"ဦးေလး အစကတည္းက ေျပာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ႔ပါေသးတယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကို အားကိုးယံုၾကည္ေနတဲ႔ ကေလး တစ္ေယာက္ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးသလို မျဖစ္ခ်င္တာေၾကာင့္ မေျပာရက္ခဲ႔ဘူး"
"အဲ႔ဒါဆိုလည္း ...... မေျပာဘဲနဲ႔ တစ္သက္လံုးေနလိုက္ပါလားဗ်ာ ...... ဘာလို႔ အခုမွ ...... ဘာလို႔ အခုမွ လာေျပာေနတာလဲ"
"ဦးေလး ေနရတာ လိပ္ျပာ မလံုလို႔ပါ ...... ဦးေလး ဒီရက္ေတြမွာ အမ်ားႀကီး စဥ္းစားခဲ႔တယ္ ...... ဟိုတေလာက မင္းနဲ႔ Mr.Shin ရဲ႕ သမီးကို တြဲေတြ႕ရတုန္းကဆိုလည္း အရမ္းတုန္လႈပ္ရတယ္ ...... ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီကိစၥေတြ အားလံုးကို မင္းအမွန္ အတိုင္းသိသင့္တယ္ ထင္လို႔ ...... ဒီကိစၥေၾကာင့္ ဦးေလးကို ဥပေဒအရ အျပစ္ခံယူေစခ်င္တယ္ ဆိုလည္း ဦးေလး ခံယူဖို႔ အသင့္ပါ"
Jin ထိုင္ခံုေပၚ ျပန္ထိုင္ခ်လိုက္ရင္း စိတ္ပ်က္စြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္။ Jaung Woo arjushi ကေတာ့ ဒူးေထာက္ရာမွ မထေသး ...... အခ်ိန္အတန္ၾကာသည္ အထိ ႏွစ္ေယာက္သား ေနရာ မယြင္းပဲ ေနေနမိသည္။ သူ ဘာလုပ္ရမွာလဲ ...... ခြင့္လႊတ္ရမွာလား ...... သူ႔မိဘေတြကို သတ္ခဲ႔တဲ႔ ကိစၥႀကီး တစ္ခုလံုးကို သူ႔ကို အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔ေလး ေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ႔တဲ႔ ေက်းဇူးနဲ႔ ေခ်ပစ္ရမွာလား ...... သူ အဲ႔ေလာက္ထိ သေဘာထား မႀကီးႏိုင္ေသးတာ ေသခ်ာသည္။ Jin စိတ္ရႈပ္စြာျဖင့္ ထိုေနရာမွ ထထြက္လာခဲ႔မိေတာ့သည္။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
"ညီ ...... အားရင္ bar ကို လာခဲ႔ပါကြာ ...... hyung တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေနလို႔"
ဖုန္းထဲမွ ေလးပင္ေနတဲ႔ Jin hyung ရဲ႕ အသံေၾကာင့္ Jimin စိုးရိမ္ကာ သူ႔ အစ္ကိုရွိရာ bar သို႔ လိုက္သြားလိုက္၏။ ဟိုေရာက္ေတာ့ သူ ထင္တဲ႔ အတိုင္း Jin hyung က ေခါင္းပင္ မထူႏိုင္ေတာ့ ...... Jimin သူ႔ေဘးမွာ ဝင္ထိုင္ရင္း သူ ထပ္ေသာက္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ႔ ခြက္ကို ဆြဲယူကာ ေမာ့ေသာက္လိုက္မိသည္။ ထိုအခါမွ Jin မ်က္စိ အနည္းငယ္ ပြင့္လာကာ
"အင္ ...... ညီ ေရာက္လာၿပီပဲ"
"hyung ...... ဘယ္ အခ်ိန္ကတည္းက ေသာက္ေနတာလဲ"
"သိပ္မၾကာေသးပါဘူး ..."
"သိပ္မၾကာေသးပါဘူးသာ ေျပာတယ္ ...... မ်က္လံုးေတာင္ မဖြင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး မဟုတ္လား ...... ျပန္ၾကရေအာင္ hyung"
String ( Part 30 )
Start from the beginning
![String [Completed]](https://img.wattpad.com/cover/69627677-64-k437257.jpg)