Ο λυκειάρχης

45."Γράμμα"

Παιδιά ασφαλώς και δεν χάρηκε με τον θάνατο του , αλλά με την ελευθερία του calm down 😂 αλλά δεν θα έρειχνε και μαυρο δάκρυ μην ξεχνάτε τι του έχει κάνει και τι έχει κάνει που θα δείτε τώρα .

Μερια Μιχάλη .

Αναστέναξα και ξανά έφτιαξα τα μαλλιά μου , δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει να φτιαξω τα μαλλιά μου η την γραβάτα Μου , δεν πάω σε πασαρέλα σε κηδεία πάω .

Αλλά η Δήμητρα έχει άλλη άποψη για αυτό , ντε και καλά έπρεπε να είμαι περιποιημένος .

"Είσαι έτοιμος;" ρώτησε χαμηλόφωνα η Δήμητρα και μπήκε στο δωμάτιο .

"Νομιζω" απάντησα διστακτικά και την πλησίασα , έβαλα το χέρι μου γύρω της και βγήκαμε μαζί από το δωμάτιο .

Σήμερα είναι το τελευταίο "αντίο" που θα πούμε στον πατέρα μου , δεν λέω , νιώθω κάπως με αυτό , αλλά από την άλλη δεν μπορώ να πω ότι δεν χάρηκα , έχω την ελευθερία μου πλέον και αυτός είναι λόγος που ουσιαστικά χαίρομαι  , αλλά και όταν ήταν ζωντανός , όσο ήταν μακρυά μου ήμασταν μια χαρά .. εκτός από μερικά πραγματάκια που έκανε .

Όπως να με αναγκάσει να γίνω αυτό που ήθελε , η όταν μικρός είχα ζήσει την οικογενειακή βία από το πρώτο χέρι , η που είχα δει να κακοποιεί την ίδια την μητέρα μου , που το μόνο που έκανε είναι να μας μεγαλώνει με αγαπη .

Αλλα όπως και να είναι ήταν άνθρωπος , με παρά πολλά ελαττώματα και όταν το λέω αυτό , ενώ υπερβολικά πολλά .

Χάιδεψα τον σκοττ και χαμογέλασα , έχει γίνει μια αρκούδα πλέον , και μιας που η Δήμητρα δεν μπορεί να τον πέρνει αγκαλιά , θα την πέρνει αυτός .

"Πρέπει πρώτα να περάσουμε από το σπίτι " αναφέρθηκε το σπίτι του πατέρα μου και κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου .

"Το ξέρω" απάντησα και μπηκαμε στο αυτοκίνητο , στον δρόμο το μόνο που Ακουγόταν ήταν οι ανάσες μας , δεν είχαμε μουσική πράγμα σπάνιο , βασικά μπορεί να είναι και η πρώτη φορά που δεν έχουμε μουσική ..

Μόλις φτάσαμε από έξω βγήκα με αργά βήματα και γραπωσα το χέρι της δημητρας , έχω χρόνια να έρθω εδώ και το ίδιο συναίσθημα νιώθω πάντα , φόβο , τα χειρότερα χρόνια της ζωής μου τα πέρασα εδώ , τα χρόνια που κανονικά θα έπρεπε να θυμάμαι και να χαμογελάω .

Η Δήμητρα μου ζουληψε το χέρι και αποφασιστικά ξεκίνησα προς την είσοδο.

"Αννα;" ρώτησα μόλις μπήκα μέσα , την είδα να τρέμει και κλαιει .