Ο λυκειάρχης

20."κρέπες & ιστορία"

Αχ μου τον μάτιαξαν τον Μάριο 😭 *η άσχετη*

Ερώτηση : team διάσημοι η team μαχητές ; 😜

🌸🌸🌸

Τον κοίταξα στα μάτια και σήκωσα το φρύδι μου "τον πατέρα σου;" επανέλαβα την απάντηση του προσπαθώντας να την εμπεδώσω.

Το μόνο που έλαβα από αυτόν ήταν η καταφατική κίνηση του κεφαλιού του επιβεβαιώνοντας το χωρίς να με κοιτάει στα μάτια.

Σηκώθηκα από την καρέκλα και έκατσα στα γόνατα μου για να είμαι στο ίδιο ύψος του , μιας και αυτός καθόταν σε μια άλλη καρέκλα πιο δίπλα.

Ακούμπησα το αξύριστο πιγούνι του και τον ανάγκασα ελαφρός να έχει οπτική επαφή μαζί μου "θες να μου πεις τι έχει γίνει μεταξύ σας;" τον ρώτησα ήρεμα και περίμενα υπομονετικά μια απάντηση.

Έκλεισε τα μπλε μάτια του "όχι" απάντησε "ίσως άλλη φορά" ψιθύρισε και κούνησα το κεφάλι μου καταλαβαίνοντας τον.

Είναι από τις λίγες φορές , η ίσως η πρώτη φορά που τον είδα τόσο στεναχωρημένη , η γενικά με ένα αίσθημα , που μπορείς να το καταλάβεις μέσα από τα μάτια του , τα οποία πλέον το μόνο που έκαναν είναι η προσπάθεια να με αποφύγουν.

"Τι λες για ποπκόρν;" προσπάθησα να αλλάξω την κουβέντα "η κρέπες; και να δούμε teen wolf?" Του χαμογέλασα και το χαμόγελο μου μεγάλωσε παραπάνω μόλις κούνησε καταφατικά το κεφάλι του.

"Κρέπες θέλω" μίλησε "κανόνισε να έχεις μερεντα , δεν μου αρέσει η Nutella" έκανε μια αστεία γκριμάτσα και γέλασα στη απότομη αλλαγή του.

"Τυχερός είσαι" τον κοίταξα και προχώρησα στα ντουλάπια ψάχνοντας την μερεντα "ούτε εμένα μου αρέσει η Nutella" του είπα μόλις έπιασα στα χέρια μου την μερεντα.

"Για αυτό σε συμπαθώ" είπε ειρωνικά και με πλησίασε , τα χέρια του τυλίχτηκαν γύρω μου σφηκτα και μέσα σε δεύτερα τα μαλακα του χείλια βρέθηκαν πάνω στα δικά μου.

"Μμ" μουγκρισα σαν απάντηση "τι τιμή" κορόιδεψα και τον απομάκρυνα πηγαίνοντας στο ψυγείο να φερω και τα υπόλοιπα υλικά.

"Τι ωραία θεα" τον άκουσα να λέει μόλις έσκυψα να πάρω τα αυγά.

"Σκάσε" χαχάνισα και γύρισα προς την μεριά του μόλις πήρα και το γάλα με το βούτυρο.

Τα άφησα στο τραπέζι πάνω και κοίταξα για το τι λείπει "Α!" Αναφώνησα και ο Μιχάλης ξαφνιάστηκε κοιτάζοντας με περίεργα "ξέχασα το αλεύρι!" Κούνησα τα χέρια μου στον αέρα "φέρτο μου λίγο είναι ακριβός δίπλα σου στο ντουλάπι"