Broken Ft. Luke Hemmings

20

Zoals jullie zien heb ik de epiloog aangepast. Ik vond het namelijk een super slecht einde en ben bezig met een nieuw einde. Dus enjoy reading!

-----------

Luke pov
Vrolijk sta ik op. Ja, vrolijk. Ik ben voor het eerst sinds tijden weer vrolijk. Mijn vakantie met Abbey en Jae was geweldig. We hebben veel lol gehad en mooie herinneringen gemaakt. Nu ga ik naar 5sos. Ik ga ze verrassen met de nieuwe ik. De vrolijke ik. Ik ga ze laten zien dat ik het kan. Dat ik heb losgelaten.

Ik douche even, kleed me aan, eet wat en vertrek daarna naar Calum. Daar zijn ze alle 3 al als het goed is. Ze denken dat ik zoals gebruikelijk weer slecht nieuws heb. Ze moesten eens weten..

*bij Calum*
Ik bel aan. Vrijwel meteen wordt er opengedaan door Calum.

"Hi mate." zeg ik en glimlach.

"Luke, kom verder." zegt hij. Ik knik en loop de woonkamer binnen.

"Hi Lukey!" zegt Michael die opstaat en me knuffelt. Van Ashton en Calum krijg ik ook een knuffel.

"Wat wilde je ons vertellen?" vraagt Calum bezorgd. Ik lach.

"Dat ik op vakantie ben geweest met mijn kinderen. Naar Frankrijk. Hetzelfde hotel, dezelfde kamer als toen het allemaal begon. We zijn op de eiffeltoren geweest. Daar heb ik mijn ketting afgedaan. Ik heb hem laten vallen, losgelaten. Ik heb Liz een nieuw plekje gegeven. In mijn hart, niet in mijn hoofd." ik zie dat ze ontroerd zijn van wat ik vertelde.

"Luke, dat is geweldig!" roept Calum blij en knuffelt me. Al snel zit ik verpakt in een groepsknuffel.

"Kom, we gaan naar de studio. We gaan oude herinneringen oproepen." zeg ik enthousiast en loop naar de studio in Calums huis.

Ashton gaat achter de drums. Ik, Calum en Michael achter een gitaar en microfoon.

Ik begin met het eerste akkoord.

"Hey Hey Hey. Hey Hey Hey. Hey Hey Hey."

"Simmer down, simmer down, they say we're too young now to amount to anything else. But look around, we worked too damn hard for this just to give it up now. If you don't swim, you'll drown. But don't move, honey..."

~~~

Ik kom weer thuis en loop naar mijn kamer. Het is zo leeg. Faiths spullen zijn weg. Weet je, ik mis haar. Ik moet haar bellen. Ja dat ga ik doen. Ik ga haar bellen.

Ik pak mijn telefoon en toets haar nummer in.

Piep..

Piep..

"Hey Luke, wat is er?" vraagt ze.

"Ehm.. Ik moet je wat vertellen. Kan je misschien langskomen? Of moet ik naar jou toekomen?" vraag ik.

"Ik kom wel naar jou toe. Ik zie je over 10 minuutjes." zegt ze en hangt op. En inderdaad, 10 minuten later staat ze voor mijn deur. Ik heb haar zo te zien best bezorgd gemaakt, want tijdens dat ik koffie pak zie ik dat ze totaal niet stil kan zitten. Met de koffie loop ik terug en zet de 2 kopjes op tafel.

"Wat wilde je vertellen Luke?" vraagt ze. Ik glimlach.

"Niks ernstigs. Je kan stoppen met zo zenuwachtig doen." zeg ik glimlachend. Ze trekt 1 wenkbrauw op.

"Ik ben van mijn trauma af. Ik ben er overheen." het duurt even tot het bij haar binnendringt, maar al snel zie ik haar enorm breed glimlachen.

"Dat is geweldig!" roept ze en knuffelt me, maar ik trek terug als ik merk dat ze huilt.

"Wat is er? Is het niet goed?" vraag ik.

"Luke,het is super! Maar ik heb je gewoon super gemist. Ik had nooit weg moeten gaan." snikt ze. Ik grinnik.

"Dan kom je toch gewoon weer terug." zeg ik. Haar gezicht klaart op.

"Meen je dat?" ik knik.

"Tuurlijk." en toen zaten haar lippen al op die van mij. Ik glimlach tussendoor en ga erin mee. Ik heb haar ook ontzettend gemist.

Abbey pov
Ik kom beneden en zie dat pap vastgeplakt zit aan een vrouw. Wie is dat wijf nou weer? Als ik beter kijk zie ik dat het Faith is. Ik glimlach. Ze hebben elkaar gemist. Ik wist wel dat pap haar terug zou halen. Hij kan niet zonder haar en zij niet zonder haar. Het is ment to be.

"Zo lovebirds, wanneer is de trouwdag?" grap ik. Blozend trekken ze terug.

"Waarom ben jij altijd degene die onze momenten verstoord?" vraagt pap. Ik lach.

"Omdat ik goed ben in momenten verpesten." zeg ik simpel wat hun doet lachen. Ik ben blij dar eindelijk alles over is.