Broken Ft. Luke Hemmings

19

Luke pov
We gaan naar het hotel. Jemig, toch wel spannend. We lopen de kamer binnen en meteen word ik overspoeld door herinneringen. Alles is hetzelfde. Ik slik.

"Is er iets veranderd?" vraagt Jae. Ik schud mijn hoofd.

"Alles is hetzelfde." fluister ik. Jae knuffelt me.

"Het is goed. Ga anders boven kijken." ik knik en loop naar boven. Deze kamer, we hebben hier gelegen. In die badkamer kleurde ze voor het eerst haar haren. Nou ja, niet vrijwillig. Dat kwam door Michael. Nu ik er zo over nadenk, vind ik het niet zo fijn om hier te zijn. Abbey ziet het en drukt een kus op mijn wang.

"We zijn hier een week. Dus je zult eraan wennen." ik knik. Na een tijdje besluiten we naar de eiffeltoren te gaan. Als we daar zijn aangekomen schiet die hele dag weer te binnen. Dit was toen de mooiste dag van mijn leven. Zuchtend loop ik de eiffeltoren op met Abbey en Jae. Als we boven zijn, zie ik het. Ik zie het net als een soort film voor me gebeuren. Het is een flashback.

"Ik heb 2 kaartjes voor de eiffeltoren." zegt Ashton en geeft er 1 aan Liz.

"Ashton dat is toch veel te duur!" gilt ze.

"Nee joh, ik ga niet eens mee. Jij gaat met Luke." zegt hij en geeft de andere aan Mij. Liz kijkt hem vragend aan. Hij grijnst alleen maar. Nu kijkt ze vragend naar mij. Ik geef me een zenuwachtige glimlach terug. Ik ga haar straks vragen en ik heb hoogtevrees.. Ze haalt dan toch maar haar schouders op.

"Oke dankje." zegt ze lief en loop met mij de eiffeltoren in. Eenmaal boven hebben we een prachtig uitzicht. Liz pakt haar telefoon en maak wat foto's ook selfies met mij.

"Het is prachtig." zegt ze. Ik knik.

"Dat is het zeker." zeg ik. Oké Luke, hopenlijk zijn ze klaar..

"Kijk dat is ons hotel." zeg ik en wijs naar ons hotel. Liz knikt. Ik zie dat er lampjes beginnen te branden. Yes. Heel veel zelfs. Het worden letters. Alles gaat precies volgens plan

"I L." leest Liz niet begrijpend voor. Er verschijnen meer letters.

"I LO" leest ze nu voor.

"VE Y" leest ze verder. Alles verschijnt nu.

"I LOVE YOU." zegt ze. Ze draait zich veschrikt naar mij om. Oh nee.. Vind ze het niet leuk?

"Je houdt van me?"

"Pap?" vraagt Abbey die voor mijn ogen knipt. Ik schud mijn hoofd even.

"Gaat het? Je ziet nogal bleek?" vraagt Jae.

"Flashback." zeg ik. Ze knikken alleblij.

"Moeten we terug?" vraagt Jae. Ik schud mijn hoofd en loop naar de rand.

"Hier is alles begonnen. Hier kregen we verkering." dan bedenk ik me dat ik de ketting om heb. Ik doe hem af en leg hem in Jae's handen. Abbey en Jae bekijken hem.

"Ze had dezelfde. Met mijn naam." Abbey komt aan mijn rechter kant staan en legt haar arm om mijn nek. Jae komt aan de andere kant staan en slaat zijn armen vanaf de zijkant op me een.

"Ik hou van jullie." jullie zijn het beste wat me ooit was overkomen.

Dan bedenk ik het me. Zo opeens. Alles schiet me binnen.

Liz.. Ze was zo lief. Zo vrolijk. Ze lachte altijd, met haar mooie lach. De mooiste van de wereld. Liz is niet zo eng. Ze is lief, dat is ze altijd al geweest. Ze houdt van me. Zelfs in het ziekenhuis was ze zo lief en kwetsbaar. Ze kan niet zo geworden zijn. Dat is wat ik er zelf van maak. Tuurlijk blijft ze in mijn gedachten. Zo'n perfect meisje vergeet je niet zomaar, maar ze zal nooit meer tussen iets van mij inkomen. Het is nu tussen Abbey, Jae en mij. Liz zal ook een plekje hebben. Niet meer op deze wereld, maar in mijn hart. Voor altijd.

"Ik hou van je Liz." mompel ik en druk een kusje op mijn ketting. Ik laat hem aan 1 vinger hangen.

"Pap, wat ga je doen?" vraagt Abbey.

"Het is tijd. Tijd om los te laten." met die woorden laat ik los. Ik zie het kettinkje vallen. Steeds dieper en dieper. Het klettert op de grond.

"Maar pap, ik dacht dat je dat wilde bewaren? Als aandenken?" vraagt Jae.

"Nee. Ik heb losgelaten waar ik aan begon. Ze is nu ergens anders. In mijn hart. Daar hoort ze, daar blijft ze." Jae glimlacht en knuffelt me. Abbey mengt zich ook in de knuffel.

"Ik hou van jullie. Onthoudt dat goed." mompel ik.

"Wij houden ook van jou pap." zegt Abbey wat mij laat glimlachen.

Ik heb het losgelaten.

Dit is niet het einde. Het is het begin, het begin van een nieuw leven. Met nieuwe ervaringen en nieuwe belevenissen. Momenten die ik voor altijd zal blijven koesteren en momenten die ik liever wil vergeten. Ze zijn gebeurd en er gaan er nog veel meer komen.

Beleven en weer loslaten.

Dit is leven.