ZAMANCILAR ( THE TIMERS) I.Kitap

Bölüm 1- Başlangıç

Yazar notu: Hikaye küfür ve hafif cinsellik unsurları* içerebilir.

* İlgili bölüm başında uyarı olacaktır, hikayenin genelinde yoktur.

Not II: 4yıl önce başladığım hikayem an itibari ile devam ediyor.Şimdiden iyi okumalar, umarım beğenirsiniz :) Başlangıç tarihi: 10.07.16

6 eylül edit : Bölüm tekrar düzenlendi. Umarım daha keyifli bir bölüm olmuştur. Yorumlarınızı belirtirseniz sevinirim.

*******************

Beni anlamasalar bile, bana yardım etmek için ellerinden geleni yapacak olan insanları düşündüm. Kime zarar verdiğimi ya da bana neye mal olduğunu umursamadan, uğruna her şeyi yapabileceğim insanları. Sonra cevabı bularak yeniden boş sayfaya döndüm.

Bu bir aşk hikayesiydi. Çarpık ve karmaşık. Kusurlu ve berbat. Ama yine de bizim hikayemizdi. Biz.

Sonunun nasıl olacağını bilmiyor olsam da nasıl başlayacağını biliyordum. Bu yüzden kalemi alıp yazmaya başladım.

Son cümle de beynimden akıp bilinçaltıma doğru seyrederken, kitabın kapağını kapattım. Yine o his sarmıştı dört bir yanımı. Güzel bir seriyi bitirmenin hüznü.

Hiçbir zaman bitmesini istemez, rüyalarımda devam ettirirdim olabilecekleri. Yine aynı şeyi yapmak üzere, kitabı ahşap komodinimin üzerine bıraktım ve soğuktan büzüşerek iyice sarındım yorganıma.

Ekim ayında olmamıza rağmen hava soğumaya başlamıştı bile. Her şey üst üste gelecek ya, hem internet hem de ısıtma aynı anda bozulmuştu.

Babam bir an önce yaptırır umarım. İç çektim. Tabii yine unutmazsa.

Gözlerim kapanırken kafamda rüyamda ne görmek istediğimi kurgulamaya başlamıştım bile. Bu ultra sıkıcı, spontane hayatımı renklendiren yegane şeydi lucid rüyalar. Rüyalarda özgürdüm. Rüyalarda istediğim her şeye sahip olabiliyordum.

Aksiyonu bol bir rüya kurgularken, göz kapaklarım iyice ağırlaştılar ve kendimi uykunun gizemli ve rahatlatıcı kollarına teslim ettim.

************

Gözlerim kulaklarımda uğuldayan ses ile aralanırken yüksek sesle homurdandım. Sabahın köründe kalkmayı zaten sevmiyordum, alarmın iğrenç melodisi de içimdeki ultra asabi kızı şahlandırıyordu.

Sanki kaçış yolu bulabilirmişim gibi pofuduk yorganımı başımın üzerine kadar çektim.

Ne güzel rüya görüyordum. Avengers ekibindendim. Tabii ki kendime özel bir karakter yaratmıştım zihnimde. Tony'nin kız kardeşiydi rüyamdaki ben. Özel gücü hava olaylarını kontrol edebilmekti. Bunu biraz X-men'deki Storm'dan çalmıştım ama olsun.

Ertelediğim alarmın sesi tekrardan beynimi matkap gibi delmeye başlayınca, sesli bir şekilde iç geçirdim.

Boktan hayatıma dönüş...

Ne olurdu uyusaydım. Okul çok önemli sanki. Yine her zamanki suratsızlığımla derslere girip çıkacak, ardından evin yolunu tutacağım.

Sıcacık kozamdan çıkmak için yorganı üzerimden ayak ucuna doğru ittirdim. Soğukla kucaklaşan bedenim tüylerimi diken diken ederek tepkisini göstermişti bile.

Kırmızı nevresimime özlemle bir bakış attım. Ne güzel rüya görüyordum. Sihirli güçlerim bile vardı. Önemli biriydim. Bir kahraman. Ekibi için kendini feda eden bir kahraman.

Dudaklarımı sarkıtmış, miskin hayvan misali yavaş adımlarla duşun yolunu tuttum. En soğuğa ayarladığım su bedenimle temas eder etmez rahatsızlıkla inledim. Ama ayılmamın başka yolu yoktu maalesef.