Broken Ft. Luke Hemmings

12

Abbey pov
Ik kruk weer Ashtons huis in. Mijn knieschijf was gedraait, maar weer terug gezet. Heel pijnlijk btw. Er zit nu verband omheen en ik loop op krukken. Daarbij komt ook nog dat mijn enkelband is gescheurd. Gelukkig wel dezelfde been als mijn knie, anders had ik nu in een rolstoel gezeten. De wond was een grote snijwond van de klap van de vrachtwagen. Ik heb geluk gehad, volgens de dokter, dat mijn been er nog aan zit. Ik ga op de bank zitten en leg de krukken naast me.

"Dankje." zeg ik als Ashton naast me zit.

"Voor wat?" vraagt hij.

"Alles. Dat je me redde, ik hier mag blijven en je me naar de dokter nam." zeg ik. Ashton knikt.

"Tuurlijk. Alles voor jou." glimlacht hij. Ik glimlach terug.

"Moeten we Luke niet vertellen dat je hier bent?" vraagt Ashton.

"Nee. Alsjeblieft niet." zeg ik meteen. Ashton zucht.

"Ik ben wel uitgenodigd vanmiddag. Luke wilde zijn vrienden weer zien zei hij." zegt Ashton.

"Red jij je hier alleen?" vraagt hij. Ik knik. Ik heb het ook alleen op straat gered een week.

"Tuurlijk. Ga jij maar naar Luke. Have fun!" zeg ik.

Luke pov
De bel gaat, dus Faith doet open. Ashton, Calum en Michael komen binnen. Ik sta op om ze een knuffel te geven.

"Wat willen jullie drinken?" vraagt Faith als ze zitten. Ik sta op.

"Faith, dat doe ik wel. Ga jij maar zitten." zeg ik en geef haar een klein kusje. Ze glimlacht.

"Maar jij bent er nu niet in de stemming voor. Ga jij nou met je vrienden praten. Ik doe de rest wel." zegt ze. Ik zucht.

"Vrouwen." Faith grinnikt.

"Nou, wat willen jullie drinken?" vraagt ze nog een keer. Iedereen wilt een biertje, maar Ashton wilt cola. Hij heeft sinds dat misverstand nooit meer gedronken. Ik ga weer zitten.

"Waarover wilde je praten?" vraagt Calum.

"Abbey. Ze is weggelopen." zeg ik en sla mijn ogen neer.

"Wat? Waarom dan?" vraagt Michael.

"Ik zit diep in de put. Ik heb een trauma aan het moment overgehouden dat Liz voor mijn neus stierf. Ik herken haar in alles. Soms zie ik haar, hoor ik haar. Sinds ik 1 keer een nachtmerrie over haar heb gehad is ze zo.. Zo eng. Ze jaagt me de stuipen op het lijf. Ik zit er echt diep doorheen. Nu zit Jae er ook doorheen en Abbey is weg door mij. Ik heb eigenlijk alleen Faith nog." ik kan het niet meer inhouden. Mijn schouders beginnen te schokken en de tranen beginnen te stromen. Ashton komt naast me zitten en knuffelt me.

"Waarom breek je nou zo?" vraagt hij.

"Ik mis Abbey. Ik had nooit zo stom moeten zijn! Ik wil haar terug! Ik hou van haar!" huil ik.

Ashton pov
Ik zucht.

"Ik moet echt even iemand bellen." zeg ik als Luke na een uur nog steeds niet kan stoppen met huilen. Hij knikt en ik loop naar de gang. Ik bel Abbey.

"Abbey, je moet echt komen." zeg ik.

"Waarom?" vraagt ze.

"Het is Luke. Hij vertelde wat er met hem aan de hand is. Hij vertelde over jou, dat je weg ging. Hij wilt je terug en wilt geen fouten meer maken. Hij houdt van je. Hij is daarna meteen gaan huilen en kan maar niet rustig worden. Ook Faith krijgt hem niet rustig. Hij huilt al een uur!" ik hoor Faith zuchten.

"Kom je me wel ophalen? Ik kan daar niet helemaal heen krukken.

"Het is maar 3 straten." zeg ik.

"Nou, met mijn skills op deze dingen.." ik zucht.

"Ik kom al." zeg ik en hang op. Ik loop weer naar binnen. Luke is nog steeds helemaal in paniek.

"Ik ga even wat doen. Het is noodzakelijk. Misschien maakt het Luke weer rustig." zeg ik.

"Hij zei dat alleen Abbey hem rustig krijgt." zegt Calum. Ik knik.

"Dat weet ik." met die woorden verlaat ik het huis om Abbey te halen. Ik loop naar huis en open de deur. Abbey staat al klaar.

"Dit doe ik alleen omdat ik van hem hou." zegt ze en loopt met me mee. Halverwege lukt het niet meer en draag ik haar. Bij Luke doe ik de deur open. Ik heb de sleutel. Ik zet Abbey neer die voorzichtig naar binnen krukt.

Abbey pov
"Pap." zeg ik voorzichtig en gebroken als ik zie dat hij echt helemaal kapot is. Logisch na een week. Hij kijkt op. Zijn ogen worden groot. Hij sprint meteen naar me toe en knuffelt me. Ik nestel mijn hoofd in zijn nek.

"Abbey." fluistert hij huilend.

"Shh, het is goed. Ik ben er." zeg ik. Hij snikt. Ik voel hem knikken in mijn nek.

"Please, verlaat me niet meer. Het spijt me, ik moet niet zo stom doen, ik hou van je." zegt Luke. Ik knik en trek terug.

"Ik hou ook van jou pap." zeg ik en druk een kus op zijn wang. Hij is al weer wat kalmer.

"Wat is er met je been? En waarom was je bij Ashton?" vraagt Luke. Ik zucht en ga zitten. Luke en Ashton ook.

"Ik sliep onder een brug. Die brief was een leugen. Ik was niet veilig. Ik wist niet waar ik heen moest. Natuurlijk let ik niet op met mijn lompe kop en struikel ik over een stoepje de weg op. Mijn enkelband scheurde. Iemand riep kijk uit en trok me weg. Het was Ashton. Als hij er niet was, was ik aangereden door een vrachtwagen. Mijn been werd nog wel geraakt. Er zit een enorme wond, snee achtig iets op mijn onderbeen en mijn knie zat uit de kom. Hij is heel pijnlijk terug gezet en mijn enkel natuurlijk.." Luke knikt even.

"Gelukkig was Ashton daar. Dankje, dat je haar opving." zegt Luke tegen Ashton. Ashton knikt. Luke kijkt glimlachend weer terug naar mij en trekt me weer in een knuffel.

"Goed om je terug te hebben."