Napanguso naman ako dahil sa narinig. I don't even know what to say gayung naalala ko na kaklase ko na pala si Rad. The butterflies inside my stomach went insane. Hindi na mapigilang kabahan dahil alam kong ano mang oras ay dadating na siya.
"Mid lane na tayo" si Arkie at tinuro ang tatlong upuan na bakante malapit sa bintana.
"Gago hanggang dito ml pa rin nasa isip mo," I said before shaking my head.
Sumunod naman kami sa sinabi niya at agad na nilapag ang bag sa arm chair. He lifted his brow and sat in front of me. Si Amara naman ay nasa kaliwa ko gayung may naka-upo na sa katabi pa nitong upuan.
Imbes na doon si Arkie. He positioned himself right in front of us. Kung saan natatabunan niya ang buong view ko. Boses na lang siguro basehan ko nito sa klase. Puro buhok ni Arkie 'yung nakikita ko eh.
"Bakit ano bang gusto mong isipin ko? Ikaw?" He teasingly said.
Sinabunutan ko siya dahil sa kanyang sinabi. Tangina. Kadiri. Alam ko namang sira-ulo siya palagi pero once in a life time. Gusto ko talagang subukan na makipag sabunutan sa kanya.
'Yung bang hindi lang sa ml pwedeng mag one on one. Kundi pati na din sa pakikipagsabunutan.
Tangina naglalaway na ako.
Gusto ko ng gulo.
"Sinabi ko bang ako? Tangina mo," umirap na lang ako pagkatapos.
He just laughed at me before getting his phone from his pocket. Malamang sa malamang maglalaro ulit ito.
"Kelly!"
A smiled crept into my lips as soon as we saw her entered our classroom. She's one of our friend way back on our younger years. Naging kaklase din namin siya noon pero hindi ko inaakala na muli kaming magsasama sa iisang classroom!
She's tall and probably beautiful. Ang mga malalim niyang mata ay tila mahirap iwasan. Her skin is as white as snow. Para siyang prinsesa na hindi mo magawang lapitan.
"Hello!" She cheerfully said before she sat near us.
We both started our conversation kasama si Amara ng bigla ulit kaming matigilan ng mapansin ang bulto ng ilang lalake na pumasok ng classroom.
Miro from the other hand entered the premises as he went straight to Arkie. He's one of his friends actually. May lahing hapon na isa pang bersyon ng isang Martinez.
"Wag kang magulo naglalaro ako," si Arkie na tutok na tutok sa kanyang cellphone.
Nakita ko naman kung paano napakamot ng ulo si Miro sa sinabi ng kaibigan. I laugh a bit at his reaction the reason why his eyes went to mine.
"Hi Wendy. Long time no see ah," aniya at ngumiti sa akin.
His eyes disappeared for the moment. Kagaya ng kay Arkie mukhang kambal sila na pinaglapat tuwing magkasama. Sila ata 'yung tinatawag na samahan ng mga nawawalan ng mata kapag ngumingiti.
"Ikaw rin. Mas lalo ka ng pumayat ngayon," I commented as I saw how thin he is right now.
"Daming trabaho eh. Pero ayos lang. At least lumaki naman muscles ko," pagyayabang niya bago inangat ang braso at pinakita sa amin.
Napanguso ako dahil sa kayabangan niya. Wala talagang pinagkaiba kay Arkie at pareho lang sila ng ugali. Doon ko lang din napagtanto na sumunod sa likuran niya sina Vins at Neight na mga kaibigan din ni Arkie.
They smiled at me as well pero agad ding binaba ang tingin para tumingin sa laro ni Arkie na mukhang natatalo na.
"Tangina lag." dinig kong reklamo niya bago tumayo para maghanap ng signal.
MUCC6: Stranger
Start from the beginning
