Ο λυκειάρχης

42."Ιδέα"

Το κεφάλαιο πάει στην -JustCrazyFandom- 😂❤️ Ένιωσα την σύνδεση με το ανέκδοτο .

Επίσης σημαντική ερώτηση : θέλετε ένα ακόμα bonus chapter ?

Σήμερα ήταν η τελευταία μέρα που τα παιδιά θα ερχόντουσαν εδώ , πέρασαν όλοι στις εξετάσεις με επιτυχία , μπορεί μόνο τρία με τέσσερα άτομα να έμειναν σε ένα μάθημα το όπιο είμαι σίγουρη ότι τώρα που θα ξανά δώσουν θα περάσουν .

Μπήκα μέσα στο σχολείο και χαμογέλασα , όλα τα παιδιά είναι μαζεμένα ανα τμήμα και ο Μιχάλης τους μιλάει πριν τους βάλει στην αίθουσα για την γιορτή που είναι αφιερωμένη στα παιδιά τις 3ης λυκείου .

Εντάξει ακούγεται λίγο παιδικό να τους κάνουμε μια γιορτή αλλά δεν σκεφτήκαμε και κάτι καλύτερο .

Αλλά η Αλεξάνδρα τα ετοίμασε όλα που προσωπικά εγώ την εμπιστεύομαι με κλειστά τα μάτια , θα έκανε κάτι που δεν θα είναι παιδικό .

Ελπίζω δηλαδή .

Πλησίασα το μέρος που βρίσκονται όλοι οι καθηγητές και ακούστηκαν χειροκροτήματα από τα παιδιά μόλις "μπήκα" στο οπτικό τους πεδίο .

Οι καθηγητές γέλασαν με την αντίδραση των παιδιών και εγώ έκατσα δίπλα στον Μιχάλη χαμογελαστή.

Έβαλε το ένα το χέρι γύρω από την μέση μου και ξανά μίλησε στο μικρόφωνο "όλοι ξέρουμε για την αποχώρηση της κυρίας οικονόμου" ακούστηκαν πολλά επιφωνήματα σε αυτό , που κανένα δεν ήταν χαρουμενο "αλλά επειδή έφυγε από εδώ δεν σημαίνει ότι δεν θα την βλέπετε" συνέχισε και τα επιφωνήματα σταμάτησαν .

Ο Μιχάλης με κοίταξε και χαμογέλασε , περίμενε να πω κάτι στο μικρόφωνο ;

Τον κοίταξα και εγώ με ένα περίεργο βλέμμα και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του σαν να διάβασε την σκέψη μου.

"Όχι καλά είμαι" απάντησα γρήγορα , όσο και να τα αγαπω τα παιδιά του σχολείου , δεν το διακινδυνεύω να γίνω ρεζίλι σε όλους .

Στριφογυρισε τα μάτια του και πλησίασε στο μικρόφωνο πάλι "η κυρία οικονόμου θέλει να σας πει κάτι" είπε και αν μπορούσα τώρα θα τον έβριζα .

Όχι πολύ , λίγο , αλλά θα το έκανα , με μια τεράστια ευχαρίστηση .

Πήρα το μικρόφωνο στα χέρια μου με δισταγμό και κοίταξα τα παιδιά που έκαναν απόλυτη ησυχία.