din#6 spiritüel#3 islami#1
"Hazal"
Diye seslendim. Biraz daha ağlarsa kalp ağrısından ölecektim.
"biraz daha ağlarsan. Kalkıp sarılacağım."
Ağzımdan çıkan cümlenin imkansızlığını gayet de biliyordum ama bir umuttur yaşamak değil mi?
bindikbialamete'...
Eskiden okumuş olanlara tekrar okumalarını tavsiye ediyorum çünkü birçok yerde ekleme ve çıkarmalar yaptım. Bunlar kurguya da yansıyacak. :) ❤
-annnneeeeeee
...
-annnnnneeeeeeee
Gelen oflama ve ayak sesleriyle sesimi kesip dolabın karşısına geçtim. Annem odaya girince ona en şirin bulduğum ama aslında dışarıdan ne kadar geri zekalı gözüktüğünü bildiğim 5 numaralı gülüşümü yolladım.
-Ne oldu Hazal?
-Anne bir efendim kızım de. Bir benim en güzel kızım de, böyle accuk egomu okşa ya!
-Şimdi seni buradan bir okşayacağım göreceksin. Ne diye çağırdın kızım beni, dalga mı geçiyorsun?
-"Yok anneciğim ne dalgası? ben sadece bugün dışarı çıkacağım ya, ne giysem onu soracaktım?"
-"Kızım.. Sen benim imtihanım mısın? Sen feracesiz dışarı çıkmıyorsun ki.. Ne giymesi?"
Şirince bakıp
-"yoooooou değilim"
diye bir ses çıkardım
-"Beni bir daha böyle boş şeyler için çağırırsan yersin kafana tencereyi. Seninle mi uğraşacağım bütün gün? Başlasın artık şu okul ya rabbim!"
Annem odadan çıktıktan sonra siyah taytımı giydim. Cidden o kadar da kötü bir evlat değildim.. Kalbim kırılıyordu(!)
Onun üzerine de kısa kollu salaş ince bir tişört geçirdim. İşte buydu feracenin rahatlığı. Ferace çok yaşa! Sahip çıkalım feraceye! Sokaklarda yatiyiiiii,,
Abdestimi de alıp siyah şalımı düzgünce iğneleyip evden çıktım. Bugün giydiğim en sevdiğim dış kıyafetlerimden biriydi. Gri renkli hem salaş hem de sweat gibiydi ve oldukça serin tutuyordu.. Gözlerimden kalpler çıkarak satın almıştım ve çok pahalı olmasa 80 tane daha alabilirdim.. Ama kişi başına düşen milli gelirin bu durumu kaldırabileceğini sanmıyordum.. Kaldırdığı insanlar da oluyor da girmeyelim oralara(!)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yaklaşık 1 yıldır topuz yapmıyordum ve o kadar rahattım ki.. Kafamın üzerinde absürt bir şey taşımıyordum, daha iyi hissetmek ya da daha iyi görünmek için bir çaba sarfetmiyordum. - ki bence topuz oldukça kötü görünüyor - Kendimi özgür bıraktığım an her şey çok daha kolaylaşmıştı. Toplumun oluşturduğu "Tesettürlü"kalıbından bir çırpıda çıkmıştım. Böyle hem daha rahat hissediyordum hem de daha özgür. Özgürlük benim için dışarıdaki insanların nasıl gördüğü değil de benim nasıl hissettiğimdi. Bunu anladığım günden beri gerçekten çok mutluydum. Kendime dışarıdan bakıp "Ben nereye gidiyodum" dediğim günden beri çok mutluydum.
Özgürlük kendi bedenini kalıplara sığdırmak değil, o kalıpları kendi iradene ve inanışına göre şekillendirmekti artık benim için. Giydiğim kıyafet, taktığım şal.. Allah ve benden başka hiçkimseyi ilgilendirmezdi. ben kendimi hemcinslerimle yarışır bir hale neden sokayım. - ki tekrarlıyorum bence günümüzde çoğu kadın gerçekten mutlu olduğu için değil hemcinslerinin aşağısında hissetmemek için uçlarda hareket ediyor-
