Broken Ft. Luke Hemmings

8

Luke pov
Nee.. Wat is dit?

'Liz?' vraag ik. Ze glimlacht en loopt op me af.

"Waarom was je er niet?" snauwt ze ineens boos.

"W-wanneer? Ik ben er toch altijd voor je geweest?" vraag ik bang.

"Je had zelfmoord moeten plegen! Dat waren we weer samen!" ik slik. Zo is Liz niet.

"Liz ik.. Ehh." ik weet echt niks uit te brengen.

"Ja, vertel!" ik sla mijn ogen neer.

"Ik weet het niet." zucht ik. Meteen voel ik een knie in mijn maag. Ik krimp in een.

"Liz." kreun ik. Ik kijk haar langzaam weer aan en zie dat ze een mes vastheeft.

"Nee, Liz, alsjeblieft niet." smeek ik. Ze pakt me ruw bij mijn kraag en duwt me tegen de muur.

"Tot zo Luke.."

Hijgend en bezweet word ik wakker. Ik kijk om me heen en zie Liz ook nog echt zitten. Is het echt? Wilt ze me vermoorden?

"Ga weg!" gil ik. Ze komt naast me zitten en knuffelt me.

"Ssh, ik ben het maar." ik slik en trek terug. Het is Faith. Ze is net als gister blijven slapen. Alleen heeft ze nu wel kleding mee.

"F-faith." stotter ik.

"Je zag haar weer?" vraagt ze. Ik knik.

"Z-ze, de droom.. Het mes en-"

"Sshh." onderbreekt Faith me en knuffelt me weer.

"Ze is er niet echt. Ik ben er nu. Het was maar een droom." ik knik en knuffel dan toch terug.

"Wilt ze me echt dood hebben?" vraag ik als ik terugtrek.

"Nee, ik weet zeker dat ze wilt dat je doorgaat met je leven en niet om haar treurt." ik knik.

Flashback
"Luke." zegt Liz als ik naast haar zit ik het ziekenhuis.

"Yes love." zeg ik en kijk haar glimlachend aan.

"Als ik uiteindelijk sterf, moet je er niet zo mee zitten. Ik wil dat je doorgaat. Vind een nieuwe liefde, zorg goed voor de kinderen en word weer een leuk, gezellig gezin." ik slik.

"Maar dat wil ik niet Liz, mijn hart hoort bij iemand anders, bij jou." zeg ik.

"Dat weet ik Luke. Het zal niet hetzelfde zijn. Je moet alleen maar niet te veel aan mij denken. Zo krijg je me niet terug." zegt ze. Ik knik.

"Ik zal je missen."

Einde flashback

"Luke, kijk me aan." zegt Faith. Ik kijk haar aan zoals ze vroeg.

"Vandaag gaan we naar de studio. Ik weet dat je van zingen houdt en zo jezelf afleid van andere dingen." zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan.

"Hoe weet je dat?" vraag ik.

"Abbey." ik knik en denk gelijk aan Jae. Ik zie hem niet zo veel meer.

"Waar is Jae trouwens?" vraagt Faith.

"Daar dacht ik net ook aan. Hij is vaak bij zijn vriendje." zeg ik.

"Is hij homo?" vraagt ze waarop ik knik.

"Laten we onszelf maar omkleden, dan kunnen we zo gaan." zegt Faith. Ik schud mjn hoofd.

"Nee, we hebben hier een studio." zeg ik.

"Ja, maar we gaan ons wel omkleden." ik zucht en knik. Ik heb helemaal geen zin om me om te kleden. Ik slof uit bed en doe een spijkerbroek aan. Ik doe een wit shirt aan en een vest. Prima zo. We ontbijten nog wat en lopen dan naar de kelder.

"Welk lied?" vraagt Faith. Ik haal mijn schouders op.

"Ik heb in een band gezeten." zeg ik. Faith knikt.

"Ken je daar nog een liedje van?" vraagt ze. Ik denk na en knik dan. Tuurlijk wel.

"Hoe heet de band? Dan zoek ik hem op." zegt Faith.

"5 seconds of summer." zeg ik. Faith knikt weer en kijkt op haar telefoon.

