Ο λυκειάρχης

12."φροντίδα"

Νέο κεφάλαιο γεαααα❤ vote ⭐️ and comment 📝 ελπίζω να σας αρέσει🌸

🌸🌸🌸

Βόγκηξα μόλις άκουσα το κουδούνι να χτυπάει συνεχόμενα αναγκάζοντας με να σηκωθώ απρόθυμα από το κρεβάτι.

Πέταξα το πάπλωμα από πάνω μου και σηκώθηκα , ένιωσα το κεφάλι μου να γυρίζει και πάτησα τα πόδια μου στο κρύο πλακάκι.

"Τώρα" προσπάθησα να φωνάξω μόλις ξανά χτύπησε το κουδούνι, βγήκα από το δωμάτιο και πλησίασα την πόρτα.

Μόλις άνοιξα την πόρτα ένιωσα την ψυχρά από έξω και ανατρίχιασα.

"Πως είσαι;" ρώτησε απευθείας ο Μιχάλης και μπήκε μέσα κλείνοντας την πόρτα με το πόδι του αφού τα χέρια του κρατούσαν σακούλες.

Σήκωσα το φρύδι μου "τι κανείς εδώ;" ρώτησα "δεν θα έπρεπε να είσαι στο σχολείο;" πήγα προς την κουζίνα με αυτόν να με ακολουθεί.

"Έφυγα πιο νωρίς" μου απάντησε "εσυ πως είσαι;" ξανά ρώτησε και με έβαλε να κάτσω στην καρέκλα.

"Καλά" του είπα και αυτός με κοιτάξε.

"Μην μου λες ψέματα Δήμητρα" με μάλωσε "μοιάζεις σαν πεθαμένη"

Γέλασα αλλά σταμάτησα απότομα από τον πονο που ένιωσα στον λαιμό μου "σαν πεθαμένη; ευχαριστώ το πιο ωραίο κοπλιμέντο που μου έχουν πει" τον πείραξα.

Ακούμπησε το χέρι του στο μέτωπο μου "ακόμα και αρρωστη δεν μπορείς να μην είσαι σαρκαστική"

Πήρα το χέρι του από πάνω μου "είμαι καλά" του ξανά είπα και αυτός με σήκωσε απότομα και το κεφάλι μου βρέθηκε ανάποδα με θέα την πλάτη του.

"Τι κανείς!" Αναφώνησα και γατζωθηκα πάνω του από τον φόβο μου ότι θα πέσω "Μιχάλη άσε με κάτω" προσπάθησα να κρατήσω σταθερή την φωνή μου.

Γέλασε "που είναι το θερμόμετρο;" αδιαφόρησε για την απαίτηση μου.

"Θα σου πω αν με αφήσεις" του είπα.

"Θα σε αφήσω αν μου πεις" αντί γύρισε.

Αναστέναξα και τον χτύπησα ελαφρά στην πλάτη "αουτς" γέλασε και το χέρι του βρέθηκε στον πισινό μου σφαλιαριζοντας με.

"Μιχάλη!" Τσιριξα και αμέσως το μετάνιωσα αφού ένιωσα τον πονο στον λαιμό μου "είμαι άρρωστη σεβασου με" γέλασα