You stole my heart || Shawn Mendes

Chapter 9

🌷| Juultje

'Zijn dienblad vliegt in de lucht als een kermisattractie die hard ronddraait. De champagne glazen vliegen mee en de rode bubbel champagne glijd binnen no-time de glazen uit alsof er een watergolf is ontstaan'

- - - - - - - - - - - - -

We zwerven ongeveer al een kwartier rond door de gangen van het hotel. We zijn nu op de tweede verdieping terwijl we giechelend met lichte zenuwen rondlopen. "Shawn zit veel hoger, denk ik" zegt Melanie twijfelend. Ik haal mijn schouders op, "hoe kunnen mensen de weg vinden in dit hotel!" Frustrerend probeer ik bordjes te vinden die naar een lift of trappenhuis wijzen. "Door misschien wat beter om je heen te kijken?" Melanie wijst naar een bordje met 'zwembad' erop die aan de andere kant van de gang aan het plafond hangt.

"Daar restaurant!" Zeg ik enthousiast terwijl richting het bordje ren. "Waarom het restaurant?" Hoor ik Melanie mompelen, maar ik ben al te ver weg gerend om het te beantwoorden.

Verwonderend kijk ik om me heen, het is een groot restaurant. Het is niet heel druk meer omdat het al laat in de avond is maar genoeg mensen zitten nog aan de bar en in de hoek zie ik dat er een groot buffet aan de gang is, met gasten. Witte fluwelen tafelkleden bedekken de dure tafels. Kleine vaasjes en kaarsjes hebben een plekje op iedere tafel voor de sfeer. Het bordeaux rode tapijt vult de gehele ruimte en aan de muren hangen gouden lampen die sfeerlicht afgeven. Melanie komt naast me staan. "Stop met kijken hoe duur het hier wel niet is en zoek naar Shawn." "misschien is hij bij het buffet?" Ik knik en probeer zoekend de warrige bruine haren te vinden, die op die van Shawn lijken natuurlijk. Na enkele seconden zie ik dat Melanie richting het buffet loopt. "Wacht!" Stamel ik, maar het is al te laat. Ik besluit haar maar te volgen.

Naarmate ik dichter bij het buffet kom zie ik dat de ruimte steeds groter is en dat er toch meer gasten waren dan ik gedacht had. Ik zie dat Melanie snelwandelend zich door alle gasten wurmt zodat ze weer naast mij kan staan. Als ze bijna bij het einde is zie ik het al gebeuren....

Rechts van haar komt een ober met champagneglazen op zijn dienblad in een snelle pas steeds dichterbij Melanie. Hij heeft een wit blousje met een zwarte broek en schort aan. Zijn bruine haar is warrig en als hij mij even een blik werpt knallen zijn felgroene ogen naar voren. Hij lacht en loopt dan weer door. Precies op dat moment heeft Melanie zichzelf uit de grote menigte met gasten gesleurd. Ze kijkt trots maar licht teleurgesteld en loopt dan in volle vaart mijn kant op. Haar blonde haren wapperen op en neer en ze zet stevige passen. De ober met champagne komt steeds dichterbij en hij lijkt recht door haar heen te kijken, wat hetzelfde geld voor Melanie, vanaf dan lijkt het allemaal in slowmotion te gaan. De ober die van rechts kwam knalt hard tegen Melanie aan. Zijn dienblad vliegt in de lucht als een kermisattractie die hard ronddraait. De champagne glazen vliegen mee en de rode bubbel champagne glijd binnen no-time de glazen uit alsof er een watergolf is ontstaan. Melanie valt richting de grond terwijl de ober een paar stappen achteruit deinst....

"Juul!" Gilt Melanie in mijn oor die mij bezorgd aankijkt. Ik kijk verschrikt op en zie dan dat Melanie naast me staat. Verward zoek ik de ober met felgroene ogen maar zie dan dat hij al verdwenen is in de gastenmassa. "Wat was er?" "Ik dacht.... ik..." aarzel ik. "Ik dacht dat ik verliefd werd op de ober met knal groene ogen" maakt Melanie de zin voor mij af. "Niet waar!" Lach ik. Melanie fronst haar wenkbrauwen even. "Ik heb hem niet gevonden" mompelt ze met een teleurgestelde blik in haar ogen.
"Hé!" Hoor ik een zware krakende mannenstem achter me roepen. "Jullie horen hier niet!" Geschrokken draai ik me om. "Dit is een besloten feest, alleen voor mensen die zijn uitgenodigd" zegt hij geïrriteerd.

