Creepypasta (Greek)

My Worst Best Friend

Όταν ήμουν μικρή δεν είχα και πολλούς φίλους, ποτέ μου δεν ένιωσα την ανάγκη να αποκτήσω πολλούς φίλους αφού ήδη είχα την καλύτερη φίλη που θα μπορούσα να ζητήσω: Την δίδυμη αδερφή μου, την Ρενέ. Είμασταν αχώριστες ακόμα και αν εκτός από την εμφάνιση μας δεν θα μπορούσαμε να ήμασταν πιο διαφορετικές. Εγώ ήμουν πολύ φασαριόζα και ομιλιτηκή , γελούσα με τα πάντα και δεν είχα ποτέ μου πρόβλημα να τα βρίσκω με άτομα της ηλικίας μου. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να είχα κάνει πολλούς φίλους αν ήθελα, αλλά δεν ήθελα να κάνω παρέα με κανέναν εκτός από την Ρενέ. Ίσως και να έκανα παρέα μαζί της επειδή ένιωθα κάποιο είδος ευθύνης αφού η ίδια δεν θα μπορούσε ποτέ να κάνει φίλους.

Η Ρενέ ήταν ήσυχη και συχνά σκυθρωπή και μίζερη. Όταν οι άνθρωποι προσπαθούσαν να την πλησιάσουν κατευθείαν το μετάνιωναν μόλις εκείνη άνοιγε το στόμα της. Η Ρενέ είχε την ικανότητα να διαβάζει τους ανθρώπους αφού τους άκουγε για μερικά λεπτά. Μπορούσε να καταλάβει ποιόν αγαπούν, τους μεγαλύτερους φόβους τους και το πόσο σκοτεινά ήταν τα μεγαλύτερα μυστικά τους και θα τα χρησιμοποιούσε σαν ασπίδα για να προστατέψει τον εαυτό της από τους άλλους. Αν και στην πραγματικότητα οι άλλοι ήταν που χρειάζονταν προστασία από αυτήν. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθούσε να την πλησιάσει το αποτέλεσμα θα ήταν η Ρενέ να αρχίσει να πετάει προσβολές στο άτυχο άτομο και κακόβουλα σχόλια που επιβεβαίωναν την παντοτινή μοναξιά της. Σε όλους συμπεριφέρονταν έτσι. Σε όλους εκτός από εμένα.

Σπανίως ήταν καλή μαζί μου αλλά δεν θα την έλεγα κακιά, βασικά έδειχνε περισσότερο σαν απλώς να με ανεχόταν. Ξέρω πως αυτό ακούγεται σκληρό, είναι κάπως δύσκολο να εξηγήσω τον τρόπο που εμείς οι δύο λειτουργούσαμε, εμείς δεν χρειαζόμασταν την αγάπη, χρειαζόμασταν την εξάρτηση, την αξιοπιστία, να ξέρουμε πως πάντοτε κάποιος ήταν εκεί για εμάς. Οι γονείς ήταν πολύ κακά άτομα και από την δική μας οπτική γωνία καθόλου αξιόπιστοι. Πάντοτε προσπαθούσαν να χωρίσουν εμένα από την Ρενέ. Τότε δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί, αλλά πάντα προσπαθούσαν να μας κάνουν να συναναστραφούμε με άλλους ανθρώπους, να κάνουμε και άλλους φίλους και να αφήσουμε τον μικρό μας κόσμο.

Πλήγωναν την Ρενέ. Ποτέ σωματικά αλλά την έκαναν να νιώθει πως ήταν άχρηστη και να σκέφτεται πως ήταν κακός άνθρωπος. Την πήγαιναν να σε ψυχιάτρους που πάντα της έδιναν καινούρια ''φάρμακα'' που πάντα της έκαναν περισσότερο κακό απ'ότι καλό. Την έκαναν να θυμώνει αλλά με τον εαυτό της. Την έκαναν να βλέπει και να νιώθει άσχημα με αυτά που έλεγε στους ανθρώπους. Η Ρενέ έπεφτε σε ένα μαύρο κενό. Τα φάρμακα την απομάκρυναν όλο και περισσότερο από εμένα.