Wendy's Pov
Days been passing by. Ilang araw na din ang lumipas simula nung malanghap ko ang swerte. World was really on my side this time.
Sukli na ata to ng langit dahil sa lahat ng mga paghihirap na ginawa ko noon.
Imagine, ibang-iba ang simula ng school year ko ngayon. Una, naging kaklase ko na siya. Pangalawa, nag-uusap na kami! Pangatlo, 'yung narinig niya akong kumanta sa music room. Pang-apat, naging parte na ako ng banda!
At ngayon na pang-lima, makakapak na ako sa lungga ng nga Sullivan. Tapos meron pa sis! Pang-anim, susunduin niya pa talaga ako sa bahay. Jusko.
Kaya tangina. Paano hindi gaganda ang buhay ko ngayong taon? Ako na ata pinaka-maswerte sa buong Pilipinas eh.
"Hoy gago samahan mo kaming magdala neto," I was taken a back when I heard Amara.
Doon ko lang din napagtanto na inutusan pala kami ni Sir Ducase 'yung History teacher namin na dalhin 'yung mga worksheet na iniwan niya kanina lang sa amin.
Nawala din agad ang mga kaklase ko. Ang mga cleaners, nagsitakasan na at halos takbuhin na ang pintuan kanina na akala monaman may ka date.
Kami na lamang ni Arkie at Amara ang naiwan dito kaya sa amin napunta 'yung responsibilidad.
Jusko. Kabataan ngayon.
"Ang laki ng katawan niyo tapos hindi niyo 'yan kaya?" Si Arkie, he was struggling putting his things inside his backpack.
Habang kami ni Amara ay nasa teacher's table na at inaayos ang mga paperworks. Agad ko namang sinamaan si Arkie na kahit kailan wala talagang utang na loob.
"Marupok kami, hindi namin to kaya." sambit ko.
He raised his brows on me before rolling his eyes. Napairap din tuloy ako sa kanyang ginawa. Tanginang mukha 'yan parang kaldero na kinuskusan ng liha.
"Mabait lang ako sa mabait," he said before finally going towards our direction.
"Mabait naman kami, demonyo ka lang talaga." si Amara ng hindi inaalis ang tingin sa papel sa harap.
I bit my lower lip to stop laughing. Umiling na lang ako bago ko narinig ang singhap ni Arkie sa tabi namin.
Halos matigilan naman kami ng bigla niyang agawin sa amin ang mga nagkukumpulang papel kaya napalingon kami sa kanya. Ngayon ay nakabusangot na at nag-iinarte.
"Sinong demonyo?" Aniya habang unti-unti ng kinakarga ang lahat.
"Ikaw,"
"Ako?"
"Hindi. Baka 'yung upuan," pilosopong sambit ni Amara.
Napangisi tuloy ako. Kahit kailan talaga, tatandang loko-loko ata tong mga kabigan ko.
"Baka ikaw 'yun," balik pa ni Arkie.
Ngayon ay halos mapanguso ako dahil sa pag-aaway ng dalawa. Para tuloy akong nanonood ng live na face-to-face. Kulang nalang magbatuhan sila ng upuan para intense.
"Baka si Wendy,"
Agad ko siyang hinampas dahil sa sinabi. Tangina, nananahimik ako dito.
"Utot mo,"
Tumawa naman siya dahil sa sinabi ko. Ngayon ay naglalakad na palabas ng classroom para pumunta sa office ni Sir.
We went downstairs to meet the school ground. Kailangan pa naming tumawid ng field para lang maibigay 'to.
