Selam Bebekler.
Nabersiniz?
Bizim azgınları birleştiriverdim bu bölüm svdwagluwa. Yani çok çekti benim yavru Kerem!
Bu bölümün ithafı keremtutkunuu4101'e gidiyor. Umarım beğenirsin canım. <3
Şu Can'la Yağmur'a da bir el atayım diyorum dostlar. Yazarsam beddua etmezsiniz umarım dlkhslıhd :D İsteyenlerimiz de var çünküm :*
Keyifli Okumalar! :)
°Zeynep°
Uyku hayatın vazgeçilmeziydi ve ciddi anlamda Kerem'i bile görmemi engelleyen, yegane varlık; uykumu tebrik ediyordum.
Uyumam, uyuyamam diye bas bas yırtınıp, kıçımı devirdiğim gibi uyuyan kendime de yılın en en en ödülünü veriyordum. O enler saymakla bitmeyebilirdi şayet.
Gözlerimi açıp, ovuşturdum. Hamilelik uykuya olan düşkünlüğümü de körüklemişti sanki.
Her şey hamilelik zaten!
Uzun zamandır kayıp olan iç sesime sadece başımı salladım. Beni bu saatte, böyle diyerek çıldırtamazdı. Hem tabii ki her şey hamilelikti. En azından önümüzdeki 7-8 ay boyunca benim tek sebebimdi. Tutunacağım tek dalım!
Kerem'le uyurken aramıza açılan mesafeyi kapatıp, çıplak sırtına bir öpücük kondurdum. Uykuya dair onun da sevdiği tek şey; dertsiz, tasasız, yüzüstü yatmaktı sanırım.
Ona bayılmamak elde değildi. Sabah akşam her daim, bu kadar yakışıklı görünmesi resmen hayata aykırıydı. Evet, neden o da diğerleri gibi çirkin, ağzı yüzü şişmiş, saçı başı dağılmış paspal bir halde görünmüyordu? Onu bu kadar güzel yapan benim gözlerim mi diye bazen şairliğe vurup, düşünesim geliyordu ama hayır,kesinlikle değildi.
Yerimden biraz doğrulup yeni bir öpücük bıraktım.
Hafifçe beline doğru inip, başlarda fark etmeyip kendime kızdığım ama sonra Kerem'in dövmeye olan ilgisi gibi bende özel bir yer tutan gamzelerine de iki büyük öpücük bıraktım. Tepesine çıkıp oturdum. Bir çocuk gibi ona böyle hareketler yapmak, sabah sporumdu.
Öfkeyle mırıldandı.
"Git başımdan Zeynep!"
"Aa, üstüme iyilik sağlık. Dün gece hiç böyle bir şey demiyordun?"
"Dün dündür-"
Hızla eğilip, dudaklarına bir öpücük kondurdum.
"Bunu kaldıramam. Lütfen sus."
Sustu. Tabii, uykuyla bu kadar içli dışlıyken ne yapacaktı ki?
"Seni de kendime benzetim bence, uyumak eskiden aklına bile gelmeyen bir şeydi."
Cevap vermedi. Elimi omuzlarına atıp, hafif bir sertlikte-o nasıl oluyorsa artık, oluyordu- masaj yapmaya başladım.
Dudaklarım da boş durmuyor, ellerimle beraber sırtını turluyordu.
"Hayat müşterek bak, dün sen bana yapıyordun, bugün ben sana."
Sırtına doğru kıçımı kaydırıp, ensesine bir öpücük kondurdum. Saçlarına ellerimi geçirirken, ne zaman patlayacağını merak ediyordum.
Parmaklarımla sırtında bir ritim tutup, üzerinde salladım. Eşek muamelesi yapıyordum ama yine de tınlamıyordu. Birkaç dakika sonra sesini sonunda duydum.
"Nefes alamıyorum."
Hafif eğildim.
"Ne?"
"Nefes alamıyorum. İn tepemden."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Dengesiz [ZeyKer]
FanfictionArabanın kaputuna yaslanmak için adımımı attığımda karanlık ve boş sokakta yankılanan sesleri duydum. "Sen kimsin lan? Ha kimsin söyle! Ne hakla bana böyle şeyler dersin?" Yönümü değiştirip kapının kolunu tuttum ama açmadım. İçimdeki dürtü beni...