My Heart Is Here For You ~ Muke Clemmings <3

chapter 19

Luke pov
Als ik drinken aan het halen ben, tikt iemand me op mijn schouder. Ik zucht. Dat zal wel iemand zijn die alweer ons wilt feliciteren. Ik draai me om en glimlach. Pas dan realiseer ik me wie er voor me staat. Mijn vader en mn twee broers! Ik wist niet dat zij zouden komen.
"Luke! Lang niet gezien!" Roept Jack. Tien jaar heb ze niet gezien.
"Hey, leuk dat jullie er zijn" zeg ik.
"Dus waar is de bruid?" Vraagt pap.
"Uhm, weet u het nog niet?" Vraag ik.
"Uhm, wat? Je moeder zij dat je ging trouwen"
"Ik trouw niet met een vrouw" zeg ik. Nadat ik dat heb gezegd, breekt de hel uit. Het is voor minuten stil dat lijkt op uren. Daarna voel ik een hand die mij slaat. Mijn vader sloeg me. Ik grijp naar mijn wang.
"Waar was dat goed voor?" Vraag ik ongeloofwaardig.
"Flikker! Ben je daarom hierheen verhuisd? Ik had je moeder nooit moeten verlaten! Ze heeft je om gepraat! Ik zal haar!" Roept mijn vader.
"Laat mama hier buiten! Ik heb hiervoor gekozen!" Roep ik nu ook.
Op dat moment komt Niall erbij staan. Great.
"Wat is hier aan de hand?" Vraagt hij.
"Jij! Jij moet mijn zoon hebben vergiftigd! Ik zal je!" Schreeuwt mijn vader.
"Wat?" Vraagt niall verbaasd.
"Pap, dat is niet de jongen waarmee ik trouw!" Roep ik. Mijn vader laat niall los.
"Nou die agressie zit dus in de familie" mompelt niall zodat alleen ik het hoor. Ik weet dat hij nu terug denkt aan onze opleiding dat ik dacht dat hij Michael leuk vond.
"Niall, wil je Michael en Calum halen?" Vraag ik. Hij knikt en loopt weg.
Mijn vader pakt me bij mijn kraag. Hij begint nu echt tegen me te schreeuwen dat ik waardeloos ben en dat soort dingen. Hoe groot ik me ook altijd voordoe, zo klein ben ik nu.

Niall, Calum en Michael komen aangelopen. Michaels gezicht staat ernstig als hij mij zo ziet. Mijn vader heeft me nog steeds bij mijn kraag vast en tegen de muur gedrukt. Calum zijn gezicht staat, zoals gewoonlijk, vrij relaxt. En niall is volgens mij ook geschokt. Calum zet zijn drankje op de bar neer. En komt op ons aflopen.
"Meneer Hemmings, wilt u uw zoon even rustig weer op de grond zetten en als u alleen bent gekomen om uw zoon te vernederen kunt u beter gaan" zegt hij. Als zelfs hij beleeft doet tegen iemand zegt dat iets - niet dat hij normaal asociaal is ofzo maar hij spreekt mensen gewoon niet snel aan met 'u'.
"Calum" mijn vader draait zich naar hem om. "Alsof jij nog niet genoeg problemen in ons gezin hebt veroorzaakt. Dat hij je uitnodigt op deze mislukking. Wat doe jij hier?"
"Ik ben hier voor mijn beste vriend, dus als u het niet erg vindt, wilt u even uw zoon loslaten en willen vertrekken?" Het was geen vraag. Calum bedoelde het als een verzoek en als je het niet doet krijg je problemen. Dat weet iedereen, alsof het op zijn voorhoofd staat geschreven. Ik zoek oogcontact met Michael. Hij durft me niet aan te kijken. Arme jongen. Zijn vader heeft hetzelfde een keer gedaan bij hem en toen was ik er tussen gekomen. Niet lullig bedoeld, maar ik weet dat hij dat niet doet. Michael staat niet zo sterk in zijn schoenen. Hij is zacht, aardig en doet nog geen vlieg kwaad.
Mijn broers staan er ook maar bij en lijken niet te weten wat ze moeten doen. Mijn vader versterkt zijn grip op mijn kraag als Calum iets verkeerds heeft gezegd. Niall is nergens meer te bekennen. Mijn keel doet pijn en ik krijg amper lucht. Ik snak naar adem maar elk beetje lucht dat ik binnen krijg, lijkt meer pijn te doen.
En dan komt er actie uit onverwachte hoek...

Heey pinguïns nieuw hoofdstuk hier.
Ik had vandaag mijn eerste werkdag bij attractiepark Slagharen en het was echt leuk. Ik sta dan bij de gamehallen en het is leuker dan het lijkt.
Mijn toetsweek is sinds donderdag, eindelijk, voorbij.
Hope you like it
Comment vote
Love you all
Xx dagmar