Dealing with Mr. Ice (To Be Published SOON)

Chapter 5

AN:

SO SORRY!!! I know I made a promise 2 weeks ago na ipopost ko na to. Pero kasi super busy ng lola nyo at sa tuwing magttype ako, nakakatulog na ako sa pagod. Hindi ko pa natatapos itype lahat pero tatapusin ko sya BEFORE Christmas. Para kahit yun man lang, magawa ko para sa inyo.

 

Anyway, sana hindi kayo masyadong nagalit sa kin dahil sa matagal na paghihintay. Enjoy!!!

 

Clarrise

 

I checked everything in my luggage. Hmmmn... Ano pa ba ang kulang? Nandito na yata ang buong kwarto ko sa dadalhin kong bagahe. To think na hindi rin naman ako magtatagal sa Ilocos. Oh well, ganito talaga ako e. Hehehe. Actualky, ito rin lagi ang inrereklamo ni mommy at daddy sa tuwing aalis kami.

Anywat tama na nga ang pagccheck. Baka madagdagan pa ang dala kong gamit. I need to get hurry na. Baka maiwan pa ako ng eroplano going to Ilocos. 2 days ago, I called the caretaker of the house to tell him na I'll be staying there for a while. Ang tagal ko rin hindi nakapunta dun.

Palabas na ako ng bahay ng magring ang cellphone ko. So I need to let go all the things that I am hokding to answer the call. Si daddy...

"Hi, Dad! So how's the vacation?" Inunahan ko na sya since sure ako na mang-iinggit lang naman ang mga yan sa trip-around-the world nila.

"The vacation is fine. But thay's not the reason why I called." Medyo kinabaham ako sa seryoso nyang boses. Hala! Ano kayang problema? May nangyari kaya?

"Dad, what's wrong?" I asked worriedly.

"Are you on Ilocos already?" Tanong ulit ni Daddy. Napaupo na ako sa sofa na malapit sakin. Me and my paranoid mind. Hindi ko talaga mapigilang hindi kabahan since ginagamit lang ni daddy ang tono na yun kapag may problema.

"I was about to leave. Dad, what's going on?" Medyo naiinip na talaga ako sa paghihintay ng explanations nya.

"You dont have to go to Ilocos, hija. Hindi muna matutuloy ang project natin doon. Our major sponsor for that project just back out. And you know the effect of that to us. Hindi natin maitutuloy ang project unless may mahanap tayong kapalit ng sponsor na iyon." That hit me. Parang bigla akong nawalan ng pag-asa. Hindi pwede to. First project ko to and i cant afford to lose this. Paano na lang ang mga taong apektado? Paano ang RCF?

“How come na hindi nakarating sakin to, dad?”, alright, I am now the President pero hindi ko man lang nalaman agad ang issue na to. The last update I know was everything’s running smoothly. Kaya nga nagplano na agad akong pumunta sa Ilocos para i-supervise ang project.

“Ngayon ko lang din nalaman, hija. That’s why I called you. Kung gusto mong maituloy ang project, we need to find a sponsor who can replace him. And you know how impossible it is.”, mas lalo akong nalungkot. True. Hindi basta basta maghanap ng sponsor sa project. And usually, ilang buwan ang kailangan ipuhunan bago mapapirma ang isang negosyante sa kontrata.