Ο λυκειάρχης

23."Μονόπολη"

Σορρυ που άργησα να ανεβάσω loooves❤️
Πάρτε ένα υπερβολικά χαρούμενο κεφάλαιο για συγγνώμη 😂🌸

"Το μισώ αυτό να ξες" άκουσα την φωνή του Μιχάλη από μπροστά και γέλασα ενώ τα μάτια μου παρέμειναν κλειστά.

Εδώ και μισή ώρα επαναλαμβάνει το ίδιο πράγμα πράγμα που με έκανε να χαίρομαι παραπάνω, του είχα πάρει ένα δώρο και το έβαλα στην θέση του συνοδηγού , και τον έχει πιάσει η περιέργεια να το ανοίξει, πράγμα που δεν τον αφήνω να το κάνει.

"Ποιο;" έκανα την ανηξερη και άνοιξα ελαφρός τα μάτια μου για να κοιτάξω τα δικά του μέσα από τον καθρέπτη του αμαξιού.

"Μου αρέσει που κανείς την ανηξερη" στροφογυρισε τα μάτια του και έβαλα το χέρι μου στο στόμα να μου να μην γελάσω.

"Δεν την κάνω" ανασηκωθηκα ελαφρός και έβγαλα τα παπούτσια μου "είμαι" πρόσθεσα και ξανά έπεσα πίσω προσπαθώντας να βολέψω τα πόδια μου.

"Και όχι μόνο αυτό" γκρίνιαξε "είσαι και πίσω , γιατί δεν κάθεσαι δίπλα μου" πήρε το χέρι από το τιμόνι για ένα δευτερόλεπτο και έδειξε την θέση που ήταν το δώρο.

"Πωπω γκρίνια" του είπα "γιατί είμαι κουρασμένη για αυτό είμαι πίσω , κάποιος φρόντισε να μείνω ξύπνια χθες" χαμογέλασα στην ανάμνηση της χθεσινής βραδιάς.

"Πες μου ότι σε χάλασε κιόλας" ειρωνεύτηκε.

"Δεν είπα ότι με χάλασε" αντιγυρισα.

"Ωραία μπορούμε να το επαναλάβουμε" είδε που τον κοίταξα μέσα από τον καθρέπτη και μου έκλεισε το μάτι.

Ένιωσα το κοκκίνισμα να εξαφανίζεται στα μάγουλα μου και έκρυψα το πρόσωπο μου "οδηγά μην σου πετάξω το παπούτσι στο κεφάλι" του είπα γρήγορα με τα χέρια ακόμα στο πρόσωπο μου.

Γέλασε ελαφρός , και αυτό μου ήταν αρκετό για να με κάνει να κοιμηθώ με αυτόν τον γλυκό ηχο.

***

"Ξυπνά Δήμητρα" άκουσα την φωνή του και προσπάθησα να αλλάξω πλευρό χωρίς να πέσω.

"Δήμητρα" τράβηξε ελαφρός το "Α" και με φίλησε το μάγουλο.

"Τώρα τώρα" είπα νυσταγμενα και σηκώθηκα απότομα "πόση ώρα κοιμάμαι ;" ρώτησα και κοίταξα γύρω μου.

Είδα ότι είμαστε στην εξοχή και χαμογέλασα στην όμορφη θεα των δέντρων που και χωρίς φύλλα ήταν πανέμορφα, ενώ ακριβώς δεξιά από το αυτοκινητο ήταν ένα μικρό σπίτι με μια μεγάλη αυλή, λογικά αυτό είναι του Μιχάλη.