29."ain't no crying in the club"

12.9K 1K 125
                                    

ΕΧΕΙ ΑΝΕΒΕΙ Η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΙΙΙΙ ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΗΝ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ! ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΖΕ ΝΑ ΣΑΣ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ❤️

"Πως γίνεται αυτό;" ξεφυσηξε ο Μιχάλης υποτίθεται νευριασμένος στην καημένη την κοπελα που βρίσκεται μπροστά του.

Προσπάθησα να μην γελάσω και παρακολουθούσα το σκηνικό περιμένοντας την Γεωργία να πει την ατάκα της.

"Λυπάμαι κύριε παπαστρατο , αλλά εδώ λέει τεσσερα δωμάτια για τους καθηγητές" κοιταξε τον υπολογιστή "όχι πέντε" κοιτούσε πλέον αυτόν και του χαμογέλασε απολογητικά.

Ξανά ξεφυσηξε και τότε ακούστηκε η φωνή της γεωργίας "Μιχάλη ηρέμησε" τον πλησίασε "ας μπουνε τα παιδιά στα δωμάτια τους , και κάποιοι καθηγητές θα κοιμηθούν μαζί" του έκλεισε το μάτι και χαχάνισα κρυφά.

"Όχι , ας το κανονίσουμε τώρα να τελειώνουμε" με κοιταξε "δεσποινίς οικονόμου το δικό σας δωμάτιο από ότι καταλάβατε δεν υπάρχει" προσπάθησε να μην γελάσει , τον ξέρω τόσο καλά πλέον , ξέρω το ποσό πολύ κρατιέται.

"Και αυτό για ένα λάθος που δεν ξέρω γιατί " κοιταξε άγρια την κοπέλα και για λόγο ένιωσα άσχημα γιατί όλο αυτό έγινε σκόπιμα "όποτε θα είχατε πρόβλημα αν κοιμόσασταν στο ίδιο δωμάτιο με εμενα;" ρώτησε και ακούστηκαν επιφωνήματα από όλους τους μαθητές και ένιωσα τα μάγουλα μου κόκκινα.

"Σίγουρα" απάντησα αφού τα παιδιά ησύχασαν με την φωνή του Μιχάλη να τους λέει να κάνουν ησυχία.

Αφού πήραμε τις κάρτες των δωματίων και βάλαμε τους μαθητές στα δωμάτια τους , μπήκαμε και εμείς στο δικό μας , και μόλις η πόρτα έκλεισε .. ξεσπάσαμε σε γέλια.

"Λυπήθηκα τόσο πολύ την κοπέλα" είπα μέσα από τα γέλια μου και έπιασα την κοιλιά μου.

"Πραγματικά πρέπει να πάρουμε και οι τρεις ένα όσκαρ" αναφέρθηκε σε αυτόν σε εμένα και στην Γεωργία που μπήκε με χαρά στο κόλπο του Μιχάλη για να είμαστε συγκάτοικοι στην τριήμερη.

"Όντως" συμφώνησα μαζί του και προχώρησα μέσα στο δωμάτιο.

"Ουαου" αναφώνησα και απομάκρυνα το χέρι μου από την βαλίτσα , αυτό το δωμάτιο είναι υπεροχο! Οι τοίχοι είναι βαμμένοι κόκκινοι με άσπρο , έχει δυο πολυθρόνες με ένα τραπέζι ανάμεσα τους και απο απέναντι είχε μια γιγάντια τηλεόραση.

Αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το κρεβάτι , μοιάζει ένα σύννεφο ! Μόνο άσπρο διακρινόταν πάνω σε αυτό , και χωρίς άλλη σκέψη πήδηξα σε αυτό.

Ο λυκειάρχηςDonde viven las historias. Descúbrelo ahora