Broken Ft. Luke Hemmings

3

Luke pov
Ik word wakker en voel dat er iemand naast me ligt. Ik draai me om en schrik. Oké Luke, rustig blijven. Ik zucht diep en knijp mijn ogen weer fijn. Als ik ze weer open zie ik Abbey liggen. Waarom zie ik Liz steeds? Waarom kan ik Liz niet vergeten en gewoon doorgaan met mijn leven? Ik glimlach zwak als ik zie dat ze wakker wordt.

"Hoi pap." mompelt ze.

"Goedemorgen Abbey, lekker geslapen?" vraag ik. Ze knikt.

"Jij duidelijk niet." mompelt ze. Ik trek 1 wenkbrauw op. Wat bedoelt ze daarmee? Ik heb toch gewoon geslapen? Dan pas voel ik de pijn in mijn pols. Ik heb mezelf geneden. Iets waar ik nu al spijt van heb.

"Hoe bedoel je dat?" vraag ik.

"Je was zo ontzettend onrustig. Ik hoorde je bed kraken en je bonken tegen de muur en besloot te gaan kijken. Je leek in een nachtmerrie te zitten. Je zweette helemaal en spartelde alle kanten op. Ik probeerde je wakker te maken, maar dat lukte niet. Ik ging maar gewoon naast je liggen en knuffelde je. Tot mijn verbazing werd je rustig en sliep normaal verder. Niet lang daarna viel ik ook weer in slaap." vertelt ze. Oh ja, die nachtmerrie over Liz. In mijn droom werd ik genuffelt door haar en werd ik rustig. Gister gaf Abbey ook al dezelfde knuffel als Liz altijd deed. Ik zucht.

"Ik had een nachtmerrie over Liz. Ik was helemaal overstuur tot ze me knuffelde. Ik werd meteen rustig. Je geeft dezelfde knuffels als je moeder Ab." ik slik met moeite mijn tranen weg. Abbey glimlacht lichtjes.

"Je kan altijd naar me toe komen pap." zegt ze lief. Bam! Die zit. Ze wilt dat ik naar haar toe kom.. Ze hoort met haar problemen naar mij te komen. Ik niet met die van mij naar haar! Ik ben haar vader!

"Nee Abbey, jij hoort mijn problemen niet op te lossen. Ik ben volwassen. Ik kan dit prima zelf." zeg ik. Abbey kijkt me bezorgd aan.

"Als je het volwassen vindt om jezelf zo kapot te maken.." mompelt ze. Wat bedoelt ze daar nou weer mee?

Abbey pov
"Hoezo dan?" vraagt hij.

"Kijk naar jezelf pap. Je bent een wrak. Je doet niks, je komt amper je kamer uit en hebt de afgelopen maanden je kinderen laten stikken! Vind je het gek dat Jae zo veel bij Nathan is." ik val echt enorm tegen hem uit nu, maar hij moet eens weten wat er allemaal door mij heen gaat.

"Abbey! Dat zeg je toch niet zomaar tegen je vader!" roept hij kwaad.

"Nou, dus wel. Je hebt hulp nodig. Ik weet het. Ik weet dat je haar ziet in je hallucinaties. Ik ben niet dom. Ik zit er al 2 maanden ongerust naar te kijken! Je bent jezelf niet meer. Ja, je hebt Liz verloren, maar verlies alsjeblieft jezelf niet." smeek ik.

"Jij weet er helemaal niks van! Ik weet prima wat ik doe en hou je moeder er buiten!" wow, ik heb hem echt kwaad gemaakt. Ik heb helemaal geen kwade bedoelingen, ik wil hem alleen maar helpen.

"Pap-" ik word onderbroken.

"Ga." ik zucht.

"Maa-"

"GA!" ik knik maar en loop zijn kamer uit. Ik ben mama al kwijt, niet papa ook nog..

--

Ik zit 's avonds op de bank tv te kijken als mijn vader binnen komt wankelen.

"Is er iets?" vraag ik, nog steeds een beetje boos over vanmiddag.

"Nee hoor sunshine, ik ben heeelemaal oké." grinnikt hij stom dronken.

