Ο Ανδρέας ήταν ο σωτήρας της κυριολεκτικά! Σ' έναν αγώνα άνισο, κατά της λευχαιμίας από τα 5 έως τα 7 της χρόνια. Ο δικός της αγαπημένος ιππότης με το άσπρο άλογο που την φρόντιζε και εκείνη ονειρεύτηκε -τόσο αθώα- να τον παντρευτεί. Και ο Ανδρέας...
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Ο Ανδρέας καθόταν στην καρέκλα του γραφείου του μπροστά από τον υπολογιστή σκεφτικός, παρατηρώντας την οθόνη του υπολογιστή του ν'αναβοσβήνει μην ξέροντας τί να γράψει, αναποφάσιστος για το αν θα έπρεπε να συμπεριλάβει στις μελλοντικές προσλήψεις προσωπικού το όνομα το συγκεκριμένο στην πρότασή του προς το Διοικητικό Συμβούλιο, που άλλωστε ήταν το πλέον αρμόδιο για να εγκρίνει κάθε μικρή ή μεγάλη διαδικασία που θα γινόταν στο νοσοκομείο. Ομως δεν γινόταν διαφορετικά αφού εκείνη η θέση στεκόταν ακόμα κενή, περιμένοντας το κατάλληλο άτομο που θα την στελεχώσει, κάποιο που θα συμφωνούσαν όλοι ομόφωνα και που εκ των πραγμάτων ήταν ιδιαίτερα δύσκολο.
Ωστόσο, για την συγκεκριμένη, που εδώ που τα λέμε δεν ήταν ποτέ υποψήφια, είχε γίνει ένα μικρό θαύμα αφού, θαρρείς και είχαν συννενοηθεί όλοι οι προϊστάμενοι των τμημάτων που είχαν ήδη συναντηθεί δυο μέρες πριν στο αγαπημένο τους εστιατόριο, συμφώνησαν ομόφωνα πως η Αγνή -η δική του Αγνή- ήταν ιδανικότερη όλων!
"Ε δεν είμαστε καλά! Μια απλή, ασήμαντη, χωρίς εμπειρία δασκαλίτσα που δεν είχε τολμήσει ακόμη να βγει από το δικό της αυγό, ήθελε τώρα να διδάξει παιδιά και μάλιστα μιας τέτοιας δυσκολίας" ήθελε να φωνάξει δυνατά, καθαρά, να τον ακούσουν μα ήξερε πως την ίδια στιγμή θα φαινόταν κακός, μεροληπτικός και εντελώς παράλογος....Είχε προσπαθήσει λοιπόν με επιχειρήματα, όσα μπορούσε φυσικά να βρει και να επικαλεστεί εκείνη την στιγμή, μα και πάλι χτυπούσε σε κλειστές πόρτες! Ολοι κώφευαν για κάποιο δικό τους λόγο και άξαφνα, με το βλέμμα τους στραμμένο στην Αγνή, θαρρείς και είχαν όλοι μαζί μαγευτεί από εκείνη, την είχαν καταδείξει σαν την μόνη ιδανική ότι και αν έλεγε εκείνος! Και έμεινε μόνος να προσπαθεί να βρει δικαιολογίες για να μην είναι και εκείνη στην ομάδα κοντά τους. Και τώρα που το σκεφτόταν, ένα μεγάλο ακατανόητο "γιατί" πλανιόταν στο μυαλό του, αφού ήξερε πως δεν κινδύνευε σε τίποτα από αυτή την κοπέλα....Το αντίθετο μάλιστα, ίσως τελικά να αποδεικνυόταν ένα μεγάλου ατού στο μανίκι του αφού θα ήταν εκείνος ο άμεσα εμπλεκόμενος στην πρόσληψή της, ξέροντας εκ των προτέρων πως θα έφερνε άριστα εις πέρας καθετί που θα της ανατιθόταν.
