Ο Σωτήρας της Ψυχής μου...(TYS17)

Τόσο πολύ...

Blake Shelton "every time I hear this song"

Εμειναν και οι δυο -η Αγνή και ο Ενρίκε- σαν στήλη άλατος να κοιτούν ο ένας τον άλλο αμίλητοι, ενώ μια βαριά σιωπή είχε απλωθεί στην ατμόσφαιρα για διαφορετικούς -για τον καθένα- λόγους....Εκείνη γιατί μόλις είχε ξεδιπλώσει την καρδιά της και τις  πιο μύχιες σκέψεις της, εκείνες που αφορούσαν τον πατέρα της και εκείνος γιατί....απλά τις είχε ακούσει.

"Ενρίκε! Δεν κατάλαβα....δεν σε άκουσα που ήρθες και...." τραύλισε σχεδόν αναστατωμένη, καθώς για πρώτη φορά ένιωθε πως την έπιαναν κυριολεκτικά στα πράσα.....

"Εμ, εγώ συγγνώμη μικρή μου.....Δεν ήθελα να εισβάλλω έτσι ξαφνικά στον προσωπικό σου χώρο, λυπάμαι...." χαμήλωσε το βλέμμα τώρα ο Ενρίκε ενώ η φωνή του έμοιαζε ξαφνικά αλλοιωμένη, βραχνή, μπερδεύοντάς την.

"Είσαι καλά; Θέλω να πω...." τον κοίταξε προβληματισμένη από την συννεφιά που αντίκριζε ξαφνικά στα μάτια του.

"Μια χαρά είμαι! Μην ανησυχείς για μένα!" καθάρισε την φωνή του, ξερόβηξε νευρικά και έπειτα έκανε στροφή και σαν κυνηγημένος θαρρείς, έφυγε μακριά της....

"Αλλο πάλι και τούτο! Δεν είμαστε καλά! Μα....τί έκανα; Γιατί έφυγε έτσι;" έμεινε αποσβολωμένη να κοιτάει την φιγούρα του καθώς απομακρυνόταν ενώ μπερδεμένες σκέψεις άρχισαν να στροβιλίζονται στο μυαλό της μην μπορώντας να βγάλει συμπέρασμα.

Μέχρι που....είδε τον Ανδρέα από την άλλη άκρη του καταστρώματος να την κοιτά και ένιωσε κάθε σκέψη να εξαφανίζεται ως δια μαγείας και ένα ελαφρύ μούδιασμα να απλώνεται γοργά τσιτώνοντας όλο το κορμί της. 

Αχ, όχι πάλι! Δεν μπορεί να με ξεσηκώνει έτσι ξαφνικά, κάθε φορά που τον βλέπω! Για όνομα του Θεού, δεν θυμάμαι ποτέ να είχα τέτοιο πρόβλημα με τον Γεράσιμο! ξεφύσηξε απογοητευμένη και άρχισε να παίρνει βαθιές ανάσες καθώς με την άκρη του ματιού της τον είδε να την πλησιάζει γοργά.

"Ωστε εδώ είσαι! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο μετρούσα τα λεπτά μέχρι να βγεις από την καμπίνα!" γρύλισε σχεδόν τώρα πίσω της, κάνοντας τις αισθήσεις της να χτυπήσουν κόκκινο άμεσα.

"Μμμ και εγώ που νόμιζα πως περνάς καλά με όλες εκείνες τις καλλονές να σε περιτριγυρίζουν...." θέλησε να τον πειράξει αναφερόμενη φυσικά σε μια συγκεκριμένη,την προϊσταμένη του διοικητικού προσωπικού που όλοι έλεγαν πως είχε σωρό τις περγαμηνές της μορφώσεως μα εκείνη έβλεπε  μόνο μία, της ξετσιπωσιάς, αφού από την αρχή του ταξιδιού το βλέμμα της δεν έλεγε να φύγει από τον δικό της Ανδρέα!!