Vampire's Chain [VP BOOK II]

KS EPILOGUE

EPILOGUE

♡♡♡

Inilipat ko ang sususnod na pahina at binasa 'to, ayon sa storya hindi sila nag katulyang dalawa.

Naiwan 'yung babae at 'yung lalaki ay umalis na, na pasimangot ako at sinara ang libro.

"Tsk, ang panget ng ending nito." tumayo na ko at sinuot ang apron ko saka nagsimulang magluto ulit.

Maya-maya ay darating na ang mga istudyante ko at dapat makita na nila ang panibagon putahe na gagawin nila.

"Okay start na tayo," sabi ko at binaliwala na ang libro na halos tatlong lingo ko binabasa dahil sa kapal at iyon nga napakapanget naman ng ending or let me say na sa side ko ayoko ng tragic ending.

"Good morning ma'am." bati sakin ng isang istudyante na napa-aga ang dating.

"Oh asan na 'yung iba?" Nagbikit balikat siya.

"Baka po susunod na." ngumiti lang ako at tinapos ang ginagawa ko habang ang istudyante ko ay patuloy na nanonood sa ginagawa ko.

10 years na kasi ang nakakalipas matapos ang aksidenteng iyon, 'yung mga taon na halos mamatay ako dahil sa pag-iisa.

Mga taon na wala akong kasama at sariling nagpupursige sa trabaho para mabuhay. Naging teacher ako sa mismong unibersidad na pinagtapusan ko at ito nagtuturo ako sa laragang ng pagluluto.

Mag-isa din akong nakatira sa mansion at patuloy na pinangangalagaan 'to, minsan na punta samin sila tito Greed at sila tito Danrious para tignan ang kalagayan ko.

At syempre ang kalagayan niya.

Oo tama buhay pa siya matapos tumagos sa puso niya ang balisong na ginamit sa kaniya ng mismong kuya niya.

Alam ko iyon ang isang paraan para mamatay ang mga tinatawag na bampira pero katulad nga sa mga binasa ko noon.

Hindi ganoon kadali 'yun, nag-intay kami ng 10 taon para muli siyang magising sa pagkakatulog niya.

Ang puso niya na iniintay namin mabuo ulit at malinis para maging pure blood ay pinatakan ng mismong dugo ng kuya Gredd niya.

Inilagay siya sa isang lalagyanan at hinayaan ilibing doon ng hindi na sisikatan ng araw. Ito daw ang tinatawag nilang second reincarnate.

Hindi ng mismong katawan kundi ng puso niya. Sabi pa nila risky ang lahat, maaring mabura ang alalala niya o mawalan siya ng paningin, pandinig o ng boses niya.

Hindi namin alam ang kapalit pero sinugal namin 'to dahil iyon lang ang paraan para mabuhay siya ulit.

Kinakabahan na ko dahil alam kong 'tong araw na 'to ay gigising na siya ayon kala tito Danrious, pag-uwi ko sa bahay maaring andun na siya o gigisingin pa lang.

Ayaw nila akong isama sa ritual at hindi daw nila alam kung talaga bang buhay na Kidd ang makikita nila o isang na bubulok na bangkay.

Kaya hindi ko din tinataasan ang pag-asa ko dahil alam ko hindi magiging madali ang lahat.

Pero syempre hinihiling ko pa din na sana pag-uwi ko mamaya ay nakaabang na siya sakin at muli kong makikita ang mukha niya.

"Ma'am Dela Cruz okay na po," sabi nila at doon na tapos ang klase namin.

Mabilis akong sumakay sa kotse ko at nagdrive pauwi, kabado at na mamadali na ko magdrive pero ayoko isipin lahat ng mga bagay na pwedeng magpaiyak sakin mamaya. Iniisip ko lahat ng bagay na pwedeng mang-yari kaya inaasahan ko din na handa na ko para dito.

Agad kong ipinarada ang kotse at tumakbo papuntang mansion.

Pagbukas ko ng pinto ay tumambad sakin ang tahimik na lugar katulad ng dati at medyo ng taka ako.

"Asan sila? Hindi ba't ngayon ang araw." tanong ko at naglakad lakad.

Pag-akyat ko sa hagdan ay may nakarinig ako ng mga yapak na nang gagaling sa kwarto niya. Halos bumilis ang tibok ng puso ko at na nginginig akong lumakad papunta sa kwartong iyon.

Pagbukas ko ng pinto ay napahinto ako at hindi alam ang gagawin o sasabihin, kusang gumalaw ang katawan ko at niyakap siya ng mahigpit.

Tinignan niya ko ng may pagtataka at ako hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko pagtapos niyang alisin ang pagkakayakap ko sa kaniya.

"K-idd?"

Tinitigan niya lang ako at ako nahiya na sa kaniya, pagtapos ng sampung taon gustog gusto ko siyang yakapin pero bakit parang iba? Bakit tinanggal niya ang pagkakayakap ko sa kaniya?

Galit pa rin ba siya sakin? O hindi kaya?

"Sino ka?" Napahinto ako at halos mabato sa kinatatayuan ko, sabi ko na nga ba pwedeng mang-yari 'to.

Nanginginig ang labi ko at unti-unting pumapatak ang mga luha ko na gusto nang kumawala sa mga mata ko.

"Ikaw ba 'yung Aira?" Tanong niya sakin at ngumiti ako saka tumango sa kaniya.

"Ahahaha oo ako nga 'yun nice 'to meet you." inilahad ko ang kamay ko sa kaniya at ngumiti siya sakin saka kinuha 'to.

Nangingiyak akong ngumiti sa kaniya at halata sa kaniya na nagtataka siya sa mga nang-yayari. Maari nga wala na ang memorya niya pero hayaan mo na at least andito siya ngayon sa harap ko.

Malakas at buhay pa, makakasama ko na siya ngayon at hindi bilang Kidd Cross dahil patay na ang dati niyang pagkatao kundi Kris Villiamor ang magiging pinsan ni Greed.

Lumabas sa media ang pagkamatay ni Kidd dahil isa siya sa mga mayayamang Business man ng bansa at syempre lahat 'yun ay pinagtakpan at sinabing car aksident ang kinamatay niya.

Ngayon binuhay nila ang bagong Kidd sa pangalang Kris Villiamor na magsisilbing pinsan nila.

Lumipas sakin ang panahon at ngayon ay parang abot na abot ko na siya,10 years siyang na himlay so 24 lang siya ngayon at ako 22 na. Parang panaginip na naabot ko 'yung sampung taon na pagitan naming dalawa.

Masakit man isipin na wala na 'yung dati niyang pagkatao at binura na talaga nila ang pangalan na Kidd sa mundong 'to. Iisipin ko na lang na andito siya at gagawa ng panibagong storya ng buhay niya at this time magiging happy ending na ito.

Ah siguro ito pa lang talaga ang umpisa ng kwento naming dalawa, hindi 'yung kwento kung pano kami naging mag-ama kundi kung pano kami magiging mag-asawa.

E N D