The Life Taker (Published by LIB)

Chapter 15

Chapter 15

XANA

NAHIHILO ako pero ramdam ko na sobrang lakas ko at ang katawan ko na nagtataglay ng ibang kalakasan. Hindi ko makontrol ang bawat kilos, tila nadadala na lang ako ng bawat lakas na gumagawa nito dahilan para patuloy ang pagsugod ko sa Life Taker na 'yon. Mayamaya lang din naman ay may lumabas na itim na usok sa tabi niya at tuluyan silang dalawa na nawala.

Umalingawngaw sa paligid ang sigaw ng Life Taker sa akin, "Hindi pa tayo tapos! Babalikan kita at kukunin na kita!" sa bawat na alingawngaw na pumapasok sa isipan kong iyon ay nararamdam ko na halos ang katawan ko. Tula ang mga lakas na kaninang tinataglay ko ay unti-unti nang nawawala sa akin.

Umihip ng hangin kasabay noon ang pagbagsak ko sa lupa. Ramdam ko ang katawan ko na hinang-hina na, kanina hindi ko lubos na makontrol ang katawan pero ngayon nagagagawa ko na. Ano bang nangyayari sa akin? Medyo umiikot pa rin ang pakiramdam ko, hindi kinaya ng katawan ko ang lakas na lumabas sa akin. Anong enerhiya ba ang pumapasok sa katawan ko at pagkatapos no'n ay nanghihina naman ako.

Pilit kong ginagalaw ang mga kamay at paa ko upang makatayo ako dahil sa sobrang hina ko na nagamit na ang lakas ko kahit sa pisikal kong katawan, hindi ko lubos maigalaw. Sobrang pagod ang pakiramdam ko.

"Halika, tulungan na." napatingala naman ako sa babaeng nagsalita sa harapan ko. Una kong nakita ang mga mapuputing paa nito at nang mabaling naman ang mata ko sa mukha niya ay nagulat ako dahil iyon agad ang magiging reaksyon mo kung makita mo man siya. Wala siyang mukha pero paano niya ako nakikita? Paano niya nalaman na nandito ako?

Nakakapagtaka. Iba talaga ang dimensyong ito, alam kong malayo pa ito sa Dark World pero ibang-iba pa rin dahil nasa dimensyon ka nila.

Dahil hindi ko naman kayang tumayo ay gumapang ako palayo sa kanya, nakakatakot siya dahil mistulang parang sa pawis niya ay mga dugo na nagtutuluan naman sa lupa. "'Wag mo akong lalapitan." Babala ko sa kanya at patuloy lang din ako sa paglayo sa kanya.

Kung sa normal na mundo pa nga lang, kakainin na ako ng takot ko pero paano pa dito diba?

"Hindi ako nananakit, hindi ako masamang tao. Pinagmalupitan lang din ako, 'wag kang mag-alala, hinding-hindi ko kayang gumawa no'n sa katulad mong inosente." At dahan dahan siyang naglakad palapit sa akin pero ako ito na patuloy pa rin ang paglayo sa kanya. "Kung gusto mo tulungan pa kita na makilala ang Life Taker na 'yon at gumanti?" Aniya. Mayamaya lamang ay may lumilitaw ng mata, ilong, kilay, bibig na siya ngayon ay meron ng mukha.

Napakunot-noo naman ako bigla dahil ang mukha na nagpakita sa akin ngayon ay ang namayapa kong guro na noo'y walang ebidensya sa kanyang pagkamatay. Bago pa man ang suspensyon noong nangyari iyon at wala ng naging balita tungkol sa kanya.

"Hindi mo kailangang matakot sakin Xana, gaya ko gusto ko rin maghiganti ngunit wala akong lakas para talunin ito. Yumuko naman ito at muling tumingala at muli ko na namang ikinabigla dahil sa pagbabago muli ng kanyang mukha. "Tulungan mo ko! Tulungan mo ko!" pagmamakaawa ng sabi ng babae sa kanyang anyo ng mukha ngunit ilang saglit lamang ay naglaho na ang mukha nito at bumalik sa pagkakablanko.

"'Yan ang mga taong pinatay ng Life Taker—mga naging biktima niya para lang hanapin ang nag-iisa niyang anak." Napakunot noo naman ako sa sinabi niya. "Ngayon humihingi sila ng tulong sayo, give them justice, Xana. All you had to do is to kill the Life Taker." Aniya. "At kung mapagtatagumpayan niyo man iyon, maaaring bumalik sa normal ang lahat pati ang buhay mo, Xana." May lumabas na labi sa kanyang mukha at gumawa iyon ng kurba at nginitian ako saka naman nawala muli. Hindi ko alama kung anong magiging desisyon ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba at stress na nangyayari sa akin ngayon. Hindi rin ako makapaniwala na may kinakausap akong ganitong nilalang.