De man loopt op ons af. Hij is breed, draagt een zwart pak, heeft zijn haar strak naar achteren gekamd en een oortje in. Hij heeft een oortje in... dat betekend dat hij een beveiliger is. "Maak dat je wegkomt!" Ik knik snel. "Sorry meneer, u zult ons hier niet meer zien" zegt Melanie met een zenuwachtige trek op haar mond. Volgens mij heeft zij het ook door. "Maar wacht is even? Komen jullie niet van Shawn Mendes?" Ik word overrompeld met een kleine golf van misselijkheid. We zijn erbij. Melanie en ik kunnen allebei absolúút niet liegen. Dit is het einde van onze zoektocht. "Nee meneer." Melanie schudt onschuldig haar hoofd. "Waarom hebben jullie dan een trui van hem aan?" Ik schrik als hij de woorden uitspreekt. Paniekerig werp ik een blik naar Melanie, ze kijkt zelfverzekerd, alsof ze een plan heeft verzonnen en die op elk moment kan uit gaan voeren. Ze wenkt met haar groene ogen naar haar hand waar ik vervolgens naar kijk. "Daar hebben jullie geen antwoord op hé meiden?" Zegt hij bits, alsof wij hem wat schuldig zijn, of kwaad hebben gedaan. Melanie steekt 3 vingers op die verscholen zijn achter haar rug. De beveiliger mompelt wat terwijl hij zijn zwarte oortje ingedrukt houdt.

Melanie haar derde vinger vouwt ze langzaam in haar hand en daarna volgt de tweede. Ik heb geen idee wat ze gaat doen als ze haar laatste vinger naar beneden haalt. Verward richt ik mijn gezicht naar haar groene ogen. De beveiliger draait zich wat om zodat hij niet in het lawaai hoeft te praten. Melanie haar mond vormt een woord, 'rennen.' Even verschrikt blijf ik staan en werp ik vliegensvlug als een adelaar die een prooi zoekt naar de uitgang van het restaurant. Ik zet me schrap wat er gaat komen, want als we nu rennen kunnen we nog best wel eens problemen krijgen. Ik neem een diepe zucht en probeer de zenuwen die door mijn lijf razen uit te blazen. Ik zie dat Melanie schrap gaat staan, alsof ze een sprintwedstrijd gaat rennen en op elk moment kan vertrekken. Heel langzaam gaat Melanie haar eerste vinger naar beneden. Binnen enkele milliseconden haal ik mijn voeten van de grond en begin ik te rennen als een paard in een race. Melanie volgt mij en zolang de beveiliger niet omdraait hebben we een voorsprong. Zodra we het restaurant zijn kunnen ze ons moeilijk opsporen. Als ik door de ingang van het restaurant sjees kijk ik nog even vlug achterom. De beveiliger staat op het punt om zich om te draaien. Nadat Melanie en ik een paar meter van de ingang vandaan zijn hoor ik een mannelijke stem roepen. De beveiliger. Hij heeft ons door.

- - - - - - - - - - - - -

Yaaayy, ik heb het verwijderde hoofdstuk herschreven en ik vind hem nu drie keer beter dan dat hij eerst was!

Ik hoop dat jullie mijn boek nog steeds leuk vinden, aangezien de votes naar beneden gaan. Ik heb altijd een boek gewild dat veel reads en votes had en meestal was ik teleurgesteld als ik veel werk en tijd in een boek had gestopt terwijl bijna niemand het las. Maar nu denk ik van: als je gewoon trots op je boek bent is het ook goed, natuurlijk zou je het willen delen met mensen en hopen dat die het leuk zouden vinden zodat die mensen het ook weer aan anderen zouden aanraden maar het gaat er gewoon om dat jij het zelf een leuk boek zou vinden als jij zelf het zou lezen!

Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk leuk vonden! Vergeet niet te voten en te reageren!
Liefs Mare🌻
10'10'17