doorlopen want anders vinden de beveiligers ons nog voordat wij Shawn hebben gevonden." "En de lerares had gesproken" vervolg ik haar terwijl ik grinnik. Ze rolt met haar ogen en tot mijn schrik hoor ik voetstappen ergens in de gang schuifelen. "Snel!" Fluistert Melanie terwijl ze achter de glazen deur verdwijnt. Ik probeer nog even te luisteren of de bewakers al wat dichter bij ons in de buurt zijn gestrompeld, zware voetstappen vullen de gang van het hotel: dat is het teken voor mij dat ik nu toch echt wel achter Melanie aan moet rennen. Snel hol ik achter haar aan. Ik kom in een halletje met gebroken witte tegels, een paar kastjes met donkerblauwe hotel handdoeken, een paar haardrogers en een grote spiegel. Veel tijd is er niet om rond te kijken aangezien de bewakers achter ons aan zitten. Ik kijk weer even achterom om te checken of de bewakers ons al gespot hebben, achteraf is dat niet zo slim geweest. Langzaam voel ik mijn voet wegglijden van de grond. Ik val langzaam naar achter terwijl ik vecht tegen het verliezen van mijn evenwicht. Maar het is al te laat, met een harde knal val ik met mijn achterhoofd op de koude tegels terwijl mijn haar verspreid ligt over de grond. Ik kerm van de pijn die is ontstaan en krimp dan langzaam in elkaar. Ik leg mijn hand op mijn hoofd en wrijf zachtjes terwijl ik druppels in mijn ogen voel opkomen en duizelig om me heen kijk.

Een paar seconden later verschijnt Melanie. "Juultje wat was die knal? De bewakers hebben ons straks nog door dat we hie...."Licht pissig kijkt ze de hoek om maar de boze blik op haar gezicht verdwijnt meteen zodra ze me ziet liggen. Ik voel ondertussen dat mijn rechter broekspijp helemaal week is van het water waarover ik ben uitgegleden. "Juul!" Bezorgd hurkt ze naast me neer met een verschrokken blik. Ze haalt voorzichtig mijn rode haar uit mijn gezicht en mompelt dat ik overeind moet gaan zitten. De duizeligheid is gelukkig al weer wat minder. Ze steekt haar hand uit en vertrouwend schroef ik hem in de hare zodat ze me overeind kan trekken, wat ze ook doet. Tot mijn verbazing sta ik ineens inplaats van dat ik zit. Een pijnscheut schiet door mijn hoofd en ik kreun zachtjes. "Gaat het?" Vraagt ze ongerust. Ik wil haar avond niet verpesten, als ik nu zou zeggen dat het écht veel pijn doet zouden we naar huis gaan. Maar Melanie doet altijd zoveel voor mij, ik moet wat terug doen. We zullen en moeten vanavond Shawn vinden, dat verdient ze. Ik slaak een diepe zucht.

"De pijn gaat Zometeen wel over" lieg ik met een zachte glimlach. Melanie kijkt nog steeds ongerust maar ik zie in de blik van haar ogen dat het minder is. Ik houd nog even mijn koude hand tegen mijn voorhoofd maar hoor dan krakende stemmen achter me. "We hebben de indringers gevonden bij het zwembad, zone 12." Indringers? Veel tijd heb ik niet om na te denken over het feit dat ze ons 'indringers' noemen want binnen enkele seconden word mijn pols vast gegrepen en word ik meegesleurd het grote zwembad in.

Hijgend van het rennen wurm ik me in de stik benauwde stoomcabine van het zwembad. Mensen keken raar op toen Melanie en ik half struikelend binnen kwamen gevlucht. Het is mistig in de cabine door de warme stoom die word rond geblazen, maar door de mist kan je wel schimmig de gezichten van anderen zien. Het zijn een paar vrouwen in badpak, ze lijken zich er niks van aan te trekken om het feit dat Melanie en ik hier met kleren en al zitten. De stoomcabine heeft een witte vloer, muren die betimmerd zijn met eikenhout en aan elke muur zit een rij stoelen die onder de witte mist zitten. Ik neem plaats op een zo'n stoel en sluit mijn ogen terwijl ik diep zucht. Ik voel dat mijn hoofd klopt, hetzelfde tempo als mijn hart, maar ik geef niet toe aan de pijn. Melanie komt naast me zitten en ik zie dat ze gestrest is. Ze is zeker bang dat ze ons vinden.

Na ongeveer tien minuten besluiten Melanie en ik om weer te vertrekken uit de stoomcabine. Tot onze verbazing waren er geen beveiligers die zoekend rondliepen en ook maar een schreeuw zouden slaken als ze ons zagen lopen. Maar we hoefden niet lang te wachten op een gezicht van een beveiliger aangezien toen we het zwembad uitliepen we er al weer een tegen kwamen en het op een rennen moesten zetten....

                    - - - - - - - - - - - - -

Sorry iedereen voor dit korte hoofdstuk! Het word goed gemaakt bij het volgende hoofdstuk, die is namelijk 1800 woorden! Ik wil even een paar zeer belangrijke dingen mededelen:

Ik ben echt super duper druk deze week omdat het de week is voor de vakantie, dus heb ik niet veel tijd om te schrijven maar ik zal mijn best doen. Daarom kan het zijn dat hoofdstuk 11 wat later online komt dan volgende week maandag. Sorry!

Mijn allerbeste liefste leukste knapste vriendin BeACuteUnicorn heeft een nieuw boek genaamd: pinky promise. Ik zou het erg waarderen als jullie even een kijkje willen nemen, Dankuwel.

Mijn andere allerbeste liefste leukste knapste vriendin -FlawlessM is morgen (17 oktober) een veertien jarige meid, dus bijna volwassen. Ook voor haar zou ik het erg waarderen als jullie even een felicitatie op haar conversaties zouden willen achterlaten, ook erg bedankt.

Nou dit was het dan maar weer, tot de volgende keer!
Liefs Mare🌻
16'10'17