“Sa puso mo. :)”
Ano raw? Anong sabi ni Gilbert??? Kikiligin na ba ako?
Teka lang!! Pigilan nyo akong kiligin!!
Waaaah!! =”>
“Hoy Gilbert! Lumalabas na naman kakornihan mo, pre. HAHAHAHAHA”
“Joke lang Jorj.”
“HAHAHAHAHAHA! Abg corny talaga!”
Hindi pa rin ako makaget over sa narinig ko. Alam kong joke lang ‘yon. Pero alam mo yun? Sana totoo na lang diba?
Pwede na akong mamatay pag nangyari yun.
Kaya lang hindi pa ata talaga panahon ng kamatayan ko. :D
“Kung gusto nyo sa bahay ko na lang kayo tuturuan. Mukhang wala rin kasi tayong matatambayan eh. Kaya lang walang pagkaen dun.”
“Okay lang Jorj. Kami na lang ni Gilbert yung bahala sa snacks natin.”
“Sige. ^.^”
Dumaan muna kami sa supermarket para bumili ng snacks namin.
Aba. Hindi naman sila gutom? Ang daming binili eh. Haha.
Sumakay na kami ng jeep pagkatapos namin bumili ng pagken namin. Kita mo nga naman oh, nilibre pa ako ni Mike ng pamasahe. Nabuhay na naman ako sa libre. Hahaha.
“Ahm Jorj, sino nga pala kasama mo sa bahay?”
Buti pa ‘tong si Mike kinakausap ako samantalang yung isang gwapo na kasama ko napakatahimik. Mapapanisan ‘to ng laway eh.
“Yung mommy ko saka yung daddy ko. Pero malamang si mommy lang yung nandun ngayon.”
“Ah ganun ba. Wala ka bang kapatid?”
“Ah wala eh.”
“Kaya pala madaldal ka noh? Kasi wala kang nakakausap sa bahay nyo.”
Aba himala! Nagsalita si Gilbert.
“Ang yabang! <(>.<)>”
“HAHAHAHAHA! Ang cute nyo.”
Aba! Kita mo ‘tong si Mike. Bigla bigla na lang nanunukso.
Wag mo kong tuksuhin kay Gilbert, Mike. Please lang. Kinikilig kasi ako. Hihihihihi! =”>
Malapit na pala kami sa kanto namin.
“Para po.”
“Para!”
YOU ARE READING
Unforgiving LOVE
Teen FictionAko si Jorjie Louisse Santos. Broken hearted. Hindi ako naniniwala sa happy endings. Nakakainis kasi.. Ang tanong, hindi din kaya ako magkakaroon ng happy ending?
