Chapter 7

24.6K 331 8
                                    

CLARISSE

I didnt take seriously what Ice just said over the phone. Like hello? Anong akala nya sakin, baliw na basta na lang susugod sa bahay nya sa Maynila just because I'm scared for his blackmail? No way! Neknek nya. FYI, nasa Ilocos ako at wala sa Maynila para mapuntahan sya agad no?

Kaya tulad ng nakagawian, I faced my workload for this day. After I had my breakfast (I made a new breakfast. I dont wanna eat the burned out pancakes.), I went to the study room so that I could start working.

Super engrossed na ako sa ginagawa kong templates nang magring ang cellphone ko. I rolled my eyes when I saw Ice's name registered on my phone's screen.

Of course, he called para ipilit na naman ang gusto nya. I pressed the accept button and answered the call.

"Ye---"

"It's 10:30. Where on earth are you?" Hindi pa ako tapos mag-hello ng magsalita sya na lalong nakadagdag sa inis ko.

"Oh... It is..." I said with amusement in my voice. Pero totoong nagulat ako. The last time i checked the time, 8:45 pa lang. And that was earlier before i get into the study room. Wow! Ganun kabilis ang oras?

"Oh it really is! And I said come at 10." Ice said mockingly. He impatiently lost his temper.

"Have you forgot that i'm here in Ilocos? Nababaliw ka na kung papapuntahin mo ako sa bahay mo dyan sa Manila." Nakakainis na din ha?

"That's what you get for not asking first. I'm here in Ilocos also. Just blocks away from you." I can imagine him grinning like a Chesire cat. Akala nya siguro, naisahan nya ako.

"Oh really? Then that's what you get as well for not telling me immediately. Busy ako, Ice. Next time na lang." Ibababa ko na sana ang cellphone ng marinig ko ang sinabi nya.

"You'll come here or I'll see you at the precint." Oh my lord! As in talaga. Inuubos ng ungas na to ang pasensya ko sa katawan.

But then again, wala nga naman akong karapatang tumanggi sa kondisyon nya. He already have my words and he kept his words for being the sponsor of our project. At marunong naman akong tumanaw ng utang na loob. O tama nga bang utang na loob na matatawag yun.. Haaaay!

"Fine! Give me your address..." I said surrendering. As if I have a choice. May dagdag na bonus naman e. I'll be seeing him. Hihihi.

Icr gave me his address and true to his words, ilang bahay nga lang ang pagitan nya sakin. But how come na hindi ko alam? Well, so dumb for me to ask. Malay ko naman sa residence ng subdivision na to.

I put all my papers in an envelope. I closed my laptop and put it in a bag. I grabbed my house keys together with my phone. Saka ko binitbit ang mga papeles at laptop palabas ng bahay. Hindi ko alam ang takbo ng utak ni Ice. Baka mamaya, gumana ang kakaibang trip nun sa buhay at hindi ako pauwiin agad. At least makakapagtrabaho pa rin ako.

I walked my way to his place. Nang nasa tapat na ako ng bahay niya, pinindot ko ang doorbell. But no one opened the door. Inulit ko ang pagpindot sa doorbell. Pero wala pa ring nagbubukas ng pinto. I tried once more... Wala pa rin! GRRRR!!! This is getting on my nerves! Baka naman wala sya sa bahay. Or worse, baka hindi sa kanya ang bahay na to! Waaahhh!!! Subukan nya lang talaga, makakatikim sya sakin.

Nang mainip na ako kakahintay sa labas, pinakialaman ko na ang doorknob at pinihit. It worked! Sus! Bukas naman pala naghintay pa ako. I just wished na bahay talaga ni Ice to. Dahil ayokong makasuhan ng tresspassing.

I pushed the door open... And HOLY FREAKING HOUSE!!! Or is it really a house??? Mas malala pa sa dinaanan ng ipo-ipo ang loob ng bahay. Everything is a mess! As in buong bahay! Parang bigla akong nanghina sa nakita kong trabaho. It's screaming 'clean up the mess, for goodness sake!' I tiptoed while making my way inside the house. Wala na akong madaanan sa sobrang dami ng kalat.

Dealing with Mr. Ice (To Be Published SOON)Where stories live. Discover now