"Pap, je hebt gedronken." zeg ik bang. Nu ga ik me pas echt zorgen maken. Is dit echt hoe hij zijn problemen oplost?

"Pap, ga naar boven en ga slapen." zeg ik.

"Jij bepaalt niet wat ik doe! Je bent mijn moeder niet!" schreeuwt hij boos. Ik slik en sla mijn ogen neer. Nee, dit kan Luke niet zijn.

"Kijk me aan!" schreeuwt hij weer. Voorzichtig kijk ik hem aan.

"Ik ga nu douchen! Als jij daarna niet in bed ligt, verdien je straf!" met die woorden stormt hij de trap op. Wel wankelend doordat hij te veel op heeft. Ik kijk hem verbaasd na. Wat was dat? Waarom doet hij nou weer zo? Ik besluit toch maar naar bed te gaan. Ik loop naar boven, en begin me om te kleden. Daarna poets ik mijn tanden en ga in bed liggen. Na een tijdje komt mijn vader binnen. Zijn haar is nog vochtig en hij is nog naakt van het douchen.

"Iew pap, trek wat aan." hij negeert die opmerking.

"Waarom lig jij zo in bed!" gilt hij.

"I-ik lig gewoon. Wat be-d-doel je met z-zo in bed?" stotter ik toch een beetje bang. Hij rukt me uit mijn bed en scheurt mijn shirtje kapot en gooit hem door de kamer heen.

"Pap, wat ga je doen?" vraag ik nu eerder boos. Hij trekt me tegen zich aan en kust me. What the heck!? Boos, maar eerder verbaasd duw ik hem van me af waarna ik hem keihard in zijn gezicht sla. Ik trek mijn vest van mijn bed en ren naar beneden. Ik doe hem aan en ren het huis uit. Ik zit in mijn pyjamabroek en sokken, verder niks. Ik slaap zonder bh en mijn vader heeft mijn shirt kapot gemaakt. Ik rits mijn vest helemaal dicht tot hij niet verder kan en ren naar Collin. Het is al best laat. Gelukkig zaten mijn sleutels en telefoon nog in mijn zakken.

Bij Collin bel ik aan.

"Abbey?" vraagt hij verbaasd. Ik veeg mijn tranen weg en spring in zijn armen.

"Collin." snik ik.

"Sshh, kom even binnen." zegt hij en tilt me op. Ik sla mijn benen rond zijn middel. Hij sluit de deur en loopt met me naar de bank waar hij me neerzet.

"Abbey, wordt even rustig." hoor ik hem ergens vaag zeggen. Maar ik kan nu niet rustig zijn. Door het rennen en huilen begin ik ongecontroleerd te ademen.

"Je zweet helemaal, doe je vest uit." zegt hij en pakt de rits. Snel sla ik zijn hand weg.

"Nee!" gil ik. Hij kijkt me verbaasd aan.

"Wordt dan rustig." zegt hij en gaat op de bank zitten. Hij trekt me op schoot en zet mijn hoofd tegen zijn borst.

"Hoor je dat? Luister naar mijn hartslag." fluistert hij zacht in mijn oren. Tot mijn verbazing word ik er echt rustig van en stop ik ook met huilen.

"Wat is er nou gebeurd?" vraagt hij.

"Mijn vader is gaan drinken. Hij was dronken en zei dat ik in mijn bed moest liggen voor hij klaar was met douchen. Toen hij klaar was kleedde hij zichzelf niet aan. Hij heeft aan me gezeten en mijn pyjama shirt kapot gemaakt. Daarom mocht mijn vest niet open. Ik had hem snel gepakt voordat ik half naakt over straat zou moeten lopen." leg ik uit.

"Mijn zusje heeft nog wel wat voor je. Welke maat?" vraagt hij. Ik schaam me een beetje voor mijn maat..

"75 B, shirt maat S." zeg ik zacht. Collin knikt en loopt naar boven. Hij komt beneden met een setje kleding.

"Wil je even douchen?" vraagt hij. Ik knik en word langzaam rood. Hij grinnikt. Ik sta op, maar zak in van vermoeidheid. Collin pakt me in bruidshouding op en tilt me naar boven.

Nu al!!?
Nu al #488 in fanfictie?? Zo erg bedankt!!! Love you guys❤