ON MY MIND

"Onthoud dat maar goed.."

*Milie POV*

"Austin?" Roep ik eens in het wilde weg als ik ons appartement weer binnenloop, nadat Tyler me was komen afzetten.

"In de keuken!" Hoor ik hem dan gelukkig roepen.

Ik loop meteen richting de keuken, waar ik Austin tegen het aanrecht zie leunen met een biertje in zijn handen, waar hij net een slok van neemt.

"Hey" zegt hij nogal droog, waarop ik me aan tafel op een barkruk neerzet. "Hoe kwam je op het idee om te gaan feesten?" Vraagt hij meteen als hij zich recht over me neerzet.

"Het was niet echt een feest.. Het was gewoon om een nieuwe collega te verwelkomen en ik wou niet dat iedereen zich ging afvragen waarom ik er niet was.." geef ik hem meteen een hele uitleg. "En ik denk eerlijk gezegd niet echt dat ik degene ben die zich hier schuldig hoeft te voelen.." breng ik dan stil uit.

"Touché.." zucht hij waarop ik gewoon moet grinniken, tegen men zin in. "Ik weet niet hoe ik me ooit kan verontschuldigen voor wat ik daarstraks allemaal gezegd heb en ik snap dan ook dat je me bijna onmogelijk kan vergeven" begint hij zijn verontschuldigingen. "Je moet gewoon proberen te begrijpen dat ik zo reageerde ook al is dat echt heel veel gevraagd.. Ik had er gewoon nog niet over nagedacht dat ons leven er misschien ook wel leuk kan uitzien als papa en mama met een kindje.." vertelt hij nogal bedeesd.

"Het ergste vond ik nog dat je me liet kiezen tussen jou en het kind.." zeg ik stil als ik er aan denk wat voor onmogelijke beslissing dat dat wel niet is.

"Het spijt me zo.. Ik ben soms zo een sukkel, maar kan je het me alsjeblieft op één of andere manier vergeven?" Smeekt hij me als hij mijn handen in de zijne neemt.

"Ik kan gewoon niet boos op je blijven, ik hou van jou en dat zal ik altijd blijven doen.. Hoeveel ruzies of domme dingen die we ook tegen elkaar zeggen of doen, ik zal jou altijd vergeven, zolang jij mij op die momenten dan ook maar vergeeft.. Ik wil jou niet kwijt" vertel ik hem waarop hij zijn lippen op die van mij drukt.

"Ik wil jou ook niet weg uit mijn leven, dat zou ik denk ik niet eens kunnen overleven.." brengt hij uit waardoor er een glimlach rond mijn lippen vormt. "Dus ik ben helemaal bereid om elke dag opnieuw van jou en hem of haar te houden zonder er ook maar enige moeite voor te doen" gaat hij verder. "Maar dan zal je er al mijn stomme en slechte kantjes ook wel moeten bijnemen, al weet ik dat die soms onuitstaanbaar zijn.." grinnikt hij met zichzelf.

"Ik zou het niets anders gewild hebben, onthoud jij maar gewoon goed dat je de enige bent waar ik elke dag, elke minuut en elke seconde aan zit te denken.." glimlach ik breed.

"En onthoud jij dan maar goed dat jij het enige bent waarmee ik bezig ben in mijn gedachten.."

**************************************************************************
OMG IK ZIT ME ZOWAT ONDER TE HUILEN 😭😭

VOORAL OMDAT IK NU MOET ZEGGEN DAT DIT HET LAATSTE HOOFDSTUKJE WAS EN DAT DIT BOEK DUS GEDAAN IS.. 😥

NATUURLIJK VOLGT ER WEL NOG EEN EPILOOG (ALLERLAATSTE HOOFDSTUK), Q&A EN DANKWOORD 🤘🏼🤘🏼

DUS ZET AUB DUIZENDEN VRAGEN BIJ DIT HOOFDSTUK OF STUUR ZE ME DOOR VIA SNAP (Brentpopper) OF INSTA (Brent De Boeck) 🙌🏼🙌🏼🙌🏼🙌🏼

VOTES, COMMENTS AND FOLLOWS VOOR DIT LAATSTE DEELTJE 💙❤️

PS: IK BEN VANDAAG DOOD GEGAAN TOEN IK HOORDE DAT BBRAVE STOPT.. STERKTE ALLEMAAL 😘😘

JULLIE ZITTEN VOOR ALTIJD IN MIJN HART ❤️💁🏼