Creepypasta (Greek)

The Rake

Αφιερωμένο στον/στην slender1264
(Σόρι που μου πήρε λίγο περισσότερο να την τελειώσω απ'ότι σου είχα πει)

Kατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2003 φήμες για ένα παράξενο, ανθρωπόμορφο πλάσμα κέντρισαν το ενδιαφέρον των τοπικών καναλιών.
Ελάχιστες, σχεδόν καθόλου πληροφορίες για το πλάσμα έχουν μείνει ανέπαφες μέχρι σήμερα, καθώς οι περισσότερες γραπτές ή μαγνητοσκοπημένες μαρτυρίες για το πλάσμα έχουν μυστηριωδώς καταστραφεί. Το πλάσμα είχε εντοπιστεί κυρίως στις αγροτικές πολιτείες της Νέας Υόρκης και στο Άινταχο, όπου βρέθηκαν πολλοί μάρτυρες οι οποίοι υποστηρίζουν πως όντως είχαν δει ένα πλάσμα το οποίο ταιριάζει με τις περιγραφές και άλλων μαρτύρων.
Φυσικά λόγο καταστροφής των περισσότερων πληροφοριών για το πλάσμα δεν υπάρχουν πλέον χειροπιαστές αποδείξεις οι οποίες να επιβεβαιώνουν την ύπαρξη του πλάσματος, αλλά και πάλι είναι αδύνατον να αγνοήσει κανείς τον φόβο και την φρίκη που έχει αφήσει στις καρδιές όλων μας. Αλλά ακόμα και χωρίς χειροπιαστές αποδείξεις μια ομάδα ανθρώπων προσπάθησαν να βρουν το πλάσμα και ίσως την ιστορία της προέλευσης του. Στις αρχές του 2006, με αυτόν τον τρόπο έχουμε καταφέρει να συγκεντρώσουμε σχεδόν είκοσι έγγραφα που χρονολογούνται μεταξύ του 12ου αιώνα και σήμερα τα οποία περιγράφουν γεγονότα που παίρνουν μέρος σε 4 ηπείρους. Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οι ιστορίες ήταν πανομοιότυπες. Έχουμε έρθει σε επαφή με ένα μέλος αυτής της ομάδας και ήμασταν σε θέση να συγκεντρώσουμε κάποια αποσπάσματα από ένα από τα βιβλία που κατάφεραν να βρουν.

Γράμμα αυτοκτονίας: 1964

«Καθώς ετοιμάζομαι να πάρω τη ζωή μου, νιώθω ότι είναι απαραίτητο να εξηγήσω δεν θέλω κανένας να νιώσει λύπη ή ενοχές για αυτό που θα κάνω.
Δεν κατηγορώ κανέναν άλλον εκτός από... Εκείνον. Την πρώτη φορά που ξυπνάω νιώθω την παρουσία του. Την δεύτερη φορά βλέπω και τη μορφή του. Την τρίτη φορά ξύπνησα και άκουσα τη φωνή του και τον κοίταξα στα μάτια. Δεν μπορώ πια να κοιμηθώ χωρίς να φοβάμαι για το τι μπορεί να συμβεί την επόμενη φορά που θα ξυπνήσω. Όμως έτσι... Δεν θα μπορέσω να ξυπνήσω ποτέ ξανά. Αντίο. "

Βρέθηκε μέσα σε ένα ξύλινο κουτί ήταν επίσης και δύο κενοί φάκελοι που απευθύνονταν σε έναν άντρα με το όνομα William και μια γυναίκα με το όνομα Rose, και μια προσωπική επιστολή χωρίς φάκελο: "Αγαπητέ Linnie, Έχω προσευχηθεί για σένα. Είπε το όνομα σου. "

Μια καταχώρηση σε ένα ημερολόγιο(μετάφραση από τα ισπανικά): 1880

"Έχω βιώσει τον μεγαλύτερο τρόμο. Έχω βιώσει τον μεγαλύτερο τρόμο. Έχω βιώσει τον μεγαλύτερο τρόμο. Βλέπω τα μάτια του, κάθε φορά που κλείνω τα δικά μου. Είναι άδεια. Μαύρα. Κάθε φορά που με κοιτάζει τα νιώθω να με τρυπάνε. Νιώθω το βρεγμένο χέρι του να με αγγίζει. Δεν θα ξανακοιμηθώ. Η φωνή του (ακατάληπτο κείμενο)."