2."Αναγνωρίζω τις θέσεις μας"

20.2K 1.5K 137
                                    

Vote & comment please

Όχι Θεέ μου γιατί σε εμένα; επαναλάμβανα ξανά και ξανά μέσα μου από την ώρα που αντίκρισα τον λυκειάρχη

Δηλαδή από όλους τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης έπρεπε να είναι αυτός;

Μόλις άρχισε να περπατάει προς το μέρος μας , πήρα μια βαθιά ανάσα και τέντωσα το σώμα μου , δεν τον φοβάμαι , τουλάχιστον αυτό θέλω να πιστεύω.

"Καλημέρα σας" μίλησε πρώτος μόλις έφτασε δίπλα μας και έβγαλε τα γυαλιά του , τώρα μάλιστα! Μπορούσα να δω τα μάτια του, που ήταν μπλε και μπορούσες να διακρίσεις τον θυμό που είχαν μέσα τους.

Το πουκάμισο του πλέον δεν ήταν άσπρο και λερωμένο με καφέ, ήταν ανοιχτό γαλάζιο με τα δυο πρώτα κουμπιά ανοιχτά , δείχνοντας το στήθος του που το  στόλιζε με έναν μικρό σταυρό.

"Πρέπει να είστε η κυρία Οικονόμου" είπε ειρωνικά "είμαι ο λυκειάρχης του σχολείου" τόνισε το λυκειάρχης "Μιχάλης Παπαστράτος" τέντωσε το χέρι του προς το μέρος μου , φαινοντουσαν μερικές φλέβες

"Χάρηκα" μουρμούρισα και έκανα μια χειραψία μαζί του.

"Εγώ να δείτε" ειρωνεύτηκε και πήγε στους άλλους καθηγητές.

"Μην το βλέπεις έτσι" είπε η Γεωργία "προσπαθεί να το παίξει αυστηρός, ενώ δεν είναι" γέλασε "θα δεις πως θα αλλάξει σιγά-σιγά" πρόσθεσε.

Ναι, που να ήξερε τι έγινε και πιο πριν.

Όταν επιτέλους ήρθε ο παπάς για τον αγιασμό και τελείωσε αφήσαμε ξανά τα παιδιά στην αυλή για να μας πει ο λυκειάρχης σε ποιες τάξεις θα πάμε και σε ποιες θα είμαστε υπεύθυνοι.

Άρχισε να δίνει χαρτιά στον κάθε έναν καθηγητή φωνάζοντας το όνομα τους
"Δεσποινίς Οικονόμου" φώναξε και τον πλησίασα να πάρω το χαρτί "είστε υπεύθυνη στο τμήμα Β1, πρώτος όροφος στο τέλος του διαδρόμου δεξιά" σχολίασε μόλις του πήρα το χαρτί από τα χέρια χωρίς να κάνει καμία οπτική επαφή μαζί μου.

Κούνησα καταφατικά το κεφάλι μου αν και ξέρω ότι δεν με βλέπει και βγήκα από την αίθουσα των καθηγητών.

Πηγαίνοντας στις σκάλες που οδηγούν στον πρώτο όροφο άκουσα κάτι χυδαία σχόλια και σφυρίγματα κάποιων μαθητών, στριφογύρισα τα μάτια μου και συνέχισα να προχωράω.

Πριν προλάβω να πατήσω το πρώτο σκαλί μια φωνή με έκανε να σταματήσω "στην θέση σας δεν θα μιλούσα έτσι για μια καθηγήτρια μου" είπε αυστηρά "πηγαίνετε τώρα στην τάξη σας μην φύγετε από το σχολείο ακόμα δεν ξεκινήσαμε" συνέχισε πιο δυνατά.

Ο λυκειάρχηςWhere stories live. Discover now