Broken Ft. Luke Hemmings

10

Luke pov
Ik zit met Abbey op de bank de film 'knight and day' te kijken tot ik geschreeuw hoor van boven. Ik zet meteen de film op pauze en luister naar Faith en Jae.

"Jij moet normaal doen!" gilt Jae.

"Jae! Wat doe ik verkeerd!?" ik slik. Waarom hebben ze nou opeens ruzie?

"Je bent echt niet te geloven! Ik kan je niet uitstaan! Jae dit.. Jae dat.. Ik word er gek van!" gilt Jae.

"Ik ben bezorgd! Mag dat niet!?" ruzieënd komen ze de trap af. Ik en Abbey kijken verbaasd toe.

"Zo kom je anders niet over!" gaat Jae verder.

"Mag ik vragen wat er aan de hand is?" vraag ik. Ze draaien zich om naar mij.

"Faith is kut!" schreeuwt Jae. Nee, zei hij dat echt?

"Pardon!??" boos sta ik op.

"Je hoorde me wel: Faith is een kutwijf!" herhaalt hij.

"En waarom dan als ik vragen mag!?" Jae rolt zijn ogen.

"Ze bemoeit zich overal mee! Zo heb ik toch geen leven meer!" ik kijk hem doordringent aan en kijk dan naar Faith. Ze heeft vochtige ogen. Nee, niet huilen please..

"I-ik hoorde een klap uit zijn kamer en werd bezorgd. Ik ging kijken of het goed ging. Hij zei dat het prima was, maar ik zag het in zijn ogen. Het was niet prima. Ik knikte maar en verliet de kamer weer. Na een tijdje hoorde ik hem enorm gefrustreerd kreunen en op zijn bureau slaan. Weer kwam ik kijken, puur uit bezorgdheid. Ik zag weer dat hij loog toen hij vertelde dat hij oké was. Na een tijdje hoorde ik het weer en hoorde ik voetstappen naar de badkamer. Aangezien de verhalen die ik heb gehoord over Jae werd ik toch weer bezorgd en besloot ik te kijken. Hij had een scheermes vast en zijn mouw opgestroopt." verder komt ze niet want ze begint te huilen. Geschrokken kijk ik Jae aan.

"Je wilde het weer doen?" vraag ik. Hij knikt.

"Ze was facking bezorgd en je noemt haar een kutwijf! Hoe kan je dat nou zeggen!?" Jae slikt. Abbey komt naar hem toe en knuffelt hem. Ik knuffel Faith.

"Het is toch zo! Ik wilde het zo graag. Ik had het nodig!" huilt Jae.

"Nee dat heb je verdomme niet!" schreeuw ik.

"Jij weet hoe het is pap! Je zou niet boos moeten zijn en mij begrijpen!" huilt Jae.

"Nee ik begrijp je niet! Ik heb het 2 keer gedaan, maar hoe jij er nu op reageert is verslaving!" jae slikt. Nee toch..

"Jae." fluistert Abbey. Jae trekt terug uit haar knuffel en kijkt haar aan.

"Laat je armen eens zien." zegt ze zacht. Hij schudt zijn hoofd. Abbey wilt zijn arm pakken, maar die trekt hij terug. Ze slikt. Dan cupt ze zijn hoofd ik haar handen.

"Luister Jae. Ik wil je geen pijn doen en ook geen pijn zien leiden." zegt ze en gaat steeds meer met haar handen naar onder, naar zijn polsen.

"Ik hou van je, papa houdt van je, Faith kent je nog niet zo lang, maar zij geeft ook om je. We zijn bezorgd. Dus.. Als je alleen even.." ze stopt en kijkt naar zijn pols. Ze is er al met haar handen. Jae slikt als Abbey voorzichtig zijn mouw omhoog schuift. Zijn hele arm zit onder de krassen. Er is bijna niks over van zijn arm. Hij zit letterlijk helemaal vol met littekens en korstjes. Abbey schrikt er duidelijk van en deinst terug. Ik laat Faith voorzichtig los en loop naar Jae. Ik zie de spijt in zijn ogen en de angst voor wat ik ga doen, maar ik trek hem in een knuffel.

"Jae toch, wat doe je jezelf nou aan? Dit kan toch niet?" vraag ik waarop hij zachtjes begint te snikken.

"Als dit niet vanzelf stopt, moet je naar een kliniek." zeg ik vastbesloten. Geschrokken trekt Jae terug.

"Nee, absoluut niet." zegt hij.

"Stop er dan mee." smeek ik. Jae zucht en knikt.

"Ik zal mijn best doen." zucht hij.

"Pinkie promise?" vraag ik en steek mijn pink uit. Jae zucht en haakt zijn pink aan de mijne.

"Promise." ik glimlach en knuffel hem weer.

---

Abbey pov
Ik loop naar Collin en bel daar aan. Als ik open doe zit zijn overhemd scheef en zijn haar helemaal door de war. Ik schiet in de lach.

"Wilde nacht gehad?" lach ik. Zijn gezicht betrekt.

"N-nee. Ik weet niet waar je het over hebt. Hoe kom je daarbij?" vraagt hij. Ik kijk hem verbaasd aan.

"Zo bedoelde ik het toch niet. Ik ben je vriendin toch." grinnik ik. Hij grinnikt ook, behoorlijk zenuwachtig. Weird.. Ik loop naar binnen en Collin sluit de deur. Hij doet een poging zijn overhemd recht te trekken en friemelt wat aan de naat (A/N: OMG SARAH FRIEMELEN!!).

"Wat is er?" vraag ik.

"Niks." zegt hij verdacht snel. Ik zucht en leg mijn armen in zijn nek. Ik kom iets dichterbij.

"Ik ben gewoon bezorgd." zeg ik. Hij knikt. Ik glimlach en druk mijn lippen op die van Collin. Ze.. Ze smaken naar aardbij? Hij haat aardbijen! Verbaasd trek ik terug.

"Je smaakt naar aardbijen." zeg ik.

"Vast je lippenstift ofzo." grinnikt hij. Er is hier iets goed mis.

"Ik draag geen lippenstift, dat weet je." zeg ik verontwaardicht. Dan zie ik het. Er zit lippenstift op zijn mondhoek.

"Verdomme Collin!" schreeuw ik en duw hem van me af.

"Wat nou weer!?" ik zucht.

"Je haar zit warrig, je overhemd zit scheef, je draagt geen riem, het duurde een tijdje voor je deur open deed, je lippen smaken naar aardbijen, er zit lippenstift in je mondhoek en je hebt een facking stijve!" gil ik als ik hem nog eens goed heb bekeken.

"En je bent een slechte leugenaar!" hij slikt. Er komt een meisje in haar lingerie de trap af lopen.

"Wie is dat?" vraagt ze. Mijn ogen worden groot.

"Klootzak!" gil ik en sla hem. Bam, die zit. Ik wil weglopen, maar collin pakt mijn arm.

"Nee, please Abbey, ik hou van je." smeekt hij. Ik rol mijn ogen.

"Wat een romantische manier om dat te bewijzen!" ik ruk mezelf los en ren het huis uit, terug naar huis. Dit kan niet waar zijn. Hij is net als Dylan, maar dan erger!