"Je hebt me trouwens nooit gezegd hoe oud je bent." zeg ik random. Faith kijkt even op van haar telefoon.

"31." ik knik en Faith zoekt weer verder. Na een tijdje laat ze een liedje horen. Ik glimlach als ik denk aan die tijd, maar die verdwijnt al snel. San Francisco... Die schreef ik samen met Liz.

"N-nee. Een andere graag." stotter ik. Faith knikt en zoekt een andere. Ze laat er weer 1 horen. She's kinda hot.

"Nee, die zong ik altijd voor haar als ze niet kon slapen. Dan neuriede ik deze altijd." mompel ik. Faith knikt en wilt verder zoeken, maar ik stop haar.

"Faith, het is lief dat je me op wilt vrolijken, maar dit gaat niet werken." zeg ik. Faith knikt.

"Ik weet niet zo goed wat jij allemaal met Liz deed enzo, dus het is moeilijk voor mij om iets te bedenken." zegt ze. Ik knik en sla mijn ogen neer. Zelfs Faith kan me niet helpen. Hoe moet ik Liz dan ooit vergeten? Ik zucht en word in een knuffel getrokken. Meteen barsten er vlinders los in mijn buik. Fijn, word ik ook nog eens verliefd.. Misschien is dat juist wel wat ik nodig heb, een nieuwe liefde. Als ik terugtrek uit de knuffel kijkt ze me bijna smeekend aan. Haar ogen doorboren de mijne, maar haken dan toch af naar mijn lippen.

"Mag ik?" vraagt ze. Ik glimlach en druk zacht mijn lippen op die van Faith, maar ze trekt terug.

"Luke, zeg het. Zeg dat je oprecht van me houdt." zegt Faith. Ik snap dat ze dat vraagt.

"Ik hou van je Faith." zeg ik en kom weer dichterbij.

"Heel veel." fluister ik in haar oor. Ik zie dat ze kippenvel krijgt door mijn actie. Ze legt haar hand in mijn nek en drukt haar lippen weer op die van mij. Ik sluit mijn ogen en ga mee in de kus. Als ik mijn ogen weer open de zie ik Liz. Ze staat in de opening van de kelder. Ze is bebloed en heeft een bebloed mes in haar hand. Ik schrik en trek terug.

"Ga weg!" gil ik en bescherm mezelf met mijn handen. Ik kijk voorzichtig door de spleten van mijn handen en zie Abbey bezorgd op me af lopen. Ze trekt me in een knuffel.

"Rustig pap, ik ben het maar." sust ze. Ik slik. Dit gaat nog lastiger worden als ik dacht. Ik zie haar overal en dan nog niet eens in een goede zin. Ze wordt elke keer maar angstaanjagender en gemener.

"Ze wilt me hier weg hebben. Ze wilt dat ik bij haar ben." zeg ik.

"Nee pap, dat wilt ze niet. Je denkt dat ze dat wilt omdat je denkt dat zij jou net zo erg mist als jij haar. Dat is een stuk van je hersenen die dat creëert. Als je dan ook nog eens een trauma hebt, is het logisch dat je dat jezelf verbeeld. Je moet haar loslaten. Dat is de enige manier om dit te laten stoppen." zegt Abbey. Ik zucht.

"Hoe kan ik het loslaten als ze steeds blijft komen, en steeds enger?" vraag ik.

"Door er niet over in te gaan zitten. Dan denk je er gelijk al een stuk minder aan." zegt Faith. Ik zucht en knik.

"Dat wordt nog lastig." mompel ik.

"Jij kan dat pap. Samen met Faith. Ik zie dat jullie stapel op elkaar zijn en dat ik jullie moment heb verstoord. Ga maar weer gerust verder. Ik ben al weg." grijnst Abbey die de kelder verlaat. Gestoord kind.

"Gaat het weer?" vraagt Faith. Ik knik.

"Ja, het gaat. Je moet me alleen 1 ding beloven." zeg ik. Faith knikt.

"Dat je me niet alleen laat." zeg ik.

"Tuurlijk laat ik je niet alleen. Je hebt me nodig en ik hou zielsveel van je." met die woorden drukt ze opnieuw haar lippen op die van mij.