P.S. I'm Dying

GABE

GABE

A year had passed already. Parang kahapon lang nang umiiyak ako pero may pinanghahawakan na ako ngayon kaya naghihintay na lang ako. He loves me and I know it. I love him, though I don't know know if he knows it.

I sipped my guyabano shake as I stroll through the Records Store. May 5SOS3 na, I want to buy it.

Itinapon ko sa nearest trash can ang naubos ko nang guyabano shake bago pumasok sa Records Store.

Nagniningning ang 5SOS3 nang salubungin ako nito sa tapat ng rotating door at napangiti na lang ako.

My lucky day, nag-iisa na lang siya!

I am about to pick it up nang may tumabi sa akin at kinuha agad iyon bago ko pa nakuha.
Napalingon agad ako... at nagulat sa nakita ko.

"Lex?" gulat kong tanong habang nakatitig sa kaniya.

Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at di ko alam ang gagawin.

He is here. Right beside me.

I want to die. Pero alam kong matagal na akong patay. . . sa kaniya.

"Ha?" gulat na tanong niya sabay kurap ng mga mata ng tatlong beses tapos tumawa siya.

"No. . ." natatawang sabi niya na parang bata. "That isn't me!"

Yung way niya ng pagsasalita . . . para siyang may ADHD, pero si Lex yun, di ako pwedeng magkamali. . .

"I'm Alexander! Who are you?" tapos kinuha niya ang kamay ko at shinake sa kaniya.

Nanatili akong di gumagalaw. Anong nangyari? Bakit siya ganiyan? Bakit? Anong nangyari?

"I'm Gabe."

"Gabe? Gabe. Gabe. I don't like your name. Stay away!"

"AARGGGHH!!" I screamed as I squeezed my eyes wide open and then cried.

Bad dream.

Bullshit. Kahit kailan di na ako makikinig sa kwento ni Lex kung palagi na lang akong babangungutin ng ganito!

I heard our baby's cry, bago pa ako makabangon nagshift na ng weight ang kama.

He's awake.

"Honey, ba't ba ang ingay mo? Nagising tuloy si Nite." tinatamad na tanong niya sabay kamot ng ulo bago naglakad papunta sa pinto para puntahan ang bunsong lalaki namin.

I let my eyes closed and drifted to sleep.

Here he is.

We are in our house.

We are already married.

He loves me.

I love him.

That's it.

Bakit ba binabangungot pa rin ako?

I opened my eyes. Nakatulog pala ako ng nakanganga.

Fucked up life. Nasaan ba ako?

Pinunasan ko ang gilid ng labi ko dahil sa drool ko bago ako tumayo. Magulo ang buhok ko at medyo inaantok pa rin ako.

Letcheng panaginip yun, pinaasa ako.

Akala ko kaya kong hintayin siya, pero months ago pa iyon!

It's been a year.

He's not going back.

Paano kung di na pala niya ako gusto?

Paano kung wala na talaga akong pag-asa?

Paano kung ang package na iyon, goodbye package pala kaya siya umalis?

I have realized enough to know na wala naman akong mapapala sa paghihintay.

Nasaan ba ako?

White walls ang nasa paligid ko.
Bumangon ako kaagad, ang sakit ng ulo ko. Napadami yata ang inom ko kagabi.

"Kumusta ka na?" sabi ng lalaki sa pinto, nahihilo ako para makita siya ng malinaw, besides wala akong suot na salamin pero kilala ko ang boses na iyon.

Natawa ako.

Hallucination ito, hang over siguro dala ng alak.

Bullshit, bakit kasi si Lex pa?

"Uminom ka nga ng Advil." sambit niya nang makalapit siya sa akin at umupo sa tabi ko, "Clumsy, hindi ako lumipad from New York to Manila para lang makita kang ganito, ha. I'm a busy man."

I blinked my eyes.

Hindi ako naniniwala.

No. Please, huwag mo naman akong ipahiya sa lalaking nasa harap ko.

Stop it.

Nababaliw ka na Gabe.

I've cases like this in the passed months.

I wouldn't let it distract me again.

Hallucination, Gabe. You have nothing to worry about.

Where is my damned glasses, by the way?!

Clumsy.

She called you Clumsy!

Itinakip ko agad ang mga kamay ko sa mukha ko sabay umiling ng umiling.

"Stop! Wala si Lex dito! Stop it, Gabe!" sigaw ko sa sarili ko tapos tinignan ko ulit yung nasa harap ko.

Si Lex pa rin. Nakakunot-noo sa akin.

You're going insane!

Totoo ba ito?

"Lex?" mahinang bulong ko sabay lapit sa kaniya. Hinawakan ko ang mukha niya.

Hindi nagbago. Hindi ito hallucination.

"Gabe," nakangiting sambit niya. Tumulo ang mga luha ko sa hindi ko alam kung bakit.

Saya? Galit? Ewan.

Pinunasan niya iyon kaya sinapak ko siya sa mukha.

"Aray! Para saan iyon?" gulat na sigaw niya sabay kapit sa pisnging sinuntok ko.

"Para sa pag-iwan sa akin, gago ka!" sigaw ko. Tapos hinila ko ang collar niya sabay sabi ng, "At ito, para sa di pagsagot sa telepono mo nang tinawagan kita!" piningot ko ang ilong niya, natawa lang siya kaya tinulak ko siya pahiga sa kama at dinaganan.

"At ito, para doon sa sobrang ikli mong sulat! Three words? Are you nuts?! Diba sabi ko, 100 letters?" then I slammed my lips on him.

He cupped my face and started responding to my kisses.

"You don't know Gabe, you don't know." he said between our kiss.

I've been dying to hold him like this. I've been dying. . .

Then, I realized, it's not about dying all these years because you can't get what you want.

It's about living and waiting for your turn.

You just have to be patient, and with that you will survive.