Dengesiz [ZeyKer]

/ 180. Bölüm /

Selam.

Bölümleri hızla yayımlayacağım, dedim ve saniyeler içinde buradayım. Hiç merak etmeyin.

Keyifli Okumalar! :)

°Zeynep°

Eve Kerem'le art arda girdik. Yani arabalarımızla tabii. Biz çok oyalanmamıştık ama yol biraz zaman alıyordu. O da eskisinden daha erken gelmiş olmalıydı.

Arabayı durdurdu. Ben de yanına park ettim. İnip bana doğru yaklaşırken merakla bakıyordu ama bir şey sormadan önce arka kapıyı açtı.

"Bebeğim?"

Derin onu görünce neredeyse çıldırdı. Koltukta kemerli olmasa neredeyse düşecekti. Yüzünde güller açmıştı ve çığlık atıyordu.

Kerem onu kucağına alıp birkaç defa öptü. Sonra da havaya fırlattı. Bu hareketi her yapışında benim kalbim korkuyla atarken Derin'inki heyecanla atıyor olmalıydı.

Onlar mutlu baba kız pozlarına bürünmüşlerdi ve ben anne olarak dış kapının mandalı gibi kalakalmıştım. Kapıları kapattım.

"Nereden geliyordunuz güzelim?"

"Beni öpmek yok mu?"

Kerem bana doğru yaklaştı dudaklarına kısa bir öpücük kondurdum.

"İçeride anlatırım gel hadi. Derin'in de karnının doyup uyuması lazım."

Kapıyı açtım ben önde onlar arkamda eve girip direkt odamıza çıktık. Yaz sıcağında dışarısı hiç gezilecek gibi olmuyordu insanın serin evi gibisi de yoktu.

Kerem'le Derin yatağın üzerinde gülüp oynaşırlarken ben de üzerimi çıkartım saçlarımı bir tokayla topuz yaptım. Ensem yanıyordu.

"Eee, söylesene Zeynep merak ettiriyorsun."

"Kemâl Bey çağırmıştı onun yanından geliyoruz."

Kaşları çatıldı. Bu konuda sert davranmasını istemiyordum ama tepkisi de az çok belliydi.

"Niye?"

Onun tepkisini ölçemiyordum bu yüzden uykusuzluktan gözlerini ovan kızımla ilgilendikten sonra ona açıklasam daha iyi olurdu.

"Aşkım kızımızı uyutayım olur mu?"

Üstelemedi.

"Tamam."

Yatağa çıkıp Derin'in üzerine değiştirdikten sonra emzirmek için kucağıma yatırdım. Babasına doymak bilmeyen kızım zorladı beni ama Kerem onun elini tutunca sakinleşti.

Sırtını ovalarken Kerem de kolunu okşuyordu. Arada parmaklarıyla onun kolunda geziniyordu bu da kızımızın dikkatini dağıtıyordu. Gülerken, Kerem'e bakmak için kafasını çevirirken neredeyse uykusunu dağıtacaktı.

"Kerem! Hiç yardımcı olmuyorsun ama?"

"Ya özledim! Sen de beni görünce çocuğu uyutuyorsun."

"Seni görmekle alakası yok. Tam uyku saatleri sırasında sen geliyorsun ben ne yapayım? Simdi uyumazsa gece mahveder beni. Hem az uyur zaten."

Kerem omuz silkti. Beni dinlemeyip Derin'in elini öperken, bir sabır çektim. Bir süre sonra uykuya yenik düşen kızım uyudu. Kerem onu yavaşça kucaklayıp beşiğine yatırırken boynumu ovaladım.

"Üzerini hafifçe ört. Sonra gel, ben mutfaktayım."

Bir şey demedi odadan çıktım. Mutfağa inip yemek içim malzemeleri çıkardıktan hemen sonra Kerem geldi. Üzerini değiştirmişti altına bir şort üstüne de bir tişört geçirmişti.